Vikan - 07.01.1971, Blaðsíða 27

því að við myndum giftast, en
gerði mér jafnframt grein fyr-
ir því að það var aðallega
vegna almennings: Hvað myndi
fólkið segja? Nú hef ég aftur á
móti gert mér grein fyrir því
að okkar samband er fyrir okk-
ur sjálf og ég efast um að gift-
ing myndi gera okkur nokkuð
betri foreldra en við erum nú.“
Þórir sonur þeirra er 6 ára
gamall, nauðalíkur pabba sín-
um (fyrir utan að vera líka
með sítt hár) og nýbyrjaður í
skóla. Hann var hjá ömmu
sinni þegar við komum til
Keflavíkur, en kom fljótlega
heim og tók þátt í spjallinu.
að vera

„Þetta cr stórmcrkileg bók sem slík, en hver og einn verður að gera upp
við sjáltan sig hversu miklu hann tekur við af henni."
Rafmagnið hafði farið af öðru
hvoru þennan dag, og Þórir
var yfir sig hrifinn af því, þar
sem það veitti tækifæri til að
hafa kveikt á kertum. Hann
sagðist ætla í hljómsveit þegar
hann yrði stór; fyrst ætti hún
að heita Hljómar og svo Trú-
brot. Þegar við spurðum hann
hvort hann ætlaði að verða
söngvari eins og pabbinn, kvað
hann nei við og sagði að Einar
ar Páll ætlaði að verða söngv-
ari. Sjálfur ætlaði hann að
spila á trommur og svo taldi
hann upp hina meðlimina í
væntanlegri hljómsveit, allt
pattar á svipuðu reki.
María rekur hárgreiðslustofu
í sama húsi og heimili þeirra
er — en segir viðskiptin ganga
upp og niður.
„ . . . en þú veizt nú hvernig
þessir forstjórar tala alltaf,“
greip Rúnar þá fram í og hló
við.
Rúnar er 25 ára gamall og
hefur verið í fremstu röð popp-
hljóðfæraleikara síðan hann
var 18 ára gamall. Það er ekki
langt þangað til hann verður
þrítugur, 35 — og 40 ára.
Hvernig ætlar hann að fara að
því: Ætlar hann að verða fer-
tugur bítill?
„Ég vil ekki gera neitt ann-
að en að spila músik,“ svarar
hann. „Ég vil helzt ekki gera
neitt nema það sem mér þyk-
ir skemmtilegt. Öðrum finnst
gaman að gera það sem mér
finnst leiðinlegt, og það þykir
mér ágætis skipting. Tónlist
hefur alltaf og kemur alltaf til
með að spila mjög stóran þátt
í lífi fólks, og svo lengi sem ég
finn einhverja tónlist við mitt
hæfi, þá hef ég ekki áhyggjur
af neinu. Lífið gengur í raun-
inni allt í bylgjum. Einu sinni
voru allir í því að mála, svo í
því að skrifa bækur og kvæði
og nú eru allir í músík. En
sumir eru í því að mála og
aðrir að skrifa, svo þetta helzt
alltaf við. í augnablikinu finnst
mér músíkin vera í hraðri og
góðri framþróun svo ég sé alls
ekki fram á það að ég verði
fyrir því að standa uppi með
enga músík í kringum mig. En
ef ég á að segja eins og er, þá
„Þú veizt nú hvernig þessir atvinnu-
rekendur tala . . .“
vildi ég heldur vera matarlaus
í 3 daga heldur en að þurfa
að vera einhvers staðar í 3
daga og heyra ekki nótu. Hitt
er svo annað, að eftir 3 daga
þyrfti ég að fá eitthvað að
borða til að geta hlustað.
En ég er ekki eingöngu í
tónlist tónlistarinnar vegna. I
gegnum mína músík næ ég
sambandi við fólk, margt gott
fólk, sem ég hefði aldrei kynnzt
að öðrum kosti. Tónlist er í
rauninni einn mesti áhrifa-
valdur sem ég get ímyndað
mér.“
,,En hvernig finnst þér að
hafa hlotið þennan umdeilda
titil „Poppstjarna ársins 1970“?
Nú hljóta að fylgja þessu ým-
iss konar „aukaverkanir“ ef
svo má segja.“
„Ég get nú eiginlega ekki
sagt,“ svaraði hann, „að ég hafi
verið mjög ánægður með það.
Auðvitað er ég ánægður yfir
því að fólk skuli enn vilja mig
og það er alltaf gaman að vinna
kosningar, en þessi titill hefur
reynzt illa. Þetta gefur alls
konar misjöfnu fólki tækifæri
til að mistúlka allt sem maður
segir og gera grín að manni —
þó svo ég sé ekki sérlega óhress
yfir því, þar sem ég held að ef
maður hafi hreina samvizku þá
sé alveg sama hvað öðrum
finnst."
Þarna var komið inn á ann-
að atriði sem vel er þess virði
að taka aðeins nánar fyrir.
Rúnar heldur því réttilega
fram að „maður spili bara
sjálfan sig“, og þar með þyk-
ist hann hafa sannað að svo
lengi sem hann sé einlægur í
því sem hann gerir á tónlist-
arsviðinu, þurfi hann ekki að
hafa áhyggjur af því að þurfa
að gera eitthvað annað. Fólk
Framhald á bls. 43.
í. tbi. VIKAN 27