Vikan - 16.09.1971, Side 40

DÖGG selur blóm og
gjafavörun brúðavendi og
skreytingar við öll tœkifœri.
Sendum um allt land og
allan heim.
DÖGG - ÁLFHEIMUM 6 - SlMI: 33978
uðu finnska hlauparanum fyr-
ir fífldirfsku hans og töldu
hana ganga brjálæði næst. Aðr-
ir trúðu aftur á móti á þrek
og þol þessa csigrandi manns,
hélc’u, að hann stæðist þessa
raun — og mundi jafnvel sigra.
Þennan dag bar barizt um
aðgcngumiðana að leikvangin-
u’ii, allir vildu sjá Finnann ó-
sigrandi — sjá hina dæmalausu
baráttu hans við beztu hlaup-
ara heims — baráttu, sem átti
engan sinn líka í sögu Olym-
píuleikanna. Löngu áður en
keppnin hófst var hvert sæti
skipað á leikvanginum og allir
biðu þess með óþreyju, að
keppnin hæfist. Önnur keppni,
sem fram fór þennan dag var
gleymd — menn tóku ekki eft-
ir henni.
1500 m. hlaupið fór fram
fyrr. Keppendur voru tíu tals-
ins, þeir beztu í heiminum.
Þekktastir voru Englending-
arnir Stallard og Lowe, sá síð-
arnefndi var sigurvegari í 800
m. hlaupinu. Þá tóku þátt í
hlaupinu Bandaríkjamennirnir
Buker og Hahn og Svisslend-
ingurinn Schárer.
Nurmi tók þegar forystu í
hlaupinu og það var engu lík-
ar en hann vissi ekki af keppi-
nautum sínum. Hann fjarlægð-
ist þá áreynslulaust að því er
virtist, og kom langfyrstur í
"”ark á nýju olympísku meti
'rn— 3-53.6 mín. Schárer hélt
lengst í við Finnann og er síð-
"'st' hringur hófst, var hann
30 m. á undan hinum, en þá
hóíst endasprettur Stallards.
Hann náði Schárer, þegar síð-
ustu. beygjunni var að liúka
og siðustu metrana hlupu þeir
hlið við hlið, styn'andi af mæði
og áreynslu. Schárer var sterk-
ari og hlaut annað sætið.
Á meðan Schárer — ringl-
aður og utan við sig af þreytu
kastaði mestú mæðinni, stóð
Nurmi við viðbragðslínu í 5
km. hlaupsins og beið þess að
skotið riði af að nýju. f 5 km.
hlaupinu voru Ritola og Wide
helztu keppinautar Nurmis,,
báðir heimsfrægir hlauparar.
Ritola var landi Nurmis, kall-
aður skuggi hans, en Wide var
sænskur. Þremenningarnir hófu
hlaupið með miklum hraða
strax í upphafi, rétt eins og
'romið væri að lokum þess
Þannig hlupu þeir hring eftir
hring, eins og þeir væru óað-
sWlianlegir. Engir aðrir komu
til greina, sem sigurvegarar í
þessu hlaupi, áhorfendur sáu
eVW aðra keppendur. Það lék
ekki á tveim tungum. að þetta
voru beztu þolhlauparar sinn-
ar tíðar, allt heimsfrægir menn
og undraverðir hlauparar. Með
hverjum hring, sem hlaupinn
var, óx eftirvætning áhorfenda
um úrslitin. Menn spurðu sjálfa
sig að því, hvort hugsanlegt
væri, að Nurmi — sigurvegar-
inn í 1500 m. hlaupinu fengi
staðizt þessa eldraun og hvort
hugsanlegt væri, að hann sigr-
aði í þessu hlaupi líka. Ennþá
fékk enginn neitt svar.
í byrjun síðasta hrings
lengdi Nurmi skrefin og jók
hraðann, eins og hann ætti alla
orku enn óskerta. Ritola var
enn á hælum hans, en Wide
var öllum lokið. Hann gat ekki
meir og drógst aftur úr. En
Ritola varð einnig að gefa sig,
hann reyndist ekki jafnoki
hans — þessa konungs þol-
hlauparanna. Ritola gerði það
sem hann gat, neytti ýtrustu
orku, en allt kom fyrir ekki —
Nurmi sleit marklínuna rúm-
um meter á undan honum. Tím-
inn var 14:31,2 mín. — nýtt
Olympiumet.
Áhorfendur voru sem steini
lostnir. Þeir sátu og stóðu orð-
lausir af undrun. Þeir höfðu
verið vitni að kraftaverki, sem
ofvaxið var mannlegum skiln-
ingi, og enn í dag eru íþrótta-
sérfræðingar þeirra skoðunar,
að þetta afrek Nurmis muni um
ókomnar aldir standa sem ein-
stæður atburður í sögu OL og
sennilega muni enginn hlaup-
ari reyna að leika þetta eftir
honum.
Að líkum munu þessir sigr-
ar Nurmis — báðir unnir á
einni og sömu klukkustund,
leljast eitt mesta íþróttaafrek,
sem unnið hefur verið á Olym-
píuleikum síðari tíma. En þeir
sem voru staddir í París þessa
daga, telja Nurmi þó hafa leyst
aðra meiri og enn ótrúlegri
þrekraun af hendi og eiga þar
við sigur hans í 10 km. víða-
vangshlaupinu.
Þetta 10 km. hlaup í París
er það síðasta, sem háð hefur
verið á OL, og það er efalaust
' einhver eftirminnilegasti og
jafnframt sorglegasti atburður,
sem menn minnast í sögu frjáls-
íþrótta. Þetta hlaup hefur síð-
ar hlotið nafnið „sólarorrustan
í Colombes" og það ekki að
ástæðulausu, því að daginn sem
það fór fram gekk hitabylgia
yfir Frakkland, og hlaupararn-
ir urðu ekki aðeins að þreyta
innbyrðis baráttu um sigurinn,
heldur, og ekki síður, baráttu
fre^n hinum lamandi hita, sem
aldrei hafði mælst annar eins
í Frakklandi.
40 VIKAN 37. TBL.