Vikan - 10.05.1972, Blaðsíða 37

!ega. - Kektu hana bara i land
Stúlkan leit á hana hroka-
fullunt augum. og ýtti stýri-
mamtinum frá sér, er hann
gekk til hennar. En svo stanz-
aði hún. er hann allt í einu
fteygði frá sér jakkanum sin-
um, settist á lúguna og fór að
fara úr stígvélunum. i mesta
snatri. Skiparinn. sem hafði
grun um. hvað á seiði væri.
greip i handlegginn á honum.
— Láttu ekki eins og asni.
Ted, hvæsti hann. — Þú lendir
undir prammanum.
Stýrimaðurinn hristi hann al
sér og stakk sér, og gusan, sem
upp kom ætlaði næstum að
drekkja hinum. Ungfrú Harris
spennti greipar, hljóp út að
borðstokknum og horfði a
blettinn þar sem hann haf'ði
horfið, en systir hans greip
tækifærið til þess að láta þess
getið í ofsalegum rómi, að mis
gerðir manns hennar mundu
sennilega hafa í för með séi
voveiflegar afleiðingar. Nu
biðu þau öll i spenningi, en þá
kom höfuðið á stýrimanninum
upp á yfirborðið, og þegar hann
hafði náð andanum, hvarf það
aftur. Skiparinn, sem var dauð-
hræddur, stóð reiðubúinn með
bjargbelti.
— Komdu upp Ted, öskraði
systir hans, þegar honum skaut
upp aftur til að anda.
Stýrimaðurinn hvarf enn
einu sinni, en þegar hann kom
upp í þriðja sinn hélt hann sét
i prammann, til þess að jafna
sig dálítið. Alklæddur maður i
vatní boðar oftast eitthveit sl>s
og nú fór ungfrú Harris að
gráta.
__ Þu drukknar! snökti hún.
— Komdu upp úr’ öskraði
fru Gibbs með argandi rödd
Hún lagðist á hné á þilíarið og
greip fingrunum í háríð á h$n-
um. Stýrimaðurinn talaði til
hennar með rödd, sem sársauk
inn gerði bróðurlegan.
— Skiptu þér ekkert af
buddunni, æpti ungfrú Hains.
— það gerir ekkert til með
hana.
— Viltu þá sættasl ef ég kem
upp aftur'.’ spurði kafarinn.
— Nei, ég skal aldrei tala orð
við þig framar á ævinni, svar-
aði stúlkan ofsalega.
Stýrimaðurinn hvai í enn
etnu sinni. Nú var hann lengur
i kaft en áður, og þegar hann
kom upp aftur, veifaöi hann
bara örmunum máttleysislega
og hvarf síðan. Koiiurnar æptu
og svo heyröist ógurlegt boms-
araboms, þegar skiparinn stakk
sér fyrir borð með bjargbelti
Höfuðið á stýrimanninum.
svart og gljáandi, kom sem
snöggvast i ljós, skiparinn gretp
i hárið á honum og dró hann
að prammanum og síðan voru
báðir dregnir um borð með
rniklu umstangi og fyrirgang,
Skipai'inn hristi sig eins og
hundur, en stýrimaðurinn la
hreyfingarlaus a þiifarinu i
stórum vatnspolli. Frú Gibbs
sló fast á hendurnar á honum,
og ungfrú Harris, sem laut nið-
ur aö honum framdi fyrslu
hjálpina i viðlögum meö þvi að
kyssa irann ofsalega.
Gibbs skipari ýtti itenni ír;i.
Hann raknar ekki við með-
an þú ert að kyssa hann, sagði
hann harkalega.
Honum til hneykslunar og
undrunar, opnaði drukknaði
maðurinn annað augað, eins og
lil samþykkis þessu. Skiparinn
lagði handleggina á honum nið-
ur á þilfarið og horfði bjána-
lega á bann.
Eg sá augnlokiö á honunt
hreyfast. sagði frú Gibbs glaö-
lega.
Það er allt i lagi með
hann, sagði móðgaður eigin-
maður hennar, það a ekki
fyrir honum að hggja að
drukkna. Og ég er búinn að
eyðileggja beztu föt tíl einskis
gagns.
Konu sinni til mestu furðu,
gekk hann burt frá meðvitund-
arlausa manninum, tók báts-
haka og seildist efti: hattinum
sinum, sem var á f'u.-ti. Frú
Gibbs, sem enn var steinhissa.
horfði á englabrosið a broður
sinum, þegar ungfrú Harris hélt
afram lifgunartilraunum sinum
og i skilianlegri gr.emju gai'
þessi uppg. fna kona honum
rokna löðrung, sem kom hon-
um til meövitune! i einu snar-
kast i.
19. TSL VIKAN