Vikan - 17.04.1969, Blaðsíða 10

DR. ASPIRIN:
MðDERNISREMBINGIR í ANDA
SÖLIIA HELCASBNM
Síðan Islendingar vöknuðu til
meðvitundar um það að þeir
væru ekki bara lúsugir aumingj-
ar, heldur ofur venjulegt fólk
með greindarvísitölu, sem nálg-
ast meðallag, hefur brjóst þeirra
þanizt af stolti yfir þeirri náð
forsjónarinnar að fá að vera
fæddur af þessari þjóð. Róman-
tísku skáldin læddu þeirri hug-
mynd að allslausri þjóð, að villi-
mennirnir, forfeður hennar,
hefðu verið hugprúðar hetjur og
rjómi alls mannkynsins á þeim
tíma er þeir skemmtu sér við að
skutla krökkum á milli sín á
spjótsoddum. Sulturinn, skóleys-
ið, lúsin og moldarhreysin, —
allt var þetta bærilegra með
þeirri fullvissu að vera kominn
í beinan karllegg af Agli á Borg.
Það er kyndugt að hugsa sér
þessa vesalinga uppfulla af hug-
myndum um einhvers konar
þjóðernislegt ágæti.
Síðan hefur þjóðernisstefna
verið hvers manns hugljúfi á fs-
landi og aðhyllast hana flestir
einstaklingar og allir flokkar. En
eins og alls staðar í veröldinni
jafngildir þjóðernisstefna þjóð-
ernisrembingi. Það er ein mesta
bölvun mannkynsins nú sem
stendur. í stað þess að uppræta
þessa hugsun eins og hvert ann-
að illgresi, er víða að henni hlúð
og ekki sízt hér á íslandi.
Sú vakning, sem oft er talað
úm að hafi orðið með þjóðinni
upp úr aldamótunum, byggðist
að verulegu leyti á þessum remb-
ingi. Ungmennafélagar stigu á
stokk eins og barbararnir, for-
feður þeirra, frelsaðir í fullvissu
þess, að þeir bæru langt af öðru
fólki. Þeir hefðu tekið heils hug-
ar undir með Sölva Helgasyni:
Eg er gull og gersemi
gimsteinn eðalríkur,
ég er djásn og dýrmæti
drottni sjálfum líkur.
Vegna þessarar sannfæringar
hafa íslendingar ævinlega átt
bágt með að skilja, þegar þeir
höfðu ekki við öðrum þjóðum í
kappraunum. Frá alda öðli hafa
menn á þessu landi litið á Dani
sem aumingja og einhvern veg-
inn rímar það ekki, að við, þéssi
guðs útvalda þjóð, skulum aldr-
ei hafa við þeim, ekki einu sinni
í knattspyrnu, sem er þó einhver
ómerkilegasta íþrótt, sem vitað
er til að menn iðki. Að sjálf-
sögðu er þá gripið til þess ráðs
að kenna um mataræði, vilhöll-
um dómara eða fráleitu vali ein-
hverrar nefndar. Beztu menn-
irnir sitja alltaf heima. Við hefð-
um auðvitað getað malað Dani
og alla hina, ef strákarnir hefðu
ekki fengið þetta eitur að éta og
ef djöfuls Dómarinn hefði ekki
haldið með andstæðingunum. —
Við hljótum að vera betri; það
nægir að benda á þá staðreynd,
að við erum íslendingar og fs-
lendingar geta allt, eða svo segja
Færeyingar. Það þótti okkur vel
sagt hjá frændum okkar, enda
trúum við því.
Guðs útvalin þjóð getur ekki
sætt sig við að miður ættuðu út-
lendu fólki sé fengin hér búseta
og ber að sporna við því með
ráðum og dáð. Óski útlendingur
búsetu hér með tilheyrandi rík-
isfangi, skal honum straffað með
nafnmissi og sé honum gert að
heita Guðmundur eða Jón eins
og allir hinir. Erlendu fjármagni
skal hafnað með fyrirlitningu og
ber að skella skollaeyrum við
því, þótt aðrar smáþjóðir í Evr-
ópu hafi reynt að laða til sín er-
lend fyrirtæki og fjármagn. f
rauninni viljum við ekki heyra
það nefnt, að við séum smáþjóð;
við erum crerae de la creme og
getum steypt okkar vegi sjálfir
eins og dæmin sanna. Enginn
þarf að hjálpa okkur; höfum við
ekki tvö eða jafnvel þrjú frysti-
hús, sem bera sig? Enginn mundi
að vísu geta lifað af slíkum at-
vinnuvegi nema íslendingar og
séní og við erum hvorttveggja.
Minnumst ættjarðarinnar og
tökum ofan fyrir sjálfum okk-
ur um leið og við hneigjum okk-
ur og þökkum skaparanum, að
við erum ekki eins og aðrir
menn.
-—o—
Því miður eru fleiri þjóðir
guðs útvaldar en íslendingar.
Enginn á neitt annað en það sem
hann hefur bréf upp á, segir
böðullinn í fslandsklukkunni og
ísraelsmenn hafa nánast haft
bréf upp á sitt ágæti frá sjálfum
skaparanum. Af þeim sökum
hefur þessi útvalda þjóð verið
hötuð um aldir og orðið að hír-
ast í ghettóum, sem öðru fólki
var ekki boðlegt. En allt var það
tilvinnandi og nú hafa þeir að
nýju sameinazt á þeim skika,
sem almættið úthlutaði þeim og
Framhald á bls. 43
Fyrir nokkrum árum hafði dr. Aspirín fasta þætti
í Vikunni, þar sem hann fjallaði um ýmiss
málefni þjóðlífs, bæði á sviði efnahags og
atvinnumála og eins á sviði menningar.
Dr. Aspirín kom víða við og hafði skorinorðar
skoðanir á öllu, var enda lítið fyrir að láta
almenningsálitið ráða fyrir sig eða veita því
brautargengi.
Dr. Aspirín hefur haft öðru að sinna um hríð og
ekki látið til sín taka á ritvellinum. En hann
hefur látið til leiðast að skrifa fyrir okkur þátt
og geta þeir hugsanlega orðið fleiri.
Við bjóðum dr. Aspirín velkominn á ný
og gefum honum orðið:
Því miður cru fleiri þjóðir guðs út-
valdar en íslendingar. Enginn á neitt
annað en það, sem hann hcfur bréf
uppá, segir böðullinn í íslandsklukk-
unni og ísraelsmenn hafa nánast haft
bréf uppá ágæti sitt frá sjálfum skap-
aranum.
Um þessar mundir gctur Evrópa treg-
lega lafað saman í vcrzlunarbanda-
lögum. Ilöfuðpostuli þjóðernisremb-
ingsins er gamli de Gaulle. í hans
augum eru Frakkland og Fransarar
ofar öllu öðru hyski.
10 VTKAN 16 tw-