Vikan - 12.11.1970, Blaðsíða 41

HUSGAGNAVERZLUNIN
DÚNA
AUÐBREKKU 59
SÍMI: 42400
KQPAVOGI
AMBASSADOR
KATARINA
Staersta húsgagnaverzlun utan Reykjavlkur. — Ótrúlega fjölbreytt úrval sófasetta. — Sér bólstruð eftir
ósk yðar. — Ný og glæsileg áklæði. — Borðstofur. — Svefnherbergi. — Pírahillur og sérstök húsgögn
í úrvali. — Sendum myndalista ef óskað er. — Sendum ! póstkröfu um land' allt.
Við erum ávallt spori á undan. Þess vegna sjáið þér allt það nýjasta í DÚNA.
HÚSGAGNAVERZLUNIN
DÚNA
AUÐBREKKU 59
SÍMI: 42400
KQPAVOGI
Hver hafði tækifæri til þess?
Meðan hún lét hugann reika
um þessa atburði, leit hún yfir
gamlar fréttir í blöðunum. Hún
tók varla eftir nafninu í slúður-
dálknum, en svo kom undirvit-
undin henni til að athuga það
nánar.
Það var mynd, sem ekki var
stærri en frímerki og undir
henni stóð: S^ved Sture.
„Við alþjóðaráðstefnuna í
Helsingfors í gær, var Seved
Sture sendiráðsritari fulltrúi
Svíþjóðar. Það er búizt við því
að hann verði innan skamms
ambassador ..
Cissi lagði frá sér blaðið. Hún
hafði þá fengið svar við einni
spurningu sinni, að minnsta kosti
einn af íbúum hússins hafði ver-
ið staddur í Finnlandi og hefði
getað staðið að því að eyðileggja
tækin í flugvél Leos!
Framhald í næsta blaði.
SAGAN UM SÖGUNA
Framhald af bls 24.
liðnum krafðist ég þess, að mér
væri skilað aftur handritinu. Þá
lofaði hann að lesa það á tveim
dögum, alveg örugglega.
Og þrír bókmenntaráðunautar
lásu það á tveim dögum. En það
var nauðsynlegt að breyta því.
Fyrsti ráðunautur skrifaði m.
a.: — Allur þriðji og síðasti hluti
bókarinnar er með öllu óþarfur.
Bókinni ætti að ljúka með þessu,
reyndar langdregna, rifrildi í 20.
kapitula.
Bókmenntaráðgjafi nr. 2 sagði
m. a.: — Samt sem áður legg ég
til, að efninu sé gerð ýtarlegri
skil. Einkanlega er það nauðsyn-
legt frá bls. 148 og í því sem þar
fer á eftir. Tveir síðustu kapitul-
arnir mættu gjarnan vera helm-
ingi lengri Einkanlega saknar
maður nánari lýsingar á ferða-
laginu. f því einu væri efni í
marga góða kapitula. Annars er
bókin mjög vel samin.
Nr. 3 skrifaði af feiknalærdómi
og var mér býsnaerfitt að fylgja
honum á fluginu. En svo mikið
skildi ég, að á bókinni væru
margir gallar, m. a. ófyrirgefan-
legir gallar á byggingu sögunnar.
En ráðgjafinn mælti samt með
því að hún væri gefin út. Mynd-
in af konunni væri illa teiknuð.
Eg sagði við forstjórann: —
ííg skil ekki, hvað hann á við.
— Ég ekki heldur, svaraði
hann. Mér finnst t. d. konan vel
gerð. íSg kannaðist strax við
hana. Hins vegar skil ég karl-
manninn ekki. Mundi maður
blátt áfram ekki hverfa út í
buskann að þrem mánuðum liðn-
um. Það hefði ég gert að minnsta
kosti.
— Já, en ekki hann.
— Já, sem sagt, þér umskrif-
ið það. Þér eigið væntanlega af-
rit af handritinu. Það getur þá
legið hér á meðan.
Og ég fór heim til þess að
byrja að umskrifa. En hvernig í
ósköpunum átti ég nú að taka á
þessu verkefni? Allt í einu varð
mér ljóst, að ég vildi hafa bók-
ina einmitt nákvæmlega eins og
ég hafði sjálfur skrifað hana.
Þessu svaraði forstjórinn: —
Ja, þá getur varla orðið nokkuð
úr þessu. Þér hefðuð hvort sem
er ekki riðið frá þessu feitum
hesti.
— Hve mikið hefði það orðið,
ef þér hefðuð fallizt á bókina?
— Ja, 500 króna fyrirfram-
greiðsla, ef við tökum hana. Og
auk þess hin venjulegu 10% af
útsöluverði, sem byrjendur eru
vanir að fá. Þér getið hugsað yð-
ar um, hvort þér viljið gera hin-
ar nauðsynlegu breytingar.
— Eg geri engar breytingar,
svaraði ég. Ef þér takið ekki
ákvörðun þegar í stað, sný ég
mér til annars forlags.
— Það væri mjög óhentugt
eftir allt þetta amstur, sem við
höfum haft af þessu, sagði hann.
— Hafið þér talað við annað for-
lag?
Ég svaraði, sannleikanum sam-
kvæmt, að svo væri. Bókin mín
skyldi komast á markaðinn, hvað
sem hver segði, enda væri þetta
mín bók, en ekki bók forlagsins.
Og í rauninni væri það höfund-
urinn, sem gæfi út bókina, en
ekki forlagið. Forlög eru búðir,
sagði ég. — Ég sel það sem mér
sýnist!
Hann brosti eins og sá, sem
allt veit og skilur.
Og loks samdist með okkur.
Bókin kom út sama haust. Gerði
feiknalukku. Peningar í bank-
ann, fjöldi nýrra vina og mjúk-
málgar meyjar.
Skrifstofustjórinn í pökkunar-
firmanu sagði: — Eg er búinn að
lesa bókina þína. Alveg ljóm-
andi. Þú verður vitanlega stór-
ríkur?
Fröken Telander sagði: — Að
hugsa sér, ég grét, þegar ég las
hana. Hún er einhvern veginn
allt öðruvísi að lesa á prenti. Og
þetta líka fína bókaforlag.
Vinur minn í skóbransanum
sagði: — Ja, hvort þú hafðir á
réttu að standa! Það er skrítið
að hugsa til þess svona eftir á.
Þú ert líklega ekki alveg staur-
blankur núna, ha?
Bókmenntaráðunautarnir
héldu því einnig fram, að þetta
væri óvenjulega góð bók. Ja,
þeir kynnu að hafa verið ósam-
mála um smáatriði hér og þar,
46. tbl. YIKlAN 41