Vikan - 12.11.1970, Blaðsíða 10

NJOSNIR I KAIRO
„ELSKAN, segðu þeim það litla
sem þú veizt
Hver hafSi séð Egyptum
fyrir skeytasafninu? Auðvitað
hraðlugu þeir því að
þeir hefðu náð því af eigin
rammleik. Augljóst var að leyni-
þjónusta einhvers annars
ríkis hafði komizt
yfir sendingarnar, þýtt
þær og afhent Egyptum fyrst
nú nýlega. En hverjir?
Rússar? Þjóðverjar?
SÍÐARI GREIN
Loíz-hjónin í réttarhöldunum.
ÚRDRÁTTUR EFNIS FYRRI GREINAR:
Leyniþjónusta ísraels reynir að flæma úr
Egyptalandi þýzka verkfræðinga, sem vinna
að gerð eidflauga og flugvéla fyrir Nasser.
Hermdarverkum og mannránum er beitt í
þessu skyni, en aðalmaðurinn í aðgerðum
leyniþjónustunnar er njósnarinn Wolfgang
Lotz, sem búsettur er í Kairó og þykist vera
Þjóðverji og fyrrverandi liðsforingi í Afríku-
her Rommels. Hann stofnar til vináttusam-
banda við marga verkfræðinganna og nær
upp úr þeim miklum upplýsingum. En um
síðir komust Egyptar á snoðir um starfsemi
hans. Kvöld eitt, þegar Lotz, Waltraud kona
hans og foreldrar hennar komu heim, sat
fyrir þeim skari dökkklæddra manna. Lotz
var laminn í höfuðið og handjárnaður.
Wolfgang Lotz var enginn aukvisi og þar
að auki bjartsýnn að eðlisfari. Þegar dökk-
klæddu mennirnir, sem voru útsendarar eg-
10 VIKAN 46. tbi.
ypzku öryggisþjónustunnar, fóru með hann
inn í húsið, var hann ennþá sannfærður um
að hann gæti snúið sig úr þessari gildrunni.
í stofunni beið hans lítill maður með svart,
snöggklippt yfirvararskegg. „Samír Nagi
heiti ég,“ sagði hann. „Ég er málaflutnings-
maður egypzku leyniþjónustunnar. Þér er-
uð handtekinn!“
Lotz æpti: „Þér eruð bandóður! Þér vitið
ekki hvað þér gerið! Maður verður þó að
halda sér við það sem rétt er!“ Og hann
krafðist þess að fá að tala við Korab fylkis-
stjóra.
Samír Nagi.lét sér hvergi bregða. „Jússúf
Korab og aðrir þér samsekir verða þér ekki
frekar að liði en orðið er. Við höfum hand-
tekið þá líka!“
Lögreglumenn rannsökuðu stofuna í flýti.
Svo var gengið upp á aðra hæð, þar sem
svefnherbergið var. Samír Nagi benti á vegg-
skáp og spurði: „Hvar er lykillinn?" Lotz
var með lykilinn í vasanum. Leynilögreglu-
maður einn tæmdi vasa hins fjötraða njósn-
ara og opnaði skápinn. Þar fundust hin og
þessi búsáhöld, þar á meðal báðvog, sem
loftskeytatæki Lotz voru falin í.
Einn leynilögreglumannanna setti vogina
á borð og opnaði hana fyrirhafnarlaust.
„Jæja,“ sagði Nagi hlæjandi, „hvað segið
þér við þessu?“
Á því andartaki vissi ísraelski njósnasnill-
ingurinn að hann hafði tapað leiknum. Að
voginni gekk ekki nema einn lykill, sem
Lotz geymdi á öruggum stað. Ljóst var að
Egyptarnir höfðu leitað í húsinu um dag-
inn, meðan íbúar þess voru fjarverandi, og
brotið upp vogina.
Meðan þetta gerðist í svefnherberginu,
beið Waltraud Lotz fangin í inngarðinum.
Mikils þótti köppum þessum við þurfa, því
að sex egypzkir leynilögreglumenn stóðu
vörð yfir henni og var hún þó handjárnuð.
Foreldrar hennar voru í gæzlu í forgarðin-
um. Faðirinn, sem var maður hjartveikur,
lá magnlaus í grasinu.
Með Lotz var farið út í svartan glæsibíl
og svört hetta dregin yfir höfuð honum.
Síðan þaut bíllinn af stað.
Klukkustund síðar hófst yfirheyrslan. Hún
fór fram í auðu, tréþiljuðu herbergi. Lotz
var látinn sitja á bekk með járnfótum, sem
voru múraðir fastir við gólfið. Fyrir framan
hann sátu við borð þrír menn, einn þeirra
Hassan Alisj, hinn illræmdi varaforstjóri
egypzku leyniþjónustunnar. Hann lagði tvö
þykk hefti á borðið og sagði rólega: „Flett-
ið þér þessu i ró og næði. Eftir það getum
við ræðzt við af skynsemd."
Lotz gerði eins og honum var sagt og sá
þegar að í þeim voru saman komin skeyti
þau, er hann hafði sent á dulmáli til Tel
Avív, og var ekki að sjá að neitt vantaði á
rétta ráðningu. Honum spratt sveiti á enni.
Hassan Alisj sagði: „Við höfum hlerað fjar-
skiptasamtöl yðar í þrjú ár og safnað þeim
saman. Þér sjáið þá vonandi að það þýðir
ekki að ljúga lengur.“
Hver hafði séð Egyptum fyrir skeytasafn-
inu? Auðvitað hraðlaug Hassan Alisj því að
þeir hefðu náð því af eigin rammleik. Þá
hefðu þeir ekki beðið í þrjú ár, heldur mið-
að sendinn út miklu fyrr og hafizt síðan
handa. Augljóst var að leyniþjónusta ein-
hvers annars ríkis hafði komizt yfir send-
ingarnar, þýtt þær og afhent Egyptum þær
fyrst nú nýlega. En hverjir? Rússar? Þjóð-
verjar?
Lotz var í hópi „forréttindafanganna" í Túra-
fangelsinu og bjó þar viS góSan hag. Hann var
látinn laus eftir sexdagastríSiS fræga voriS 1967.
En Lotz hafði engan tíma til að brjóta
heilann um það. Hann vissi að hann yrði
umfram allt að halda fast við sína þýzku
„ævisögu“. Undir því var líf hans komið.
Kæmust Egyptar að því að hann var majór
í ísraelsku leyniþjónustunni, yrði gálginn
Framhald á bls. 43
Verst horfSi fyrir Lotz er lagt var fram í réttar-
höldunum bréf frá Þýzkalandi, þar sem upplýst
var að hann væri ísraelskur borgari og háttsettur
í leyniþjónustu ísraels.
Lotz er sennilega dýrasti fangi sem um getur.
í skiptum fyrir hann slepptu ísraelsmenn hátt á
fimmta þúsund egypskum stríðsföngum.
46. tbi. VIKlAN 11