Vikan - 17.04.1969, Blaðsíða 39

að leyna að ofurlítils skjálfta
kenndi í röddinni.
Hinn maðurinn kom aftur
fram. — Hann hefir læst sig inni
í næsta herbergi, sagði hann.
— Það er bókaherbergið, sagði
fröken North. — Hann sleppur
ekki þaðan.
— O, hann gerir ekkert af
sér, sagði Simpson.
Fröken North varð ergileg. —
Jæja, er yður ljóst að hann er
vopnaður?
— Ég skil ekki hvar hann hef-
ir náð í byssu, við verðum að
athuga það.
— Þér hafið ekki leyfi til að
láta svona mann ganga lausan,
sagði hún í ásökunarróm. — Það
er hreinasta hneyksli!
— Mér þykir þetta leitt, sagði
Simpson, — en hann slapp frá
okkur. Hann er algerlega hættu-
laus. Hann var læknir, já, meira
að segja í Harley Street. Og hann
er alveg vitlaus í bækurnar yðar.
Fröken North var ekki alveg
viss um hvort þetta áttu að vera
gullhamrar, svo hún sagði ekk-
ert.
— Hann heldur því fram að
hann sé Manger læknir úr bók-
unum yðar, hélt Simpson áfram.
— Og bezta ráðið til að halda
honum rólegum er að láta hann
hafa einhverja bókina yðar.
í þetta sinn var fröken North
viss um að hann var að slá henni
gullhamra, en hún var ekkert
sérlega hress yfir því.
— Viljið þér ekki gera mér
þann greiða að losa mig við þenn-
an mann, sagði hún.
— Auðvitað. Ég nota alltaf
sömu aðferðina. Hún bregzt ekki.
— Og hvernig er sú aðferð?
— Komið, ég skal sýna yður
það. Þér hafið ábyggilega gaman
af því.
Þau gengu öll í halarófu inn í
herbergið. Læknirinn hafði skilið
skammbyssuna eftir á skrifborð-
inu. Fröken North varð heldur
skömmustuleg, þegar það kom í
ljós að þetta var leikfangabyssa.
Hún ákvað með sjálfri sér
að minnast ekki á það ef þessi at-
burður ætti eftir að bera á góma
síðar.
Simpson barði á dyrnar að
bókaherberginu og kallaði:
— Ertu þarna inni Manger?
Þetta er Delaney.
— Ó, nei, stundi fröken Nort.
— Ekki koma með ennþá eina af
sögupersónum mínum!
— Jú, einmitt. Þér kannist ef-
laust við þjón og lífvörð læknis-
ins, hinn trygglynda Delaney.
Læknirinn bjargaði lífi hans fyr-
ir mörgum árum síðan, og Del-
aney gleymir því ekki....
Fröken North leyfði honum
ekki að ljúka við setninguna. —
Og síðan hefir hann þjónað lækn-
inum eins og tryggur hundur. Ég
neita að hlusta lengur á þessa
vitleysu.
— En þetta er nú sótt beint í
bækurnar yðar.
0
0
i)
0
V>
0
0
V>
0
0
0
i)
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
v>
0
0
0
i)
0
0
0
0
l>
Kaffi!
Ny tegund
0.J0HNS0N S
O55 er það ánægja að geta sífellt aukið fjölbreytni
kaffitegunda á markaðinum.
Nú bjóðum veryður nýja tegund er nefnist
Santos blanda
Santos blandan er afbragðskaffi,
framleitt úr úrvalsbaunum
frá Santos í Brazilíu og Kolumbíu.
Santos kaffiblandan er ódýr úrvalsvara.
0. JOHHSON & XAABER HF.
0
0
0
0
0
0
0
v>
©0
c 0
lo
1»
53 f>
I 0
z 0
0
i)
0
0
v>
0
v>
0
i)
0
0
0
0
v>
v>
0
0
0
0
v>
0
v>
0
v>
0
0
— Það gerir það ennþá verra.
Haldið áfram.
Fröken North varð flökurt
þegar hún hlustaði á samtalið
sem á eftir fór.
— Komdu út, læknir, kallaði
Simpson gegnum skráargatið. —
Hversvegna ertu að fela þig fyrir
mér, — Delaney?
Þá heyrðu þau að lyklinum var
snúið. Simpson deplaði augunum
til fröken North.
— Hvað sagði ég? Þetta bregzt
aldrei.
Litli maðurinn stakk nú höfð- 1
inu fram í dyragættina.
— Þarna ertu þá, sagði Simp-
son glaðlega. — Ég er búinn að
leita þín um alla borgina. Ég er
nefnilega með góðar fréttir, mjög
góðar fréttir. Foster Reynolds
liggur í bílnum þarna úti. Bund-
inn á höndum og fótum. Hvað
segirðu við því?
Þetta var hræðilegt. Fröken
North þekkti þetta atriði úr 23.
bindi „En Reynolds var ekki
dauður“, og hún þoldi ekki að
hlusta á sin eigin orð endurtek-
in á þennan hátt. Henni hafði
ekki verið það ljóst fyrr hve lé-
legur rithöfundur hún var.
Henni létti mikið þegar lækn-
irinn yfirgaf húsið í fylgd með
hinum trygglynda Delaney —
þótt þeir hefðu þó nokkuð af
sjálfsvirðingu hennar með sér.
— Gefið mér glas af koníaki,
sagði hún við fröken Baxter, —
ég er sannarlega í þörf fyrir
hressingu.
— Þetta hlýtur að hafa verið
hræðilegt fyrir yður, sagði stofu-
stúlkan í meðaumkunarróm.
Einmitt vegna þess að hún
hafði verið viti sínu fjær af
hræðslu, vildi fröken North ekki
tala meira um þetta.
— Það var ekki svo slæmt,
sagði hún kæruleysislega. — Það
var eiginlega nokkuð athyglis-
vert. Hún tók glasið sem fröken
Baxter rétti henni og sagði: —
En þetta er nú yfirstaðið, og ég
held að þér ættuð að sinna störf-
um yðar, Sally.
Stofustúlkan var móðguð á
svipinn þegar hún trítlaði fram
á ganginn.
— Náið í skrifblokkina yðar,
sagði fröken North við einkarit-
ara sinn. — Ég þarf að skrifa
nokkuð til minnis. Það er auð-
vitað ekki hægt að nota svona
atburði í skáldsögu, en það gæti
verið gaman að minnast þeirra
þegar ég skrifa endurminningar
mínar.
— Það liggur í augum uppi,
fröken North, sagði einkaritar-
inn og bjó sig undir að skrifa
niður.
— Geggjaður maður, dulbúinn
eins og .... byrjaði fröken North.
Fröken Baxter leit á hana og
beið eftir framhaldi.
— Ó, nei.... nei, það getur
ekki verið satt!
— Hvað? spurði einkaritarinn
undrandi.
— Ég talaði við hann!
— Hvern?
— Foster Reynolds.
— Töluðuð þér við Foster
Reynolds?
— Brjálaði maðurinn hringdi
til hans, og ég talaði við hann.
Rödd hennar var orðin skerandi
skræk.
Fröken Baxter lagði höndina
16. tbl. VIKAN 39