Vikan - 04.04.1968, Blaðsíða 45

LÆKNINGAAÐFERÐIR MEÐ GULL-
OG SILFURNÁLUM, SEM GERÐAR
HAFA VERIÐ í KÍNA UM ÞÚSUNDIR
ÁRA, HAFA NÚ AÐ SÍÐUSTU
VERIÐ REYNDAR HÉR í EVRÓPU,
EINKUM Á FRAKKLANDI
Fyrir nokkrum mánuðum kom
fimmtán ára gömul stúlka til
viðtals við Eugenia Bassani líf-
fræðing í móttökustofu hennar
í Mílanó. Hún þjáðist af trufl-
un á taugum, og gat hvergi sof-
ið eðlilega né stundað nám sitt,
og þó að hún væri ekki eldri en
þetta, fannst henni hún vera
orðin gömul, og henni þótti ekki
gaman að neinu, hlakkaði ekki
til neins. Hún svaraði öllum
spurningum greiðlega sem fyrir
hana voru lagðar, og læknirinn
sá þegar í stað að þessi ungi
sjúklingur var mjög vel gefinn,
og að hvorki heimili né skóla
var um að kenna hvernig kom-
ið var fyrir henni. Hún (lækn-
irinn) tók þá það til bragðs að
fara með stúlkuna til kvenlækn-
is, sem kunni hina kínversku
nálstunguaðf erð (agopunctura),
og biðja hana að reyna þetta
við hana. Þetta tókst svo vel
að ekki leið nema stuttur tími
þangað til stúlkan virtist al-
heilbrigð, allt eirðarleysi og ó-
yndi hvarf henni, og hún tók
til við nám sitt að nýju.
Þetta er ekkert einstakt atvik,
heldur eitt af mörgum: fólk sem
þjáðst hefur af þunglyndi, á-
hyggjum, þreytu, hefur fengið
undursamlega bót meina sinna,
með hjálp þeirra lækningaað-
ferða með gull- og silfurnálum
sem gerðar hafa verið í Kína
um þúsundir ára, og nú að síð-
ustu hafa verið reyndar hér í
Evrópu, einkum í Frakklandi. Á
Ítalíu eru þessar lækningaað-
ferðir ekki viðurkenndar opin-
berlega, og um þær mjög skipt-
ar skoðanir, en samt hefur pró-
fessor Ulrico di Aichelburg
kveðið upp úr með það, að ár-
angurinn af þessari aðferð sé
oft næsta furðulegur. Enn sé þó
öll rannsókn á þessu á tilrauna-
stigi, og séu þeir, er hana stunda
oft ekki á einu máli um gagn-
semi hennar. Bassano læknir,
sem hefur kynnt sér þetta með
vísindalegri nákvæmni, hefur
verið beðinn að segja frá rejmzlu
sinni á fundi í félagi því í París,
sem hefur þessa lækningaaðferð
á stefnuskrá sinni, alþjóðlegt fé-
lag, og sagðist henni svo frá, að
nálstunguaðfetðin hafi „dugað
vel við ýmsa þá sjúklinga, sem
þjáðust af torlæknanlegum sjúk-
dómum, sem engin önnur ráð
hefðu dugað við, og fengið fulla
bót meina sinna.“
„Hér er ekki um neina ímynd-
un að ræða eða sjálfssefjun,"
segir hún, „nálstunguaðferðin
þarfnast sérstakrar leikni og ná-
kvæmni, og ætti enginn að gera
tilraunir með hana nema hann
hafi næga þekkingu í líkams-
fræði, til þess að ekkert beri
út af og nálunum sé stungið ná-
kvæmlega rétt, þarf þó einkum
að hafa fullkomna þekkingu á
æðakerfinu. „Ekkert dularfullt
er við þetta,“ segir frú Bassoni,“
„þessi aðferði hefur þau áhrif
á miðtaugakerfið, að sjúklingur-
inn hressist og fær aukinn þrótt,
og ómeðvitaður ótti og áhyggjur
hverfa. Eftir fáein skipti getur
verið um fullkominn bata að
ræða, ef rétt er farið að.“
Þessa læknis hafa vitjað marg-
ir sjúklingar, sem ekki hafa þol-
að ringulreið, ys og þys nú-
tímalífsins, unna sér ekki hvíld-
ar og næðis, eru á sífelldum
þönum eftir metorðum og ábata,
taka að sér verk sem eru þeim
um megn. Allar tilraunir til að
létta þessu fargi hafa reynzt ár-
angurslausar. En nálstunguað-
ferðin hefur dugað vel, einnig
við þá sjúklinga sem orðnir voru
vonlitlir um bata, líkamlegt á-
stand þeirra jafnt sem andlegt
hefur stórbatnað, orðið eðlilegt.
Frú Bassano fullytrðir að hið
sama gildi um kvensjúkdóma,
um ýms þau óþægindi, sem
fylgja tíðum og tíðabrigðum, að
fæðingarþrautir verði langtum
minni.
„Námsmenn, sem hafa átt að
gangast undir erfið próf, og hafa
vantreyst sér og kviðið fyrir,
hafa líka haft mikið gagn af
þessu, þeim hefur horfið allur
kvíði, en komið styrkur í stað-
inn, forstjórar fyrirtækja, sem
hafa ætlað að kikna undan fargi
þeirrar ábyrgðar, sem þeir höfðu
tekið á sig, fólk, sem hefur illa
getað samlagað sig kröfum nú-
tímans, unglingar, sem þ.fáðst
hafa af minnimáttarkennd,“ seg-
ir læknirinn, „allt þetta fólk,
sem komið hefur til mín illa á
sig komið á ýmsan hátt, hefur
oft farið héðan út langtum hress-
ara og vongott um bata sinn,
fyrir tilverknað þessarar aðferð-
ar.“ Meðal þeirra dæma sem hún
tekur get ég tveggja, sem gerð-
ust fyrir skömmu: tvær leikkon-
ur komu til hennar, og var önn-
ur orðin svo hrædd við að ganga
fram á sviðið að henni fannst
hún ekki geta það, en eftir að
hafa fengið þessa meðferð í
nokkur skipti, hvarf þessi
hræðsla, og hún gat tekið upp
starf sitt við leikhúsið. Hin var
kvikmyndaleikkona, og kom hún
til læknisins mjög illa á sig kom-
in á taugum: hafði grátið og
grátið, svo hrædd sem hún var
við samkeppnina við hinar yngri
leikkonur. Nokkrum dögum síð-
ar var hún orðin eins og hún
átti að sér, og gat óhindrað tek-
ið upp starf sitt.
13. tbi. VIKAN 45