Vikan - 06.09.1973, Blaðsíða 12

Ég hafði lesið um
það, að konur sem
farnar eru að nálg-
ast fertugt væru á
hættulegum aldri.
En það var ekki
fyrr en Viktor birt-
ist á skerminum,
sem ég fann
áþreifanlega fyrir
því.......
Þaö byrjaði með þætti i sjón-
varpinu. Við sátum og drukkum
te meðan við horfðum á sjónvarp-
ið, og áttum okkur einskis ills
von, þegar eldingunni sló niður i
gula friðsæla einbýlishúsið okkar.
Svartur hestur geystist inn á
skerminn, og á hestinum sat litill
dökkur karl i svartri kósakka-
blússu. A eftir fylgdi sprenging af
rússneskum eldmóöi og Stenka
Rasin og Lygn rennur Don. Nei,
það er satt. Don rann alls ekki
lygn. Hún fossaði fram gegnum
dagstofuna okkar af villtum og
óbeizluöum krafti, og mamma
missti smurða brauðið niður á
knén og varð frá sér numin.
— Gæti ég fengið meira te,
sagði pabbi og rétti fram bollann.
Mamma heyrði ekki. Hún
steppaöi við skin hundrað lang-
elda, og smjöriö rann niður heitar
buxur hennar og Hubbe, hundur-
ínn okkar, sleikti það, án þess að
hún gæfi þvi hinn minnsta gaum.
— Gæti ég fengið meira te,
sagði pabbi.
— Ha? Hvaö þá?
Hinn villti kósakki hafði þá rið-
ið út og horfið af skerminum, og
mamma kom til sjálfrar sln og
sagði skammastín við Hubba, og
hellti te I bollann hans pabba.
— Guð, hvillkur karlmaður,
dæsti hún.
— Hver þá? spurði pabbi undr-
andi og bætti sykri I tebollann.
Pabbi hefur dálltið þunnt hár, og
er allur svona fölleitur, en svaka-
lega flnn og góður.
— Hann, þessi Rússi þarna.
Hvað heitir hann annars?
— Viktor Klimenko, sagði
Anna Soffia, stóra systir mln,
sem veit allt um múslk, það er að
segja um alla aðra músik en
slgilda.
— Hvaö með hann? spurði
pabbi.
— Hann er dásamlegur, dæsti
mamma frá sér numin. Hvlllk
rödd! Hvllik augu!
— Ofsa skinnhúfa sem hann
var með, bætti Palli litli, bróðir
minn, við. Svona kalla þyrfti
maður að hafa með sér á íshokki-
ið. Hann yrði eins og Ricky
Bruch! Hugsið ykkur hvað strák-
arnir mundu segja.
— Við verðum að kaupa plöt-
una hans, sagði manna, ef hún er
komin út.
— Við skröpum saman fyrir
henni og gefum þér hana I
afmælisgjöf, sagöi ég vingjarn-
lega, því ég vorkenndi henni á
einhvern hátt. Ég meina, maður
veit nú hvað henni finnst. Maöur
hefur jú gengið I gegnum þetta.
Beatles og Dylan og þeir allir.
Upp á slðkastið hefur mér llkaö
bezt við Jóhann G. og hann kveik-
ir ekki eins og hinir, en maður
man . . .
Ilálfum mánuði seinna átti
mamma afmæli. Hún varð 38
ára og þaö er jú ferlega mikið. Þó
að hún sé ungleg. Fallegir fætur
og nærri þvl jafn grannt mitti og
ég, þó.að það séu 25 ár á milli okk-
Framhald á bls.
Smásaga
ef tir
Ma jken
Cullborg.
12 VIKAN 36. TBL.