Vikan - 06.09.1973, Qupperneq 35

Varia húsgögn skera sig úr vegna
fjölbreytilegra möguleika. Mismunandi
einingar falla inn í þröng sem rúmgóð
húsakynni. Velja má um margskonar gerðir
af bókahillum og skápum. Nútimafólk
velurVaria húsgögn. Varia fylgist með
tímanum.
HUSGAGNAVERZLUN KRISTIANS SIGGEIRSSONAR HF.

Laugavegi 13 Reykjavik simi 25870
Þeir vakna frystir á
morgnana
framhald af bls. 21.
bakarlum, en samt væru alltaf
nokkrir, sem útskrifuöust árlega
úr iönskóla.num. En á árunum
fyrir 1960 voru nokkur ár, sem
engin lauk sveinsprófi i iöninni.
Siguröur sagöi, aö þaö væru
ábyggilega meira en tiu strákar,
sem heföu lært hjá sér.
Éftir kaffiö þökkuöum viö fyrir
okkur og kvöddum.
Ekkert betra að vakna
sjö
1 nýjasta hverfi borgarinnar,
Breiöholti III, er nýjasta bakari
borgarinnar, Breiöholtsbakarl.
Þar voru þrir menn aö störfum
og höföu þeir byrjaö klukkan
fimm. Þeir byrjuöu á aö laga
snúöa og rúnnstykki, og tóku
siöan til viö franskbrauöin og
voru aö vigta þau, þegar viö
komum þar aö, klukkan 6, þvi allt
varö aö vera tilbúiö, þegar búöin
opnaöi klukkan. átta.
Þar sem erindiö var aö kynnast
bökurum aö morgni dags" og viö-
horfum þéirra til lifsins og fóta-
feröatimans, spuröi ég, hvort
ekki væri erfitt aö vakna svona
snemma á morgnana.
— Nei, þaö er sko ekki erfitt.
Þaö er bara ávani aö sofa lengi.
Ég get sagt þér þaö, aö þegar ég
var i iönskólanum vaknaöi ég
ekkifyrr en sjö, og þaö var ekkert
betra. Þeir Vigfús Björnsson og
Guömundur Pétursson eru
eigendur bakarisins. Þeir eru
búnir aö vinna við bakstur i 13 ár,
og llkar greinilega vel viö starfið.
Vinnudagurinn hjá þeim er
langur. þeir hætta ýmist klukkan
4 á daginn eöa rúmlega 6.
Sturla Birgisson er búinn að
læra, en átti eftir aö taka sveins-
prófiö. Hann sagöi, aö þegar hann
byrjaöi aö læra, heföi veriö erfitt
aö komast I aörar iöngreinar, og
þvi heföi hann slegið til og fariö i
bakstur.
— Ég var búinn aö vinna I
Alþýöubrauðgeröinni á sumrin,
meöan ég var i skóla, svo þetta lá
beint viö. — Aö vakna? Þaö er
bara kostur aö vakna snemma!
Viö vildum ekki tefja þá meira,
þvi Breiöholtsbúar veröa aö fá
brauöin sin.
Borgin vaknar til lífsins
Þegar viö keyöum niöur I bæ,
sáum viö, aö lif var aö færast i
borgina, bilum fjölgaði á götun-
um og einstaka menn voru á
gangi. Veöriö var ákjósanlegt og
fyrsti strætóinn byrjaöur aö
ganga.
3M Donny Osmond
framhald af bls. 28.
gjörlega I ykkar höndum, aödá-
endum hans. Ef þiö haldiö áfram
aö véita honum þá tryggö og þann
stuöning, sem hann hefur til
þessa fengiö frá ykkur, erum viö
viss um aö hann mun aldrei
svikja ykkur. En ef þiö snúiö baki
viö honum nú og látið hann bara
löns og leið, gæti hann ákveöiö aö
snúa algjörlega baki viö söngn-
um. Og þaö væri ekki nógu hag-
stætt.
Eins og er, getur Donny sagt:
,,Ég elska eins og maöur”. En er-
uö þiö tilbúin að segja honum (og
þetta er til kvenfólksins aftur):
,,Ég get elskaö eins og kona”. Viö
vonum þaö, þvi framtiö Donny’s
veltur á þvi.
Þannig var nú þaö. Bandariskir
greina höfundar, eins og sá sem
skrifaöi þessa grein, eru sem bet-
ur fer ekki á hverju strái, þvf ef
svo væri, væru bandarisk timarit
harla leiöinleg aflestrar. En grein
sem þessi, getur samt sem áöur
veriö skemmtileg aflestrar, —
fyrir okkur islendinga, sem erum
aigjörlega óvanir persónuiegum
skrifum sem þessum. Tæpast
kæmist innlendur greinarhöfund-
ur upp meö þáö til langframa, aö
skrifa niöur lýsingar á þvi, hvaö
innlendir popparar gera, þegar
þeir eru ekki aö gera þaö.... — aö
spila.
Hættulegt afdrep
framhald af bls 9.
— Þér gleymiö okkur, þegar
þér fariö aö hugsa um litla
barniö.
— Ég fæ nú ekki aö hafa þaö
svo lengi. Ég var svo mjóróma,
aö ég þekkti varla mina eigin
raust.
— Hvaö eigiö þér viö meö þvi?
spuröi Ernest undrandi.
Ég hélt aö hann hefði vitaö alla
málavöxtu. Ég haföi aö visu ekki
talaö um ættleiöinguna viö neinn
nema Joan og Charles, en ég
haföi alltaf haft þaö á til-
finningunni, aö þau heföu öll vitaö
þaö, — Ég get ekki sjálf séö fyrir
barni, sagöi ég.
— Ég þarf aö ljúka námi, svo
ég sé ekki nokkra möguleika til
þess. Ég hef sótt um aö^ barniö
veröi ættleitt.
Þetta kom I veg fyrir frekari
samræöur. Viö sátum hljóö, þaö
sem eftir var leiðarinnar og
ekkert var sagt, fyrr en viö stóö-
um viö kaðlana út aö flugvellin-
um.
— Ég vissi þetta ekki, sagöi
Ernest og leit rannsakandi á mig.
— Mér þykir' leitt, ef ég hef sært
yður. ’
— Þaö gerir ekkert til. Ég er
farin aö venjast tilhugsuninni,
sagöi ég, en rödd min var óstyrk
og titraöi iskyggilega.
— Jæja, ég vona, aö yöur gangi
allt i haginn, sagöi hann og svo
tók hann fast i hönd mina.
— Þakka yður fyrir.
. — Góöa ferö, sagöi hann, en
hann hrukkaði ennið.
— Takk, sagði ég og gekk inn
fyrir kaöalinn.
— Anne!
Hjarta mitt tók aukaslag. Ég
sneri viö og gekk til baka.
— Faröu vel meö þig.
Ég gat aðeins kinkaö kolli.
* — Tekur einhver á móti þér I
New York?
Já, ég haföi gleymt einu. —
Ernest, heldurðu, aö þú viljir
hringja til Hótel Lanning, til Joan
36. TBL. VIKAN 35