Vikan - 12.03.1970, Blaðsíða 37

Undir sumarsól
Framhald af bls. 12
mönnunum svo að um munaði.
Það var ekki svo auðvelt að
skilja þetta svona um leið. Hún
var ekki fríð kona og hún hafði
heldur ekki jafnskær augu og
frú Trampe, — þau þoldu ekki
samanburð. En hún hafði dimm
og hættuleg augu, — já, þannig
var það. Auk þess líktust auga-
brúnirnar tveim íglum, sem
teygðu saman ranana. Og hún
var ljóshærð og varirnar voru
eins og blóm.
Það var nú svo.
Frú Anderson fór seint á fæt-
ur á morgnana og gestgjafafrúin
varð að minna hana á stundvísi:
morgunverður klukkan ná-
kvæmlega 9.
Frú Anderson sagði:
— Eg skal mæta klukkan ná-
kvæmlega 9 — nema á morgn-
ana.
Og þá varð jafnvel aðalræðis-
manninum það á að líta á hana.
Og aðalræðismaðurinn var nú
þannig gerður, að enginn þurfti
að kenna honum að lesa úr aug-
um. Hann var af frægri skálda-
ætt og orti sjálfur ágæt kvæði
um náttúruna og mennina.
Þegar tímar liðu fékk Ander-
son reikninginn. Hún bað þegar
um greiðslufrest. Hún ætti ekki
peninga, sagði hún, en það
myndu áreiðanlega verða ein-
hver ráð með peninga einhvern
daginn.
Um kvöldið átti hún tal við
etatsráð Adami. Hann var orð-
inn ungur í annað sinn. Þessi
sköllótti herramaður hafði mjög
gaman af spurningum og svörum
frúarinnar.
Þegar etatráðsfrúin kallaði á
mann sinn. kom aðalræðismað-
urinn og settist í sæti hans.
Hann sagði:
— Eg öfunda etatsráðið af
þessu langa samtali við yður.
— Það eruð þér sem ég hef
beðið eftir, herra aðalræðismað-
ur, svaraði frúin. Eg þarf að
spyrja yður að dálitlu og jafn-
framt þakka yður.
— Fyrir hvað?
— Eruð það þér, sem látið
setja blóm inn í herbergið mitt?
- Blóm? ’Ég skil ekki... Haf-
ið þér fengið blóm?
— Afsakið, sagði hún. — Eg
hef gert mér of háar vonir.
Nú varð aðalræðismaðurinn
skáldlegur út af þessum leyndar-
dómsfullu blómum.
— Hamingjan góða. Þetta
hefði ég átt að hugsa út í. Við
hefðum öll átt að senda yður
blóm á hverjum degi.
— Eg elska blóm, sagði frúin,
en ég er of fátæk til þess að geta
keypt blóm.
Samtaiið barst að öðru og frú-
in fór að segja aðalræðismann-
inum allt af létta um hagi sína
og hann gerði slíkt hið sama.
Hann hafði aldrei fyr verið svo
Heimilistrygging
sem svarar
kröfum tímans
>>
Skilmólar fyrir heimilistryggingar hafa verið
endurskoSaðir og bætt inn nokkrum nýjum
atriðum og tryggingum, jaf.nframt hafa
tryggingaupphæðir fyrir óbyrgðar- og
örorkutryggingar verið hækkaðar.
Starfsmenn félagsins eru óvallt reiðubúnir til þess
að veita yður aðstoð í tryggingamólum yðar.
Aðeins eitt simtal og þér eruð tryggður.
\V,
ALMENNAR
TRYGGINGAR^
PÓSTHÚSSTRÆTI 9 SÍMI 17700
\\
II
II
II
II
II
II
II
II
II
II
II
II
I I
I I
I I
II
I I
I I
II
II
II
II
II
II
II
II
II
II
II
II
II
I I
II
II
I I
II
II
II
II
II
II
I I
II
I I
I I
V
opinskár við ókunnuga. Hann
gerði sig að lokum hlægilegan.
Frúin sagði:
— En þér eruð kvæntur, herra
ræðismaður
— Elskendum er hollara að
horfa fram en aftur, sagði aðal-
ræðismaðurinn og andvarpaði.
Við hádegisverðarborðið dag-
inn eftir var aðalræðismaðurinn
ákaflega feiminn og taugaóstyrk-
ur. Það var vegna smákvæðis
sem hann hafði stungið inn í
munnþurrku frú Anderson. Þeg-
ar frúin hafði fundið kvæðið og
var byrjuð að lesa það, sagði
hann við sessunaut sinn:
— Það er meiri hitinn í dag.
Það lék sá grunur á, að etats-
ráðið, sá aldraði gljáskalli, hefði
látið setja rósirnar inn í herbergi
frú Anderson. En þegar frúin bar
það á hann, harðneitaði hann því.
— Nei, nei, það var ekki ég
Eg má ekki kannast við það.
Frúin horfði undrandi á hann.
Hún sperrti brúnirnar, þessar
tvær iglur, sem teygðu saman
ranana. Hún sagði:
— En hvað þér sögðuð þetta
fallega. Röddin var eins og
hörpubassi. Syngur etatsráðið?
— Nei, það geri ég ekki...,
það er að segja... einu sinni gat
maður náttúrlega tekið á lagi.
Hann var orðinn ungur í ann-
að sinn. Það var víst þetta heil-
næma loftslag og hafgolan, sem
gerðu það að verkum.
Etatsfrúin sendi boð eftir hon-
um, en hann sinnti því ekki.
—• Eg fer ekki, sagði hann. —
Lof mér að hafa frið stundar-
korn. Hvað vill hún mér eigin-
lega?
Og frú Anderson kinkaði kolli
og var á sama máli. Hann skyldi
bara sitja kyrr.
— Við getum gjarnan talað
um viðskiptamál, sagði hún. Þá
11. tw. VIKAN 37