Vikan - 22.12.1969, Síða 36

MARY QUANT VÖRUR
Eru heimsþekkt gæðavara framleidd AÐ-
EINS úr beztu hugsanlegum efnum, óskaS-
legum húð yðar. Spyrjið þann sem reynt
hefur til dæmis ...
★ EYE GLOSS ★ NATURE TINT
★ TEAR PROOF MAKE UP
MASCARA ★ TITCH NAIL
★ LIPSTICK POLISH
★ PERFUME MILK
Jólagjöfin „FYRIR HANA” er snyrtivörur frá
Hlltl QIJAMT
Fást hjá:
★ KARNABÆR
★ APÓTEK VESTURBÆJAR
★ LAUGARNESAPÓTEK
★ BORGARAPÓTEK
★ KYNDIL, KEFLAVÍK
★ DRANGEY, AKRANESI
★ SUNNU, ÓLAFSVÍK
★ SNYRTIVÖRUV. ÍSAFJ
★ TÚNGÖTU 1, SIGLUFIRÐI
★ VÖRUSALAN, AKUREYRI
★ APÓTEK SAUÐÁRKRÓKS
★ KF. HÚNV. BLÖNDUÓSI
HEILDSÖLUBIRGÐIR:
BJÖRN PÉTURSSON &
LAUFÁSVEG 16 - SÍMI 19847.
KLAPPARSTÍG 37, REYKJAVÍK
SÍMI 12937.
★ KF. ÞING. HÚSAVÍK
★ FÖNN, NESKAUPSSTAÐ
★ KF. A-SKAFTFELLINGA
HÖFN, HORNAFIRÐI
★ PARÍSARBÚÐIN,
VESTMANNAEYJUM
★ VERZL. KAROLÍNU ÞORST.
SEYÐISFIRÐI
+ HAFNARBÚÐIN,
HAFNARFIRÐI
CO. H.F.
— Herra, sagði gamli maður-
inn lágt, —- það er manneskja í
sárri kvöl, en orð mín náðu ekki
eyrum Guðs. Kenn mér að biðja.
Ókunni maðurinn kinkaði
kolli. Það var eins og björt augu
hans litu beint inn í hjarta gamla
mannsins. Þögull lagði hann
höndina á öxl hins aldna rabbína
og leiddi hann eftir þorpsgötun-
um, og honum fannst bjartara
yfir, þrátt fyrir skýjaþykknið.
Þegar þeir náðu til strandarinn-
ar, var eins og einhver hefði til-
kynnt komu þeirra. Mannfjöld-
inn vék til hliðar. Jafnvel Mir-
iam leit upp. En Símon óttaðist
ekki reiði hennar lengur. Hann
gekk til Sakaría, sem lá hreyf-
ingalaus, kraup við hlið hans og
beið. Hönd hins ókunna hvíldi
enn á öxl rabbínans, og rödd
hans heyrðist í fyrsta sinn, hljóð-
lát og hlý, en svo skýr að hún
heyrðist greinilega gegnum brim-
sogið: . . Og frelsa þú oss frá
illu ....
Eins og barn endurtók Símon
orðin. Hann leit í augu konunn-
ar, og hann fann kraftinn
streyma í gegum sig og hinn
kalda líkama Sakarias. Þá sleppti
höndin taki sínu. Hinn ókunni
gekk burt, hægum skrefum, eins
og hann hafði komið.
Þöglir stóðu íbúar Magdala á
ströndinni, og óveðrinu slotaði,
sólin stafaði geislum sínum á
Genesaret vatn
— Sjáið, sjáið Sakaría!
Orðin hljómuðu frá manni til
manns í hópnum á ströndinni.
Andlit hir.s drukknaða manns
fékk á sig lit, og Miriam fann
brjóst hans bærast undir stirðn-
uðum höndum hennar. Vatnið
vall úr munni hans. Nokkru síð-
ar opnaði hann augun og leit á
konu sína. — Er nú ekki hægt
að sigla bátskelinni lengur? taut-
aði hann fyrir munni sér og það
örlaði fyrir þeirri glettni, sem
alltaf hafði verið svo rík í fari
hans.
