Vikan - 17.04.1969, Blaðsíða 4

María Jónsdóttir situr á innsendum lausnum og hampar lausn
Ásu G. Sveinsdóttur, sem hlaut hálsmenið.
Þátttaka í fyrstu Skyndigetraun Vikunnar var mjög
góð, en þar voru í boði skartgripir frá Módelskartgrip-
um. Dregið var úr lausnunum og hlutu þessir vinninga:
Ása G. Sveinsdóttir, ÞiljuvöUum 29, Neskaupstað,
(hálsmen). Jónas Snæbjörnsson, Laugarásvegi 61,
Reykjavíh, (ermahnappar). Sigríður Kjartansdóttir,
Langholtsvegi 2, Reykjavík, (eymalokkar). Svava As-
geirsdóttvr, Ægisgötu 4, Akureyri, (nœla). Það var sér-
lega skemmtileg tilviljun, að ermahnapparnir, einn
gripirnir, sem telja má handa karlmönnum, skyldu.
einmitt falla í hlut eina karlmánnsins, sem út var dreg-
inn. — Rétt lausn getraunarinnar var þessi: Bryndís
Schram, Guðrún Bjarnadóttir, Svanhildnr Jakobsdótt-
ir, Ivristín Waage, Ilelena Eyjólfsdóttir. — Sigurveg-
urunum úti á landi hafa verið sendir vinningarnir, en
þeim í Reykjavík bréf með ávísun á vinningana.
V______
4 VIKAN

SKiLUR FLEUR?
Kæra Vika!
Ég sá mér til mikillar
ánægju í síðasta blaði, að
Saga Forsyteættarinnar
heldur áfram hjá ykkur,
þegar hún hættir í sjón-
varpinu. Eg var satt að
segja farin að kvíða fyrir,
að maður mundi alveg
missa sambandið við þessa
ágætu fjölskyldu. Mér
fannst það hlyti að verða
eins og að sjá á bak góð-
um vinum og ættingjum.
En þið ætlið góðu heilli
að bjarga málinu og hafið
þökk fyrir það.
Eitt langar mig að spyrja
um, ef það er ekki of frekt.
Skilur tryppið hún Fleur
við sinn ágæta og elsku-
lega eiginmann, þingmann-
inn Mont? Henni væri svo
sem trúandi til þess! Hún
er óttalegt fiðrildi, en mað-
ur hefur samúð með henni,
af því karlinum honum
Soames þykir svo dæma-
laust vænt um hana. Tek-
ur hún kannski saman við
Jon, frænda sinn?
Segðu mér þetta, Póstur
minn, ef þú getur.
Með þakklæti fyrir
marga ánægjustund.
Guðlaug.
Þvi miður getum við
ekki sagt þér þetta. J»að á
sitt af hverju eftir að ger-
ast í lífi Fleur, en þú verð-
ur að bíða og lesa um það
í Vikunni jafnóðum. Það
er ekkert spennandi að
lesa framhaldssögu, ef
maður vcit hvernig hún
fer!
VEGVILLTUR í
STRÆTISVAGNI
Kæri Póstur!
É'g er borinn og barn-
fæddur Reykvíkingur og
hef búið í okkar ágætu
höfuðborg alla mína hunds-
tíð. Sú var tíðin, að maður
rataði um allan bæinn, og
það var ekki til sú gata, að
maður vissi ekki nákvæm-
lega hvar hún lá. En borg
in okkar hefur vaxið svo
ört og teygt anga sína í
allar áttir, að ég er löngu
hættur að geta fylgzt með
þessari óendanlegu út-
þenslu. Nú er svo komið,
að það er hægt að láta mig
út víða í hinum nýrri
hverfum borgarinnar, og
ég stæði uppi eins og glóp-
ur í erlendri stórborg, veg-
villtur og ráðalaus. Ég yrði
að vera upp á náð velvilj-
aðra vegfarenda kominn,
sem nenntu að ómaka sig
við að vísa mér veginn.
Um daginn þurfti ég að
fara í eitt af nýju hverfun-
um, þar sem ég er með öllu
ókunnugur. Ég fór með
strætisvagni 0g spurði
vagnstjórann hvar ég ætti
að fara út. Hann sagði mér
það. Siðan settist ég upp í
vagninn og beið rólegur, og
ætlaði að fylgjast vel með
götunöfnunum, þegar þau
yrðu kölluð upp í hátalar-
ann við stoppistöðvarnar.
En vagninn ekur áfram og
áfram og stanzar við hverja
stoppistöðina á fætur ann-
arri, án þess að nokkurn
tíma séu nöfn þeirra köll-
uð upp í hátalarann! Af-
leiðingin varð auðvitað sú,
að ég álpaðist út á röngum
stað og stóð uppi eins og
glópur og varð að fá mér
leigubíl fyrir rest.
Nú langar mig til að
spyrja: Eru strætisvagna-
bílstjórarnir hættir að
kalla upp nöfnin á stöðv-
unum? Ef svo er, þá hvers
vegna? Og til hvers er þá
verið að hafa fullkomið
hátalarakerfi í þessum
nýju og fínu vögnum?
Virðingarfyllst,
Gamall Reykvíkingur.
Það væri gaman að fá
svar við þessu, og við kom-
um fyrirspuminni hér með
á framfæri við viðkomandi
aðila.
ÞEGAR KLARA
FRÆNKA KOM
Kæri Póstur!
Þú ert nokkuð ráðagóð-
ur stundum, þegar lesend-
ar lesendur láta þig hjálpa
sér úr alls konar erfiðum
sitúasjónum, ef ég má nota
svo óíslenzkulegt orð. —
Þess vegna langar mig til
að láta þig spreyta þig á
svolitlu vandamáli.
Þannig er mál með vexti,
16. tbl.