Vikan - 16.09.1971, Page 7

í þessum leikhúsum. Og ég er
vinnuhestur, hef gaman af að
vinna.
— Það þarf víst ekki að
spyrja að því að það sé vel
látið hjá Þjóðverjunum.
— Já, þeir vinna vel og
vinnuaginn er mjög strangur.
Það er þó nokkuð mismun-
andi eftir leikhúsum. Ég hef
verið heppinn með leikhúsin,
sem ég hef starfað hjá, verið
ánægður hjá þeim flestum.
— Hvar hefur þér einna
bezt þótt?
— Ég verð að segja að það er
í Zúrich, þar sem ég er núna.
Borgin er yndisleg, gaman að
búa þar. Ég hef verið hepp-
inn með íbúð, bý niðri við
vatnið, sem við borgina er
kennt. Leikhúsið er hefðbund-
ið og gott, það hefur lengi not-
ið góðs álits og leggur áherzlu
á að viðhalda því. Max Frisch
og Dúrrenmatt voru frumsýnd-
ir þar og áttu mikinn þátt í
að gera garðinn frægan.
— Hvernig líkar þér við
Svisslendinga upp og ofan?
— Ég kann mjög vel við þá.
Ég held að þeir og íslending-
ar hljóti að koma vel skapi
saman. Þeir hafa mjög ein-
stæða menningu og þjóðar-
sögu, hafa þróast í allt aðra
átt en Þióðverjar, þótt meiri-
hlutinn tali þýzku. Þetta er
eitt af elstu lýðræðisríkjum
Evrópu. Það á líka við um ís-
iand; kannski það sé skýring-
'n á því hve vel ég kann við
þar. Lífskjörin eru mjög
ð og mikil gróska í öllu.
íbúarnir eiga til bænda að
teÞa og hafa af miklum dugn-
eði bætt kjör sín með iðnaði,
• erzlun og túrisma.
— Og ekki barf að spyrja
nð því að leikhúsmenningin
rvíssneska sé á háu stigi. Er
hún nokkursstaðar með meiri
blóma í þýzkumælandi löndum
yfirleitt?
— Það er nú varla hægt að
segja að við séum albeztir, það
væri alltof mikið grobb. En því
verður ekki neitað að Frisch
og Dúrrenmatt hafa um skeið
verið fremstu leikritahöfundar
á þýzku máli og eru það enn
þann dag í dag. Ég þekki þá
báða og hef mikið samband
við þá. Dúrrenmatt er raunar
?ð vinna við Schauspielhaus
Zúrich, sem leikstjóri og við
að skrifa leikrit. Hann skrifar
hað sérstaklega fyrir leikhús-
ið og verður það frumsýnt á
næsta ári.
— Þú ert fastráðinn við
leikhúsið. Er þá ekki erfitt fyr-
ir þig að fá frí til annars, til
Jón Laxdal í hlutverki Peters eða Skrásetjarans i Ævisögunni eftir Max
Frisch, þegar leikritið var fært upp fyrir sjónvarp nýlega. Hlaut Jón
mjög góða dóma fyrir frammistöðu sina í hlutverkinu.
Hér er Jón sem rússneskur njósnari i hasarmynd, tekinni fyrir sjónvarp.
Heiti myndarinnar er hvorki meira né minna en Fimmta herdeildin.
dæmis leiðangurs eins og þessa?
— Ég hef verið heppinn með
það að leikhússtjórinn hefur
verið þægilegur að gefa mér
frí, þegar ég hef þurft á að
halda, svo sem núna til að
fara til íslands til undirbún-
ings fyrirhugaðri kvikmynd út
af Brekkukotsannál. Það er ein
stærsta sjónvarpsstöðin í
Þýzkalandi, Norddeutsche
Rundfunk, sem stendur að
þessu. Upphafsmennirnir voru
þeir Rolf Hádrich, leikstjóri, og
félagi hans sem Dieter Meich-
sner heitir. Þeir stjórna leik-
og kvikmyndadeild sjónvarps-
ins. Hádrich er einn af beztu
kvikmynda- og sjónvarpsleik-
stjórum Þýzkalands í dag,
nærri því annað hvert verk-
efni, sem hann hefur gert, hef-
ur fengið verðlaun. Hann hef-
ur gert mikið að því að kvik-
mynda góðbókmenntaverk, og
var því ekki nema eðlilegt að
Halldór Laxness skyldi verða
fyrir valinu hjá honum. Hann
hefur alltaf haft áhuga á þeim
mönnum, sem hæst hafa kom-
ist í bókmenntunum. Af verk-
um sem Hádrich hefur kvik-
myndað má nefna Mýs og menn
eftir Steinbeck og Beðið eftir
Godot, eftir Beckett. Síðasta
kvikmynd hans vakti sérstak-
lega mikla athygli; hún fjall-
aði um stúdentalífið í Berlín
og heitir Alma Mater. Það urðu
talsverð læti út af henni, því
að stúdentarnir voru ekki ná-
kvæmlega sammála öllu, sem
hann segir þar. Það er raunar
ekki ný bóla; Hádrich hefur
alltaf vakið athygli fyrir það
rem hann hefur gert, bæði ver-
ið lofaður og gagnrýndur.
— Hvernig líkaði þér hjá
Austur-Þj óðver j um ?
—■ Þeir vinna afskaplega vel,
af vísindalegri og samvizku-
samlegri nákvæmni, allavega
þar sem ég þekkti til. Þeir taka
mikið mið af Stanisiavskí, þó
ekki sem heilags spekings,
heldur aðeins sem góðs leið-
heinanda. Bæði Brecht og
Stanislavskí hafa haft mjög
góð áhrif á þeirra leikhúslíf.
En ég verð að segja að þótt
hvzkt leikhúslíf sé gott, þá hef
ég orðið fyrir hvað stórkost-
legastri reynslu á því sviði í
Prag. Ég get varla ímyndað
mér að leikhúslíf sé á hærra
stigi annarsstaðar í Evrópu. Ég
hef séð þar til dæmis frábærar
sýningar á Rómeó og Júlíu,
sem Ottamar Kresca setti upp,
og Heddu Gabler, sem Radok
stjórnaði. Ég hef það fyrir vana
að skreppa til Prag annað veif-
ið til að sjá hvað þeir eru með
37. TBL. VIKAN 7