Vikan - 24.09.1970, Side 32

ROBERT RUCK 4. HLUTI
Teresa hemlaði og stöðvaði bílinn. Hjart-
að barðist í brjósti hennar og þegar lög-
regluþjónninn kom að bílnum, renndi hún
glerinu í glugganum niður, með kæruleysis-
brosi.
— Gott kvöld, sagði lögregluþjónninn hæ-
versklega. — Þessi gata er lokuð. Farið til
MINUM
vinstri og svo til hægri, þá komizt þér inn á
götuna aftur.
Hann leit ekki einu sinni á bílnúmerið,
honum datt sennilega ekki í hug að bílnum
hefði verið stolið.
— Hvað hefur komið fyrir hér?
— Það er einhver sem datt niður af þaki.
Enrico stóð sem þrumu
lostinn.... Nei, þetta gat ekki
verið rétt! Eftir allt þetta
erfiði var hann loksins
kominn að staðnum, þar sem
milljónirnar voru grafnar
- og sá að það var búið að
byggja hús, einmitt þar
sem taskan var grafin ...
— Datt af þaki? endurtók hún og hún
fann stríkka á hársverðinum. — Þá hlýtur
maðurinn að vera dáinn?
— Já, svo sannarlega, svaraði lögreglu-
þjónninn. — En haldið nú áfram, hér þarf
að rýma tiL
Hendur hexmar skulfu, þegar hún ræsti
bílinn. Hvers vegna ætti þetta að vera Luigi?
Hvaða ástæðu gat hann haft til að fara upp
á þak?
Samt sem áður stöðvaði hún aftur bílinn
við götuhornið og gekk til baka. Hún sá
sjúkrabíl og sá líka að það var verið að
renna inn í hann börum, sem huldar voru
gráu teppi.
Lögreglan átti erfitt með að halda áhorf-
endum frá. Fólkið ýtti og hrinti hvert öðru
og áður en varði var Teresa komin fremst í
hópinn.
Hvað var þetta hvíta á götunni? Krítar-
strik. Krítarstrik sem merktu útlínur manns-
líkama.
Hún heyrði einhvern segja:
— Hann bjó ekki hér. Hvað var hann að
gera þarna uppi?
— Hver er þetta? spurði hún.
— Þeir segja að hann heiti Fantoni, svar-
aði maðurinn. Teresa rak upp hljóð og hljóp
á eftir sjúkrabílnum. Lögregluþjónn greip
um arm hennar og spurði:
— Þekktuð þér hann?
Hún gat ekkert sagt, kinkaði aðeins kolli.
— Þá er bezt að þér komið með mér, sagði
hann rólega og leiddi hana að lögreglubíln-
um.
• Carlo Cavallo var að kafna. Hann hafði
talið sekúndurnar frá því að Teresa fór,
honum taldist til að komnar væru tuttugu
mínútur.
Eitthvað hafði komið fyrir hana. Hann
hafði heyrt rödd lögregluþjónsins, heyrt
óljóst að einhver hafði fallið af þaki. Gat
það verið Fantoni? Þá var fjandinn laus. Þá
hafði hún auðvitað ekki getað setið á sér,
hún var svo brjáluð í Fantoni. Og það hafði
lögreglan auðvitað séð.
Carlo var löðrandi af svita í þessu þrönga
fangelsi sínu. Honum fannst ekkert loft eft-
ir. Og ef Teresa kæmi ekki aftur....
Hann var gripinn ofboði. Hann varð að
komast út. Hann leitaði allt í kringum sig
eftir einhverju verkfæri, en fann ekki neitt.
Með gífurlegu átaki gat hann snúið sér við,
þannig að hann sneri baki í lokið. Nú! Hann
var sterkur, það ætti að vera auðvelt fyrir
32 VIKAN 39- tw.