Vikan - 07.01.1971, Blaðsíða 31

Ringulrcið á íslenzkum hljómleikum. Allt er i óefni fram á síðustu stundu
— og oft lengur.
fyrir því að þeir eru mjög upp
á okkur komnir, og við, fólk-
ið í landinu, styðjum þá ekki
nema þeir geri vel. Og ef fólk
vill fá einhver nöfn, dæmi um
það hverjir gætu gert þetta, þá
dettur mér strax í hug Karl
Sighvatsson og nægir að benda
á meðferð hans á Pílagríma-
kórnum því til stuðnings. Að
vísu er það ekki dæmigert fyr-
ir það sem ég er að tala um,
en Karl leggur mjög hart að
sér við námið þessa dagana og
ég hef lúmskan grun um að
hann sé eitthvað að fást við al-
varlegar tónsmíðar. Svo eru
þeir margir fleiri sem gætu
þetta.
Og fyrir utan það að þetta
væri gaman og gott, gæti þessi
aðferð orðið til þess að koma
íslenzkri popptónlist á fram-
færi á alþjóðamarkaði. fslenzk
popptónlist hefur frá upphafi
fylgt þeirri línu sem helzt hef-
ur verið ríkjandi (og yfirleitt
aðeins á eftir, þó nú sé að verða
breyting á því) og er því ekki
tími til kominn að við förum
að senda eitthvað frá okkur
sjálfir? fslenzk eldfjalla-, jökla-
og hveratónlist gæti orðið heil-
mikið fyrirtæki. Aðalatriðið í
því sem ég hef verið að fara
hér að framan, er að skapend-
ur popptónlistar á fslandi eiga
ekki lengur að láta sér nægja
að vera þiggjendur.
Annað atriði er það sem mig
hefur lengi langað til að koma
inná, og það er hljómleikahald
á fslandi. Hér hafa oft verið
haldnir hljómleikar og í seinni
tíð hafa þeir undantekningar-
laust verið lélegir — ég er að
tala um popptónleika — því
markmið þeirra sem að sam-
komunum hafa staðið hefur
alltaf verið að græða peninga.
f viðtölum bæði í Vikunni
og öðrum blöðum hafa hljóm-
sveitir oft látið að því liggja
að þeir séu orðnir leiðir á öllu
þessu hljómleikastandi þar sem
yfirleitt séu aðstandendur ein-
hverjir misjafnir karakterar
sem hugsi fyrst og fremst um
sinn eigin hag og þá má þeim
vera skítsama hvernig tónlist
er flutt. Undanfarið hef ég ver-
ið að kanna undirtektir hljóm-
listarmanna við þessari tillögu
—■ og fengið mjög jákvæð svör:
Haldnir verði hljómleikar í
vor, með 4—6 hljómsveitum.
Aðgangseyrir skal verða eins
lítill og hægt er, rétt fyrir húsa-
leigu og sköttum, og ef nægi-
lega hentugt húsnæði fæst,
ætti það ekki að verða meira
en 100 krónur. Allir aðilar, sem
að þessum hljómleikum myndu
standa, gæfu sína vinnu —
enda geta hljómsveitir aflað
síns fjár á dansleikjum þar sem
þær flytja „top 20“. Þá yrði
þess krafizt að a. m. k. 75% af
því efni sem þessar völdu
hljómsveitir flyttu á umrædd-
um hljómleikum, væri frum-
samið og með íslenzkum text-
um. Það er fyrst á svona hljóm-
leikum sem raunveruleg geta
kemur fram, því — með fullri
virðingu fyrir öllum sem í hlut
eiga — hafa íslenzkar hljóm-
sveitir gert fátt eitt annað á
hljómleikum en að stæla aðr-
ar hljómsveitir erlendar, og því
mætti athuga möguleika á ein-
hvers konar kosningu þarna.
En hvaða hljómsveitir ættu
þá að koma fram á þessum
hljómleikum? í fyrsta lagi
yrðu það aðeins hljómsveitir
sem hafa nægilegt magn af
frumsömdu efni, í öðru lagi
vinsælar hljómsveitir og í
þriðja lagi hljómsveitir sem
Framhald á bls. 32.
„Jam-session“ á hljómlcikum í Húsafelli síðastliðið sumar: Meira af slíku.
1-tw. VIKAN 31