Vikan - 20.02.1969, Blaðsíða 46

ANDRÉS INDRIÐASON
MYNDIN OG
MJÖDMIN
Brezka hljómsveitin Nice sendi nýlega frá sér
hæggenga hljómplötu, sem þykir sérstæð í
meira lagi. Platan, sem nefnist „Ars longa, vita
brevis“ (lífið er stutt en listin löng) hefur
hlotið mikið lof þeirra vísu manna, sem fjalla
um hljómplötur í brezku músikblöðunum. Þyk-
ir hér kveða við nýjan og mjög óvenjulegan
tón hjá hljómsveitinni, sem setji hana skör ofar
en allar aðrar hljómsveitir, sem fengizt hafa
við að leika pop músik. Aðalverkið á þessari
merkilegu plötu heitir „Ars longa vita brevis“,
og er það 19 mínútur að lengd. Þekur þetta
mikla verk alla aðra hliðina, en á hinni hlið-
mni eru nokkur smálög.
í verkinu þykir gæta áhrifa frá klassiskri
músik, jazz og rokk og róli — og finnst mönn-
um andi nokkurra þekktra tónskálda svífa yfir
vötnum. Nefndir eru í því sambandi Bach,
Thelonius Monk og Sibelius. Fílharmoníuhljóm-
sveit Lundúna leikur með Nice í þessu sér-
stæða tónverki. Myndin á plötuumslaginu er
nokkuð óvenjuleg, svo ekki sé meira sagt: það
er semsé röntgenmynd af þeim félögum í litum.
Þegar þessar röntgenmyndir voru teknar kom
í ljós, að aðalsprautan í hljómsveitinni, orgel-
leikarinn Keith Emerson, var mjaðmagrindar-
brotinn og hafði verið á kreiki í slíku ásig-
komulagi um langt skeið. Hafði Keith orðið
fyrir hnjaski á hljómleikum, þegar magnarar
ultu yfir hann í hita leiksins. Læknir var þá til
kvaddur en sá taldi, að mjaðmagrindin mundi
ganga í réttar skorður á ný. Keith áleit, að
læknirinn hefði haft rétt fyrir sér, því að hon-
um fannst hann vera stálsleginn, —- þar til
röntgenmyndirnar voru teknar, þá kom í ljós,
að mjaðmagrindin er enn brotin.
Liðsmenn hljómsveitarinnar Nice eru nú að-
eins þrír. Til skamms tíma voru þeir fjórir, en
gítarleikarinn hætti sl. haust og fór yfir í hljóm-
sveitina Jethro Tull. Hljómsveitin Nice vekur'
jafnan feiknalega athygli hvar sem hún kemur
fram. Aðalsprautan er sem fyrr segir Keith
Emerson. Hann lagði stund á píanóleik og tón-
fræði árum saman en sneri sér síðan að pop
músikinni. Vegna hinnar sérstæðu sviðsfram-
komu hefur hljómsveitinni verið úthýst úr
mörgum samkomusölum í Bretlandi, þar á
meðal Royal Albert Hall í London, en þegar
þeir komu þar síðast fram og léku útgáfu sína
af laginu America úr West Side Story eftir
Bernstein, dró Keith Emerson fram bandaríska
fánann úr orgeli sínu og gerði sér lítið fyrir og
kveikti í honum á sviðinu. Sá, sem þetta skrif-
Framhald á bls. 50.
Nice — frá vinstri: Brian Davison, trommuleikari, Lee Jackson, bassaleikari, Keith Em-
erson, orgelleikari og David 0‘List, gítarleikari, en hann er nú hættur með Nice og
kominn í hljómsveitina Jethro Tull.
OBLADÍ - OBIADA
Af hinum mikla ijölda laga á nýju Bítlaplötunum hefur „Obladí-oblada" orð-
ið vinsælast. Þegar plöturnar komu út, sáu margir þetta fyrir, bar á meðal all-
margar hljómsveitir, sem ekki voru seinar á sér að gefa lagið út á tveggja laga
plötu. Ein þessara liljómsveita var Marmalade. Útgáfa þessarar hljómsveitar
hefur sigrað í miklu kapphlaupi upp eftir vinsældalistanum brézka. Aðrar
hljómsveitir, sem gáfu þetta lag út á tveggja laga plötu, voru m.a. Foundations
og Bedrocks, sem er ný hljómslveit.
Marmalade kom þessu lagi á markaðinn á mettíma. llljómsveitin var stödd
í Newcastle, þegar einn vinur þeirra hringdi til þeirra og sagði þeim frá Jag-
inu og lét þá heyra gegnum símann. Þeim leizt svo vel á lagið, að þeir ákváðu
strax að leika það inn á plötu og biðu ekki boðanna. Þeir tóku flugvél á leigu og
héldu til London í býti næsta dag. Þeir fóru sem leið lá í upptökusal, æfðu
lagið og síðan var það tekið upp sama daginn. Tveimur dögum siðar var það
komið í allar hljómplötuverzlanir!
Um þessar mundir er Obladí-oblada ofarlega á vinsældalistum í fjórtán lönd-
um, þar á meðal Bandaríkjunum, Danmörku, Frakklandi, Hollandi og Spáni.
46 VIKAN 8-tbl-