Vikan - 09.09.1971, Síða 47

Tungnmálakennarinn er Linguaphnne
LINGUAPHONE
kennir yður nýtt
tungumál á auðveld-
an og eðlilegan hátt.
ÞAÐ STUÐLAR AÐ:
ánægjulegri ferðalögum, hag-
kvæmari viðskiptum, betri
árangri í prófum, og er fyrir
alla fjölskylduna.
Kennarinn, sem þér hafiS í hendi.
Enska - franska - þýzka - spænska - ítalska - norska
- sænska - danska og fleira.
Hlnðlspahiis Renkiavíkir U.
Laugavegi 96 — Sími 13656.
an úr vatni og grasi — ef gras-
ið er þá til. Á veturna sprettur
ekkert gras. „Verndarsvæðin“,
sem okkur hefur verið komið
fyrir á, eru sannarlega ekki
land, þar sem smjör drýpur af
hverju strái“.
Buffy St. Marie ýkir ekki í
þessari frásögn sinni. Við skul-
um hugsa um frásögn hennar
þegar við ráðumst á steikina
um helgina — og þegar við
göngum fram hjá sendiráði
Bandaríkjanna næst. Þá væri
ekki úr vegi að ganga inn og
spyrja hvað standi til bóta á
„verndarsvæðum“ indíánanna í
Ameríku. ,
★
EITTHVAÐ DREGUR
MANN HEIM
Framhald o/ bls. 29.
maður sé allur af vilja gerður
til að flytja heim og gerast hér
söngvari, þá er ekki annað hægt
að segja en möguleikarnir séu
af mjög skornum skammti og
tækifærin fá.
Ekki fer hjá því að þau hjón
hafi mikið tii síns máls. Af-
sökunin gamla út af fámenn-
inu og fátæktinni, sem auðvit-
að á verulegan rétt á sér, er
engu að síður oftlega misnot-
uð. Því að oft sýnir það sig að
þegar einhverjir aðilar, sem á
einhvern hátt megna að drífa
upp fjármagn, fá áhuga á að
koma einhverju í verk, þá er
það gert, þótt svo að það kosti
drjúgan skilding og 'þarf þá
ekki til að téð verk sé þjóðinni
til mikilla þrifa á neinu sviði.
Og leitt er til þess að vita að
gagnmenntaðir hæfileikamenn
íslenzkir, sem ekkert vilja
frekar en verja starfsævi sinni
til að fegra líf sinnar eigin
þíóðar, skuli verða að gefa
öðrum þjóðum líf sitt einfald-
lega vegna þess, að starfsmögu-
leikar þeirra hér heima eru
nánast engir.
dþ.
BARN ROSEMARY
Framhald aj bls. 22.
degisverð, en vegna stöðug-
leika verkjanna ákvað hún að
láta það eiga sig, svo að það
endaði með því að þau höfðu
Minnie og Roman ein sem gesti
það kvöldið.
Síðdegi nokkurt í desember,
þegar Guy var á æfingu,
hringdi Hutch og spurði hvort
hann mætti líta inn. Rosemary
flýtti sér í síðbuxur og jersey-
peysu, málaði varirnar og
burstaði liárið. Verkirnir urðu
hræðilegir, en síðan dró úr
þeim niður á venjulega stigið,
og hún gat andað léttar.
Þegar Hutch sá hana, glennti
hann upp augun og sagði: —
Drottinn minn, en það útlit!
— Það er Sasson-klipping-
in, sagði hún. — Hún er svo
mikið í tízku núna.
Hvað er eiginlega að þér?
Ég á ekki við hárið. Þú lítur
hræðilega út. Þú hefur misst
einhverja mergð af kílóurp.
Ertu á einhverju sérfæði?
Nei, en ég er með barni.
Á þriðja mánuði.
Hutch leit undrandi á hana.
Barnshafandi konur stækka
heldur er hitt, sagði hann, —
og líta hraustlega út.
— É'g finn til stundum, sagði
Rosemary.
Hefurðu verið hjá lækni?
Já, Abe Sapirstein.
Ég kannast við hann.
Hann hjálpaði dóttur minni.
En það gengur ekki að þú
rýrnir svona.
— Þú talar eins og baðvog,
sagði Rosemary og brosti.
Nema hvað. Þú lítur út
eins og þú gengir með blóð-
sugu.
Dyrabjöllur.ni var hringt.
Það var Roman. — Þarftu ekki
eitthvað úr búð? spurði hann.
- Nei, svaraði Rosemary.
Roman litaðist um og spurði
hvort Guy væri heima.
Það er vinur hjá mér í
heimsókn, sagði Rosemary. —
Máttu ekki vera að því að líta
inn? Roman skáskaut sér fram-
hjá henni, og Rosemary tók
eftir að hann var með göt á
eyrunum, að minnsta kosti því
vinstra. .
Roman kastaði kveðju á
Hutch, og þeir fóru að tala um
Rosemary og heilsufar hennar.
Roman sagði frá drykknum,
sem Minnie færði Rosemary
morgun hvern, en Hutch fannst
undarlegt að hún skyldi ekki
taka inn pillur í staðinn. En
Roman útskýrði að pillum
væri ekki treystandi. Lyfja-
búðirnar hefðu þær oft svo
lengi á lager að þær misstu
kraftinn.
- Mér líkar vel að fá það
ferskt og beint frá náttúrunni.
sagði Rosemary. — Fyrr á tím-
um, þegar enginn vissi hvað
vítamín voru, tuggðu verðandi
mæður áreiðanlega tannisrót.
— Tannisrót? sagði Hutch.
—- Já, sagði Rosemary og dró
fram verndargripinn. — Sjáðu
36. TBL. VIKAN 47