Vikan - 07.01.1971, Blaðsíða 9

Meðan bollaleggingarnar um þetta vandræðaástand stóðu sem
hæst, voru dyrnar opnaðar án þess barið væri. Inn komu nokkrir
rmgir lögregluþjónar, sem nýlega höfðu verið teknir í götulög-
regluna. Sumir þeirra voru vopnaðir skammbyssum úr vopna-
forða þeim, sem lögreglan átti til að grípa til í neyð.
Sá, sem fremstur stóð, kinkaði kolli til hinna:
— Handjárnin á þá, skipaði hann. Dg við þá sem fyrir voru,
sagði hann:
— Það er Endurreisnarbyltingarráðið, piltar. Ég er hræddur
um, að þið séuð settir af til bráðabirgða. Ég verð að biðja ykkur
að flytja ykkur niður í kjallarann. Þið fáið félagsskap þar.
Þannig gekk það til. Forsetar Hæstaréttar og Sameinaðs al-
þingis voru sóttir heim til sín, svo og borgarstjóri Reykjavíkur.
Þeim var öllum ekið í Síðumúla, sem byltingarmenn höfðu einn-
ig náð á sitt vald. Um sama leyti fór lítill flokkur manna inn í
Landssímahúsið og rauf símasamband út á land og við útlönd.
Um sama leyti var gert hlé á sendingum útvarps og sjónvarps.
Grunlausir hlustendur og áhorfendur héldu auðvitað fyrst, að
þetta væri ekki annað en ein af þessum venjulegu bilunum. En
'þeir komust fljótt í aðra þanka, þegar áður ókunn rödd flæddi
fram úr tækjunum:
— Góðir íslendingar, sagði röddin þingmannlega. Það er kunn-
ara en frá þurfi að segja, að undanfarin ár hefur þjóðfélag okkar
verið á hraðri leið fram á glötunarbarminn. Hér er um að kenna
— l»ið eruð hérmeð teknir fastir, sagði hann
formálalaust. — l»að er meining okkar og vilji
að forðast illindi, svo að ég vona, að þið sýnið
ekki mótspyrnu . . .
TEIKNINGAR:
HALLDOR
PÉTURSSON
i. tbi. VIKAN 9