Vikan - 09.11.1972, Blaðsíða 36

KONAN I
SNÖRUNNI
• '
Annaö varö og til þess aö hrella
hann, sem sé þaö, aö á Liverpool-
strætis-brautastööinni haföi eng-
inn tekiö eftir kvenmanni, sem
liktist ungfrú Bartlett, þann ti-
unda, og auk þess höföu allir far-
miöar til Waldhurst komiö fram.
En auövitaö var þaö ekki næg
sönnun, þvi aö hiin gat hafa ferö-
azt á heimfararseöli, sem
keyptur haföi veriö I Waldhurst
eöa á næstu stöö, einhverntima á
siöústu þremur mánuöum. Til
þess aö vera viss, haföi hann
spurzt fyrir á stöövunum, og kom
þá 1 ljós, aö allir slikir miöar
höföu einnig komiö fram.
Þetta var óneitanlega gremju-
legt fyrir Hanslet. En einhvern-
veginn hlaut manneskjan aö hafa
komizt til Wargrave House, fyrst
likhennarfannstþar. Og það var
ekki nóg meö þessa ráðgátu,
heldur bættist hin viö: Hvernig
haföi morðinginn komizt þangaö?
En hann virtist jafnósýnilegur.
Hanslet varö aö játa, aö þetta mál
varfarið aöhafa ill áhrif á taugar
hans. Og hann haföi enga trú á
þvl, aö Priestley gæti neitt úr
þessu bætt. .
Engu aö siöur skipaöi hann
Jarrold aö framkvæma fyrirskip-
anir dr. Priestleys. Þeir fundu
heimilisfang Sir Arthurs Marsh-
field og- báöu lögregluna á
staönum aö spyrja hann spjör-
unum úr. Jarrold tók að sér aö
grennslast eftir feröum bflsins, en
Hanslet sjálfur kom sér I sam-
band viö Everley, sem geröi gys
aö þeirri hugdettu, aö Heath
læknir gæti á'nokkurn hátt veriö
viö moröiö riöinn, en lofaöi þó
loksins meö illu, aö tala viö hann,
_ Þaö var ekki fyrr eo aö morgni
priöja dags, aö allar skýrslurnar
voru komnar til Hansléts. Hann
þóttist viss um, aö bezt væri aö
leggja þær fyrir dr. Priestley.
Eftir aö hafa hringt og fengiö
leyfi til aö koma, fór hann þangaö
og sneri sér þegar aö efninu.
— Jæja, prófessor, viö skulum
þá fyrst taka þennan Marshfield.
Skýrslan um hann er aö ýmsu
leyti skrltin. Hanp er ekkill, '45
ára aö aldri og haldinn vera for-
rlkur./ Var áöur eins og hver
annar landaöalsmaöur fór á
veiðar, skipti sér af sveitar-
stjórnarmálum, og allt þetta
venjulega. En fyrir nokkru tók
hann aö fara einförum, eöa loka
sig inni, svo aö þaö má varla
heita, aö npkkur maöur sjái hann
lengur,- Þetta hefur vakiö alls-
konar kjafthátt — maður veit,
hvernig þaö er I þéttbýlinu. En
skýrslan segir fulla ástæöu til aö
halda, aö hann sé fallirin fyrir
eiturlyfjum
Dr. Priestley leit snöggt upp, en
sagöi ekki neitt, og Hanslet hélt
áfram: — Lögreglufulltrúinn
þarna á staönum viröist hafa átt
langt samtal viö hann, og sér
enga ástæöu til aö efast um, aö
hann segi þetta satt. Marshfield
var I London snemma I mán-
uðinum og hitti ungfrú Bartlett
þann sjöunda eöa áttunda, að
hann minnir. Viö þaö tækifæri
sagöi hún honum, aö hún þyrfti
nauösynlega aö hitta Partington
aftur, og væri aö
hugsa um aö fara til Quarley Hall
Iþeim erindum. Eina ástæöan til
þess, aö hún haföi ekki þegar
lokiö þvl af, var sú, aö hún vildi
tala viö hann I einrúmL*
Dr. Priestley kinkaði 110111. —
Þetta lltur trúlega út, sagöi hann.
Mér skilst, aö samkomulagiö hafi
ekki verið meir en svo gott, þegar
hún fór frá Quarley Hall, og þvl
hefur hún ekki viljaö eiga þaö á
hœjtu aö hitta ungfrú Partington
aftur.
— Mjög trúlegt, sagöi Hanslet.
