Vikan - 24.09.1970, Blaðsíða 19

Ævintýri í
undirdjúpum
Allar myndirnar sem teknar voru
undir yfirborðinu, getum við kennt
Sveini Fjelsteð um, og allar eru þær
af blaðamanni Vikunnar. Þarna er
hann í hákarlaveiðileik (Svenni var
hákarlinn).
hlaut það áð vera þess virði
að komast að því af eig’in
raun.
Við byrjuðu má því að fara
í Sundlaug Vesturbæjar einn
laugardagseftirmiðdag. Veðr-
ið var einstaklega gott, því
miður liggur mér við að segja,
því varla var hægt að snúa
sér við án þess að rekast í
einhvern saklausan laugar-
gest. Nú, það fyrsta sem gert
var, umræddan laugardag,
var að reirðir voru á mig kút-
ar, slöngur og allskyns tól,
sem áttu að sjá mér fyrir lofti
og öðru slíku, sem nauðsyn-
legt er til að geta lifað af
lengri dvöl undir yfirborðinu.
Og hér er bróðurparturinn af leiðangursmönnunum tilbúinn að fara í það sem
í annálum verður síðar kallað: Hin mikla expedissjón. Frá vinstri: Sveinn
Fjelsteð, Ómar Valdimarsson, blaðamaður Vikunnar, og þá Júlíus Kemp(a).
Krakkarnir hópuðust í kring
og allir vildu fá að kafa eða
þá að toga í slönguna sem ég
hafði komið fyrir í talopinu á
mér. M ér fannst það svo sem
allt í lagi — þar til einn strák-
pjakkurinn krolaði á eftir mér
niður og vildi fá að prufa að
anda úr „brúsanum“ á staðn-
um. (Þremur dögum síðar
komst ég að því að vatnið í
Flosagjá er margfalt hreinna).
Æfingin gekk nægilega vel
til þess að við ákváðum að
standa við áform okkar, og
fórmn að gera nauðsynlegar
ráðstafanir fyrir förina.
Sveinn útvegaði neðansjávar-
myndavél, merkilegan grip
sem varð að pumpa í lofti fyr-
ir notkun, og eins fékk hann
mig ofan af því að gera erfða-
skrá áður en við lögðum af
stað.
Og upp úr hádegi, þriðju-
daginn 25. ágúst lögðum við
af stað. Við vorum tveir frá
VIKUNNT, undirritaður og
Egill Sigurðsson, Ijósmyndari,
og Sveinn ásamt félaga sín-
um, Júlíusi Kemp. Báðir hafa
þeir kafað töluvert áður, og
meira að segja sótt sérlegan
froskmannaskóla, sem starf-
ræktur er hér í Reykjavík.
Sveinn var búsettur í Ólafsvík
um nokkörra ára skeið, og á
leiðinni sagði hann okkur
sögu af því er eitthverju sinni
hann var að kafa í höfninni
þar við bæ, en hann dundaði
eitthvað við að skera neta-
tægjur úr skipsskrúfum:
— Allt í einu hafði ég það
á tilfinningunni að það væri
verið að horfa á mig, sagði
Sveinn. — Mér snarbrá, en
svo áttaði ég mig og hugsaði
með mér að það væri þá al-
deilis líklegt að einhver væri
að horfa á mig þarna niðri á
sjávarbotni! Svo hélt ég áfram
að vinna, en tilfinningin var
enn fvrir hendi. Eg sneri mér
við — og þá brá mér aftur,
enn meir en fyrr, því þarna
var selnr sem starði á mig með
þessum stóru og spyrjandi
augum sínum. Ég varð
hræddur, því ég hef heyrt sög-
ur af þeim höggum sem selir
geta gefið, en svo lagði ég frá
mér verkfærin og horfði á
í aftari hóp leiðangursins var Egill
Sigurðsson, ljósmyndari blaSsins, og
hér er hann aS . . . ja, þaS veit cng-
inn.
39. tbi. VIKAN 19