Vikan - 03.12.1970, Blaðsíða 12

Þegar Jenny kemur til New York er tekiS á móti henni sem
drottningu. ÞaS er P.T. Barnum sem leiSir hana niSur landgang-
inn og mannfjöldinn hrcpar í fögnuSi. Allir vilja sjá sænska
næturgalann.
í október fyrsr 150 árum fæddist
hin fræga söngstjarna
Jenny Lind í Stokkhólmi. Keisarar og
kóngargrétu af hrifningu þegar
Jenny dillaði sér á
tónunum og hið fræga ævintýraskáld
H. C. Andersen eiskaði hana
af öllu hjarta til æviloka. En hún endurgalt
ekki ást hans og af barnalegri
sjálfselsku og grimmd,
sendi hún honum einu sinn spegil
að gjöf, svo að hann gæti séð
hve óskaplega
ófríður hann var. En hún var alltaf
einlægur vinur hans....
Min tankes tanke
ene du er vorden.
Du er mit hjertes
förste kærlighed.
Jeg elsker dig
som ingen lier paa jorden.
.Teg elskcr dig i tid og evighed.
etta er ástarljóðið sem hið dáða ævintýra-
skáld Hans Christian Andersen orti til
Jenny Lind, sænska næturgalans. Ljóð,
sem Edward Grieg samdi lag við löngu síð-
ar.
H. C. Andersen hitti hana í Kaupmanna-
höfn árið 1843. Hann var ekki mikið fyrir
12 VIKAN-JÓLABLAÐ
mann að sjá, reyndar geysilega ófríður, há-
vaxinn, horaður og álútur og hann smurði
alltaf of mikilli feiti í hrokkið hárið. En
augnaráðið var blítt og innilegt og röddin
mild, og það átti sinn þátt í að vekja athygli
þeirra sem hlustuðu á hann. Flestum fannst
hann dálítið kátbroslegur, en það hefur
sjálfsagt ekki sízt verið vegna þess að klæða-
burður hans var mjög sérkennilegur. Það
kom fyrir að fólk fitjaði upp á nefið, fannst
hann vera snobbaður og fullur sjálfsálits, en
menn skildu ekki að líklega hefur þetta fas
hans verið til að breiða yfir feimni. En öll-
um bar saman um, að hann væri einstak-
lega ljúfur maður. Konur voru aldrei hrifn-
ar af honum.
nnað var það með hana, Jenny Lind,
sænska næturgalann: Hún var ekki
beinlínis nein fegurðardís, en það var
eitthvað sem laðaði karlmenn að henni, þeir
sveimuðu í kringum hana eins og býflugur
kringum hunangskrús.
Æskuljóminn geislaði af henni. Hún var
meðalhá, með björt, blágræn augu. Hárið
var liðað við gagnaugun, hún skipti í miðju
og greiddi hárið niður fyrir eyru. Það komst
jafnvel á kreik sú saga, að hún hefði engin
eyru, en hárgreiðslukona hennar upplýsti að
það væri svartasta lygi, hún hefði mjög fal-
leg eyru. Hún var reyndar ljómandi vel vax-
in, sérstaklega vöktu aðdáun fagrar axlir
hennar og hálsinn. Hún var feimin, næstum