Miriam grét ekki; — hún hróp-
aði ekki heldur í gleði sinni. Að-
eins hendur hennar snertu mjúk-
lega brjóst hans. En í þessar
hreyfingu var meiri undrun og
þakklæti, heldur en þótt hún
hefði hrópað hátt.
Hún leit upp. horfði á Símon
rabbína. Augu hennar voru stór
af undrun.
Rabbí, sagði hún, og rödd
hennar var skær. — Ég hafði á
röngu að standa! Þú getur sann-
arlega beðið. Bæn þín lýsti eins
og logandi eldur, bænin til Guðs!
Símon leit yfir að fjallgarðin-
um í austri. Klettarnir voru nú
komnir í ljós, þeir voru rauð-
gullnir í sólskininu. Og hann leit
í hina áttina, til hæðanna bak við
Magdali, þar sem Nasaret lá. Að
lokum leit hann hikandi niður,
mætti augnaráði hennar, sem var
fullt undrunar.
Nei, svaraði hann lágt, —
það var ekki ég. Það var Hann!
☆
Napóleon
Framhald af bls. 17
Móravíu. En að ég skuli nú þurfa
að yfirgefa land mitt á slíkri
stund, voru hans síðustu orð.
Austurríkismenn voru nú meira
en gersigraðir og gengu til frið-
arsamninga við sigurvegarann í
Bratislövu, sem nú er höfuðborg
Slóvakíu. Og í þetta sinn var
harðar að þeim gengið en við
fyrri friðargerðir. Þeir urðu að
láta af hendi mikil héruð við
botn Adríahafs og í Suður-Þýzka-
landi. Við þetta rýrnuðu tekjur
rikisins um sjöttung, og ennfrem-
ur voru lagðar á það þungar
stríðssektir. Þá lét Napóleon flest
ríki Vestur-Þýzkalands slíta sam-
bandi við keisarann í Vín, sem
til þessa hafði að nafni til verið
yfirdrottnari þeirra, og stofna
svokallað Rínarsamband, sem
var algerlega undir hælnum á
Frökkum. Einnig rak Frakkakeis-
ari frá völdum konungir.n í Na-
pólí, sem var af sett Bourbona og
gerði Jósef brcður sinn að kon-
ungi þar; annan bróður sinn,
Lúðvík, hóf hann til konungs-
tignar í Hollandi. Hvorki varð
honum þó lið eða sæmd að þess-
um bræðrum sínum, sem báðir
voru dusilmenni.
Einn var sá stjórnmálamaður
franskur, sem óánægður var með
þessar tiltektir keisara síns, en
það var Talleyrand utanríkisráð-
herra. Hann var upphaflega í
klerkastétt og hafði tekið bisk-
upsvígslu, en var engu að síður
hundheiðinn kýniker og eins
mikið upp á heiminn og yfirleitt
var hægt að vera, jafnvel í
Frakklandi. Hann átti vinkonur
svo margar að enginn fékk tölu
á komið; málarinn Delacroix var
sagður launsonur hans.
Talleyrand var slægur sem ref-
ur og lét sér fátt fyrir brjósti
brenna, en alger skúrkur var
hann þó ekki og umfram allt
gætinn. Hann var ekkert hrifinn
af þeim fyrirætlunum keisarans
að hafa endaskipti á heiminum
og vildi hvorki eyðileggja Eng-
land eða Austurríki, en síðar-
nefnda ríkið vildi hann efla sem
bólvirki gegn Rússum. sem hann
hafði illan bifur á og þó enn
verri á Prússum. Á báðar þessar
þjóðir leit hann sem ágenga bar-
bara, sem siðfágaðra fólk vestar
í álfunni gerði réttast í að sam-
einast gegn, annars væri á verra
von. Þar reyndist þessi heims-
mannslegi biskup sannspár, eins
og nútímamenn vita af beiskri
reynslu. En Napóleon, sem ann-
ars mat hann mikils, vildi ekki
trúa þessu, og upp frá því fór að
kólna á milli þeirra.
Til að fullkomna auðmýkingu
Austurríkis lét Napóleon keisara
þess niðurleggja þann aldna tit-
il keisari hins heilaga rómverska
ríkis þýzkrar þjóðar, hinn virðu-
legasta í kristninni, þótt hann
væri fyrir löngu orðinn aðeins
36 VIKAN 52 tbl-