Vikan - 06.09.1973, Blaðsíða 39

HLAÐRUMIN
vinsœlu komin aftur í mörgum litum
FJÖLBREYTT URVAL AF:
Skrifborðum, skrifborðsstólum, svefnbekkjum og svefnsófum.
Hagstætt verð.
Sendum i póstkröfu hvert á land sem er.
HÚSGAGNAVERZIXJN REYKJAVÍKUR
BRAUTARHOLTI 2 — SÍMI 11-9-40
a&, aö nú veröi Monsieur de
Lafayette hissa”.
Einhvers staöar á leiöinni frá
La Ferté-sous-Jourrae og
Ffomentiéres lét konungurinn
stööva vagninn og *eins og
Moustier oröaöi þaö ”steig út úr
vagninum og tæmdi blööru sína
og leyföi fjölskyldunni aö gera
eins”. í Fromentiéres, sem þau
komu til um hádegisbiliö, var
hann ekki eins varkár. Hann steig
út úr vagninum og gaf sig á tal viö
fólkið, sem safnaöist saman i
kringum vagninn, á meöan skipt
var um hesta. Marie Antoniette
komst i uppnám vegna þessa og
Moustier átti I erfiðleikum meö
aö fá konunginn til þess að koma
aftur i vagninn.
„Veriö alveg róleg”, sagöi Lúö-
vik. ,,Ég held ekki, a& viö þurfum
að vera mjög varkár lengur. Viö
erum úr allri hættu úr þessu”.
Og það var ákaflega eölilegt, aö
konungurinn væri bjartsýnn.
Hættulegasti hluti áætlunarinnar,
flóttinn úr höllinni, haföi tekizt
fullkomiega. Þau voru komin átta
til niu stunda ferö frá Paris.
Möguleikinn á mistökum var þvi
varla hugsanlegur. Lúövik þekkti
sina heimamenn og vissi, aö
miklar umræöur færu fram, áöur
en raunhæfar aögeröir væru
hafnar. Klukkan átta myndi valet
de chambre komast aö raun um,
aö rúm hans væri autt, kallað yröi
á varömennina, sent yröi eftir
Lafayette og uppi yröi fótur og fit.
Og hvernig' ættu riddararnir að
vita hvert skyldi halda, þegar
þeir yröu sendir af staö til aö
leita? Aöur en þeir heföu komizt
aö þvi yröu þau komin til Pont-
Sommevesle og nytu verndar
manna Bouillés.
í hvert skipti, sem lesin er lýs-
ing á flóttanum til Varennes, von-
ar lesandinn aö flóttinn takist I
þetta sinn. 1 Fromentiéres, fimm
klukkustunda ferö frá Pont-
Sommevesle, voru þau svo nærri
takmarkinu, aö þaö er ótrúlegt aö
flóttinn skyldi ekki takast. Þess
vegna vonar lesandinn I hvert
skipti, aö flóttinn takist og flótta-
fólkinu veröi ekki lýst sem ógæfu-
sömum og varnarlausum mann-
verum.
Þvi miöur voru þau ekki venju-
legar mannverur. Sem tákn
Frakklands voru þau bæöi tafl-
menn og peö i miklu valdastriöi.
Þeirri spurningu hlýtur aö skjóta
upp I hugann, hvernig sagan heföi
æxlazt, heföi þeim tekizt aö ná
heilu og höldnu til Montmédy?
Hvernig heföi byltingin endaö?
Heföi blóöbaöiö I Frakklandi orö-
iö minna og þjóöin losnaö viö árin
tuttugu, þegar Napóleon dró hana
á asnaeyrunum út I endalausar
styrjaldir. Vitaskuld er ekki hægt
aö svara slikum spurningum. En
alla vega heföi sagan tekiö a&ra
stefnu.
Klukkan hálf þrjú voru þau enn
i Chaintrix og áttu þvi meir en
fimm milur ófarnar til Pont-
Sommevesle, þar sem Choiseul
átti von á þeim. 1 Chaintrix
þekktist konungurinn I fyrsta
skipti á flóttanum. Og tveimur
timum seinna, i Chalons, var
flóttafólkinu sýndur fjandskapur.
Þó tókst þeim aö komast i burtu
og þau öndu&u aftur léttara. 1
næsta viökomustaö beið Choiseul
þeirra meö varösveit sina.
En enginn Choiseul var lengur I
Pont-Sommevesle!
Þegar flóttafólkiö kom ekki á
tilsettum tima, hélt hann aö það
stafaöi af þvi, aö þaö heföi fariö
aöra leið en til stóö i fyrstu. Hann
sendi Léonard hárgreiöslumeist-
ara meö þau boö til sveitanna i
Sante Menehould og Clermont, aö
konungurinn heföi valiö aöra leiö.
Sjálfur reiö hann til baka I gegn-
um skóginn og villtist þar, svo aö
hann kom á eftir flóttafólkinu ti)
Varennes. A meöan fékk Léonard
gott forskot og olli óróleika og æs-
ingi þar sem hann fór.
Þess vegna fékk flóttafólkiö
heldur enga vernd i Sainte Mene-
hould eöa Clermont. Þó ganga
hestaskiptin þar slysalaust. En
Drouet póstmeistarinn frægi i
Saint Menehould og útsendarar
Lafayettes, þeir Bayon og
Romeuf, flengriðu i átt til
Varennes til þess aö hefta för
konungsins.
t næsta blaöi heldur greina-
flokkurinn áfram. Þá segir frá
ömuriegum endi flóttatilraunar-
innar og ógæfunni, sem beiö bæöi
Axels von Fersen og Marie
Antoinette.
Viktor_________________________
.framhald af bls 15.
—• Jæja, sagði Palli. Þessi
Viktor er ekki meiri Rússi en ég.
— Nei, ég las I blaöinu, aö hann
sé fæddur I Finnlandi og aö hann
kunni ekki eitt einasta orö i rúss-
nesku, sagöi Anna Soffia, striöin.
—■ Hann syngur aö minnsta
kosti á rússnesku, sagöi mamma
einþykk.
— Hvernig veiztu þaö, spúröi
Palli. Þúkannt heldur enga rúss-
nesku, eöa hvaö?
— Út, öskraöi mamma. Hvern-
ig á ég aö klára þetta áöur en
gestirnir koma, ef þiö ætliö að
hanga hér yfir mér og tefja mig?
— Á ég að slökkva á Viktor?
spuröi ég vingjarnlega. Svo þú
truflist ekki, meina ég . . .
36. TBL. VIKAN 39