Vikan - 22.08.1968, Blaðsíða 47

Það er líka hægt að áorka miklu með einföld-
um hlutum, eins og t. d. góðu báði. Þegar farið
er út að skemmta sér, er gott að fara í vel heitt
bað og síðan í vel kalda sturtu, og það er eins
og öll þreyta og spenna hverfi úr líkamanum.
Áður en farið er að sofa er gott að liggja í hæfi-
lega heitu baði með góðu baðsalti og finna
hvernig losnar um alla vöðva og þægileg þreyta
kvíslast um allan líkamann. Þó er gott að fara
beina leið ( rúmið og svefninn lætur sjaldan
standa á sér.
-> ;A.
Sofið ykkur fallegar!
Suma morgna vaknar maður útsofinn og þá
er eins og allt sé bjartara umhverfis mann. Öll
morgunverk verða léttari, venjulega verður þá
fallegasti kjóllinn fyrir valinu, nægur tími virð-
ist vera til að mála sig vel og vandlega. Þá
segir venjulega einhver sem svo: En hvað þú
lítur vel út ( dagl
Aðra morgna er eins og allt gangi á aftur-
fótunum. Þá er vaknað seint eftir hálfsvefnlausa
nótt, þegar vandamál dagsins hafa fylgt bæði
svefni og vöku. Það þarf varla að líta í spegil-
inn til að vita, að munnvikin snúa niður á við
og að ekkert púður og engin málning, hversu
góð sem hún er, gæti gert það kraftaverk að
gera okkur fallegar. Þann dag Kfgum við ekki
upp á tilveruna.
Of lítill svefn verður til þess, að óregla kemst
á alla líkamsstarfsemi og við getum ekki mætt
næsta degi með þeim önnum og áhyggjum, sem
óhjákvæmilega fylgja flestum dögum, því miður.
Það er misjafnt, hve mikill svefn er nauðsynleg-
ur, bæði hvað hver og einn þarf eðlilega og
sömuleiðis því, hvernig manneskjan er fyrirköll-
uð á hverjum tíma. Ef þið eruð þannig gerðar,
að minna er níu tíma svefn nægir ekki, verðið
þið að sjá til að fá hann á einhvern hátt, og
standi þannig á, að þið þurfið meiri svefn á
einum tlma en öðrum, vegna lasleika, þreytu
eða annars, verður að breyta lifnaðarháttunum
þann tlma ( samræmi við það.
Það er líka áríðandi að rúmið sé gott. Þreytt
bak verður enn þreyttara af of mjúkri dýnu.
Dýnan verður að vera þétt og bein, en þó ekki
of hörð til þess að svefninn verði þægilegur.
Bezt er að venja sig á að hafa lágt undir höfð-
inu, a. m. k. losnar maður þá frekar við hrukk-
ur á hálsi og undirhökul
Verið í góðu skapi!
Útlitið sýnir greinilega skapið. Þið hafið sjálf-
ar séð, hve vel þið lítið út, þegar þið eruð
ánægðar og glaðar, og hvernig allt verður slapp-
ara og daufara, þegar þreytan sækir á. Tilfinn-
ingarnar hafa ekki aðeins áhrif innvortis, held-
ur Kka útvortis; þær hafa á valdi s(nu alla vöðva-
starfsemina, sem aftur stjórnar svipbrigðum okk-
ar, hreyfingum, því hvernig við göngum eða
stöndum.
Enginn getur alltaf verið í góðu skapi, en það
er hægt að hafa töluvert vald á slæmu skapi.
Slæmt skap eitrar alla tilveruna, konan verður
Ijót af því að rífast og hata aðra — og hún fær
poka undir augun af gráti og leiða.
Þunglynd, óróleg og taugaóstyrk kona ætti að
segja við sjálfa sig: Ég er þreytt og illa fyrir-
kölluð, svo að ég verð að gæta mín vel. Börn-
in mín, maðurinn minn og fólkið sem ég um-
gengst eru ekki hugsanalesarar. Það eina sem
þau sjó, er að ég er í vondu skapi og leiðinleg.
Óvingjarnlegt tillit, ergileg rödd, illt umtal, allt
nægir þetta til að skapa kuldalegt andrúmsloft
kringum mig. Þannig er líka hægt að koma af
stað smitandi skapvonzku og illvilja — einn læt-
ur það bitna ó öðrum, sem hann hefur orðið að
þola.
Leikurinn: Verið kátar!