— Marshfield segist hafa sagt
henni, að Partington yröi 1
London þann tíunda. Þaö vissi
hann, þar sem hann haföi sjálfur
mælt sér mót viö hann þá um
kvöldiö. En ég er ekki viss um,
hvort ungfrú Partington hefur
tekiö eftir þessu móti þeirra, þvl
aö hún var eins og utan viö sig og
virtist helzt ekki hlusta á þaö,
sem hann var aö segja. Hann tal-
aöi ekki viö hana nema fáar mln-
útur, og svo alls ekki seinna.
Hinsvegar sagöi hann lögreglu-
fulltrúanum að þaö væri alveg
rétt, aö hann heföi upprunalega
kynnt hana Partington. Hún
haföi heyrt Marshfield tala um
hann, og þá farið fram á það sjálf.
Hann fór þvl meö hana til Part-
ingtons nokkru seinna, þegar
hann var staddur i borginni. Þaö
var einhverntlma slöastliöiö
haust, en hann mundi ekki dag-
inn.
— Þaö gerir heldur ekkert til
meö daginn, sagöi Priestley. —
En staðfesti Marshfield þaö, sem
Partington haföi sagt um mót
þeirra?
— Já, og það alveg út I æsar.
Hann segist hafa farið I Queen
Anne Street eftir kvöldmat.
Getur ekki sagt alveg uppá vlst,
hvenær hann kom þangaö, en llk-
lega rétt eftir nlu. Partington
opnaöi sjálfur fyrir honum og fór
meðhann inn I stofuna. sem hann
kallar vinnustofuna slna, en þar
tekur hann alltaf móti gestum
slnum. Marshfield lýsir henni
þannig, aö þetta sé stór stofa meö
tjaldi eöa forhengi fyrir einu
horninu og hann hafi komið bak
viö þetta tjald einu sinni eöa
tvisvar, en I þetta skipti var ekki
um neina tilraun aö ræöa, svo aö
þeir fóru ekki' bak við þaö.
Marshfield segir, að erindi sitt viö
Partington þetta kvöld hafi verið
algjört eínkaerindi, en þegar full-
trúinn ætlaöi aö fara aö spyrja
hann nánar um þaö, fékk hann
ekki meira upp úr honum.
— Ég gæti nú sennilega farið
nærri um þaö, sagöi Priestley
hugsi. — En hirisvegar kemur
þaö ekki málinu við, rétt I bili.
Hafiö þér heyrt nokkuð viövlkj-
andi bll Partingtons?
— Já, ég var alveg aö koma aö
þvl. Þessi skýisla hans siálfs um
feröir bilsins virðist vera full-
komlega rétt. Við fengum aö
vita, hvenær hann heföi komið I
klúbbinn og fundum, aö hann
haföi staöiö þar viö þangaö til
eitthvað milli hálftólf og tólf um
kvöldið. Og svo vorum við svo
heppnir að frétta af honum I
Queen Anne Street. Lögreglu-
þjónninn, sem þar er á verði, sá
þegar blllinn kom aö dyrum nr.
147, um þaö bil tiu mlnútum fyrir
tólf. Partington kom út úr honum
og spuröi, hvort þaö mundi gera
nnkkuötil ef hann skildi vagninn
eftir þarna i nokkrar minútur.
Hann þyrlti aö lara ínn meö
nokkrar bækur, en mundi svo
koma aftur og setja hann inn i
skúrinn. Maðurinn svaraöi, aö
þaö væri allt I lagi. Slöan sá hann
Partington bera böggul inn I
húsiö, og hélt svo áfram leiöar
sinnar. Næst þegar hann fór
þarna framhjá, var blllipn horf-
inn.
— Já, auðvitað var hann horf-
inn, sagöi Priestley .... — en
hvert?
— Nú, ég býst viö, aö Parting-
ton hafi fariö meö hann I skúrinn,
sagöi Hanslet. Aö minnsta kosti
sé ég ekki, ab þaö standi á svo
miklu, hvert hann fór. Þaö var
komiö fram yfir miönætti og blll-
inn, sem flutti ungfrú Bartlett
hlýtur aö hafa veriö mörgum
klukkutlmum fyrr á feröinni.
Nei, ég er hræddur um, að hvaða
hugmyndir sem þér hafið skapaö
yöur þarna i Quarley Hall, veröi
þær okkur ekki aö miklu gagni.
— Ef til vill ekki, svaraöi hinn,
þykkjulaust og rólega. — Báöuö
þér Everley aö rannsaka ferðir
Heath læknis þetta kvöld?
Já, þaö geröi ég aö visu,
svaraöi Hanslet, eins og meö
mótþróa. — Hann íefur víst
haldiö, aö ég væri orðinn vitlaus,
en lofaöi samt aö hitta lækninn og
hringja mig upp á morgun. Hann
var nú ekki búinn aö þvl þegar ég
fór, en ég baö Jarrold aö koma
36 VIKAN 45. TBL.