Vikan - 09.09.1971, Síða 17

Hér segir frá sænska sundkappanui
Arne Borg, sem var einstakur afreksmaðui
og setti 31 heimsmet. Hann vai
sérstæður persónuleiki, skapheitur
gleðimaður mikill. Mörg af beztu afrekui
sínum vann hann eftir að hafa svallai
fram á nótt daginn áðuri
ET ÞEGAR HANN LANGAÐI TIL
lega langfyrstur og kom í
markið 75 metrum á undan
Martin Norberg. Áhorfendur
álitu, að Norberg væri ekki 1
æfingu og auk þess þreyttur
eftir 100 m sundið skömmu
áður. Það sló dauðaþögn á
áhorfendur, þegar tilkynnt
var, að Arne Borg hefði sigr-
að í keppninni á 7 mínútum
og 47,2 sekúndum. Að sænsk-
ur sundmaður og að auki
Stokkhólmsbúi skyldi synda
betri tíma en 8 mínútum var
næsta ótrúlegt. Síðan brut-
ust fagnaðarlætin út, það var
engu líkara en glæsilegt úr-
slitamark hefði verið gért í
knattspyrnuleik gegn Dönum.
Á einni kvöldstund var Arne
Borg orðinn stórstjarna og
hlaut lof allra.
Frægasti íþróttamaður Sví-
þjóðar hafði kvatt sér hljóðs
og frægð hans átti eftir að
berast um víða veröld. Þetta
var allt svo óvænt og
skemmtilegt — enginn hafði
búizt við þessu en þetta var
í líkingu við hinn furðulega
íþróttaferil Arne Borg. Þegar
sama ár varð Arne Norður-
landameistari og frægðin
jókst. Á Norðurlandamótinu í
Kaupmannahöfn voru allir
sannfærðir um sigur Norð-
mannsins Johansen í skrið-
sundi. Arne Borg breytti öll-
um slíkum spádómum og sigr-
aði Johansen auðveldlega í
500 metra skriðsundi. Þegar
Johansen hafði lokið við 400
metra i 1000 m skriðsundinu,
hætti hann keppni, en Arne
Borg brunaði áfram af glæsi-
brag og var fagnað óstjórn-
lega, en hann lét sér fátt um
finndst og sagði, að þetta
hefði ekki verið neitt til að
fagna yfir, og bætti því við,
að meira kæmi síðar.
Að tyeimur árum liðnum,
árið 1921, kom fyrsta heims-
metið. Það gerðist í Oslo og
vegalengdin var 1000 metrar.
(Kvöldið áður hafði hann
verið á dansleik til kl. 2 um
nóttina!). Fyrstu 500 metrana
synti hann á 7 mínútum og 9
sekúndum og þá síðari á ná-
kvæmlega sama tíma. Frá-
bært met, en áhorfendur og
aðrir sundáhugamenn ræddu
um það í hneykslunartón, að
metið hefði orðið mun betra,
ef hegðun Arne kvöldið áður
hefði verið betri. Arne Borg
var nú ekki aldeilis á sama
máli; þá er trúlegt, að ekkert
met hefði verið sett, hélt hann
fram. Arne Borg taldi nefni-
lega þýðingarmest að vkoma í
réttu skapi til keppni!
Framfarirnar voru örar og
árið 1923 fór hann til Spánar
með sundfélaginu Neptum, en
í því sambandi skrópaði hann
í 14 daga frá herþjónustu.
Slíkt var ekkert einsdæmi þá,
en vakti meiri athygli, þegar
frægur maður eins og Arne
Borg átti í hlut. íþróttahatar-
ar og fleiri notuðu slíkt til
áróðurs gegn íþróttunum og
Arne persónulega og auk þess
heyrðist, að sænska Sundsam-
bandið hefði rætt um keppn-
isbann. Þegar mesta reiðin
var um garð gengin lýsti
Arne Borg því yfir, að van-
þakklæti landa hans væri
slíkt, að hann væri í alvöru
að hugsa um að flytja alfar-
inn til Kanada. Þá kom mikið
óp í sænsku pressunni: „Þetta
var nú ekki svona alvarlega
Þa3 er engin leiS aS telja upp alla sigra Arne Borg í sundi, allra sízt
hefur hann hugmynd um þaS. En heimsmetin voru 31 og sænsku
metin 77 og það segir þó nokkuS um getu hans. Á efri myndinni er
hann i fullri ferð og i þeirri neðri er Ame til hægri, ásamt Johnny
Weissmuller „Tarzan".
meint.“ Endálok þessa máls
voru, að blaðið Dagens Ny-
heter og sænska Sundsam-
bandið skipulögðu ferð til
Ástralíu fyrir Arne Borg og
þá loks hætti hann við að
flytja til Kanada og fór þessa
ferð, sem í einu orði sagt var
ævintýraleg.
í Ástraliu hafði komið fram
eitt mesta sundmannsefni ver-
aldar, Boy Charlton og var
aðeins 16 ára gamall. Arne
Framhald á bls. 37.