Það er auðvelt að láta neikvæðar hugsanir ná
tökum á sér, t. d. með því að bera sig saman
við aðra, sem eru ríkari eða hamingjusamari. En
við nánari umhugsun, er alltaf eitthvað, sem við
eigum betra en aðrir og vildum ekki missa. —
Polyanna litla var skynsöm stúlka. Þegar illa lá
á henni, fór hún að leika leikinn „Vertu kát".
Það sést á hverri manneskju hvort hún hugs-
ar jákvætt, þótt ekki sé nema á augnsvipnum.
Allir verða Ijótir af neikvæðum hugsunum. Horf-
ið, bara stundarkorn á einhvern, sem er að tala
illa um fólk — hvernig munnsvipurinn verður
kaldur og harður, augun lítil og röddin breytist.
Hlægið meira!
Hjá unglingunum er lífið spennandi og ævin-
týrið bíður við næsta horn. Þeim er hláturinn
eiginlegur. í heimi fullorðinna er ekki mikið rúm
fyrir hlátur. Oftast er hlegið að einhverjum, en
ekki með honum. Brosið ætti að fylgja manni
ævinlangt. Ekkert auðveldar fremur samband
manna á milli.
Hugsið um röddina!
Þetta getur ekki verið ég, hugsa flestir ( fyrsta
skipti, sem þeir heyra sjálfa sig á segulbandi.
Fæstir þekkja röddina sína og hlusta á hana eins
og rödd ókunnugs manns. Það er sannarlega
lærdómsríkt. Þá heyrir fólk fyrst ýmsa galla á
framburði slnum, hvort það endurtekur orð og
setningar aftur og aftur, hvort það talar of mik-
ið eða Iftið, of hratt eða hægt eða ógreinilega.
Flestir halda sjálfsagt að þeir tali með mjúkri
og hljómfagurri rödd, en heyra svo kannski, að
hún er há og skerandi. Sá, sem hefur heyrt og
gert sér Ijósa þá galla, sem eru á rödd hans,
reynir ábyggilega að laga þá eftir mætti og að
bera orðin vel fram, sérstaklega ef hann rifjar
upp ( huga sínum, hvernig það fólk talar, sem
hann sjálfur heyrir, að hefur Ijóta rödd. Það er
ekki síður áríðandi fyrir konu að hafa góða
rödd og tala og hlæja fallega en karlmann, en
því miður eru staðreyndirnar þær, að konur beita
röddinni miklu oftar á rangan hátt. en þeir.
Gangið fallega!
Kona, sem hefur fallegt göngulag nýtur allt-
af aðdáunar, alveg óháð aldri eða útliti. Göngu-
lag er mikið hægt að laga, m. a. gera tízkuskól-
arnir það. Venjulega er þó eitthvað eftir af upp-
runalega göngulaginu, enda er það áberandi arf-
gengt, eins og flestir kannast við. Gamalt og
gott ráð er að ganga um með bók á höfðinu til
þess að laga göngulagið. Þannig réttir konan úr
bakinu, teygir hálsinn og horfir beint fram —
þegar það er fengið, kemur hitt eins og af sjálfu
sér. Hún dregur þá magann inn, slakar á öxlun-
um og stillingin verður eins og hún á að vera.
Gangið með fæturna vel saman, látið hnén næst-
um mætast ( hverju spori og reynið að vera
hvorki útskeifar né innskeifar — trúið mér, það
er vel hægt að venja sig af slíku.
Gerið eitthvað óvenjulegt!
Dag eftir dag göngum við sama hringinn, ger-
um allt sama í smáu sem stóru — göngum sömu
leiðina, hittum sama fólkið — þar til allt verð-
ur svo hversdagslegt og heimurinn svo þröngur
og Iftill. Það er ótrúlega upplyftandi að gera
stundum eitthvað annað en venjulega. Hugsið
bara um hve öðruvísi manni líður eftir sumar-
fríið. Því ekki að hafa einhverja tilbreytni þótt
ekki sé sumarfrt? Tilbreytni er eins og andlegt
bætiefni — bætiefni, sem gerir konur fallegar.
*
Þetta er dálítið sýnishorn af vetrartízkunni, sem
kom fram í París í haust. Á efri myndinni sýnir
einn af nýjustu og frumlegustu tízkuteiknurun-
um þar, Jean-Marie Armand, síðan, svart-hvítan
kjól, í laginu eins og öfugur túlipani. Annars
notar hann mest barnalitina Ijósblátt og Ijósbleikt.
Kjólar hans þykja sjálfstæð listaverk, þótt þeir
gegni hlutverki sínu sem kjólar þar að auki ágæt-
Framhald á bls. 49.
“■ VIKAN 47