Vikan

Issue

Vikan - 25.10.1973, Page 19

Vikan - 25.10.1973, Page 19
amHD TIGRIS straufría sængurfataefnið er nú fyrirliggjandi í mörg- um mynztrum og litum. Einnig í saumuðum settum. Kærkomin gjöf, hverj- um sem hlýtur. Sparið húsmóðurinni erfitt verk, sofið þægilega og lífgið upp á litina í svefnherberginu. Reynið Night and Day og sannfærizt. SAMBAND ÍSLENZKRA SAMVINNUFÉLAGA Innflutningsdeild SAMBANDSHÚSINU RVÍK, SÍMI 17080 næturferöum hans, ef hann léti bilbug á sér finna. En svo skeði það. Reka Fitch skall á kistulokinu og Abel varð svo óttasleginn, að hann fleygði sinni reku og reyndi að klifra upp úr gröfinni, eins og sá ljóti sjálfur væri á hælum hans. Fitch greip i hann og dró hann aftur niður i gröfina. — Ertu hræddur við svona draugatetur, herra minn? Komdu aftur, letinginn þinn, það er mikið eftir. Þeir voru liklega um tiu minútur að losa lokið af kistunni, en svo rétti Fitch úr sér og gaf Lil bendingu. Hún vék aðeins frá, en kom að vörmu spori með poka, sem hún fleygði til þeirra. Fitch greip hann og lagði hann yfir aðra öxlina. Svo beygði hann sig aftur niður og greip um sinn enda af kistulokinu. — Svona nú, strákur, taktu á þin megin. Lyftu þvi og lattu það renna til hliðar. Svona, já. Þeir reistu lokið til hliðar og létu það renna út fyrir kistuna. Abel leit niður og honum létti stórlega. Hann sá ekkert annað en eitthvað hvitt. Það ætlaði þá ekki að verða svo erfitt. — Jæja, bið byrjum á neðri endanum, sagði Fitch og fór að draga klæðin af likinu, en Abel rak upp óp: — Hvað ertu að gera: Hvers vegna ertu... — Það verður að hátta þá, 'sagði Lil rólega, þegar hann leit á hana i angist sinni. — Við færum þá úr, sagði Fitch, — við skilum þeim jafn nöktum og þeir komu úr móður- kviði. — Það er lika spurning um það, að verða gripinn. Það er meiri refsing, ef maður er gripinn með kistuna og allt dralsið, en það er ekki nema nokkurra daga fangelsi, ef þeir ná i mann með llkið eitt saman. Svona, haltu nú áfram! Abel hlýddi, skjálfandi á beinunum, hjálpaði Fitch við að snúa likinu við og draga af þvi hverja spjör, troða þvi i pokann og lyfta þvi upp úr gröfinni. Þegar svo þessi litla fylking lagði af stað aftur, hljóðlega eins og þau höfðu komið, náðu hugsanir Abels alveg tökum á honum. Hann reyjidi að gera sér i hugarlund, hvers konar menn það væru, sem yrðu sér úti um lik á þennan hátt. Hann vissi að þetta voru skurðlæknar, en hann vissi litið um skurðlækna og verk þeirra. Þau komust á leiðarenda, einmitt þegar Abel fann, að hann var að gefast upp. Fitch tók á af kröftum og lyfti byrðinni af baki hans og lagði hana við dyrnar. Svo klóraði hann hljóðlega á hurðina og að vörmu spori var opnuð rifa og Abel kom auga á grannan, veiklulegan mann, I klæðisbuxum og hvitri skyrtu, sem var opin i hálsinn. Hann hafði lika brett upp ermarnar. — Inn, inn með ykkur, snarir nú! sagði hann. Lil lokaði dyrunum að baki Abels, færði sig svo nær honum i myrkrinu, þvi að granni maðurinn var horfinn með Fitch. — Hvert fóru þeir? spurði Albel og rýndi inn i myrkrið, en rétt i þvi steig ham> fram af þrepi og ■valt niður stiga. Þegar hann áttaði sig, sá hann að þetta var kjallari, kaldur en mjög vel lýstur. Margar hillur voru meðfram veggjunum og i þeim öllum loguðu ljós á oliu- lömpum, en engin glös voru yfir logumim. En af þessum ljósum var svo bjart, að Abel deplaði augunum. Gólfið var steinlagt og við annan langvegginn var langt borð, en á þvi voru allskyns verk- færi, sagir, hnifar, meitlar og tengur Abel kannaðist við þessi verkfæri, en svo voru önnur, sem hann hafði aldrei séð áður og honum fannst þetta allt næsta furðulegt. Á miðju gólfi voru svo þrjú langborðog á eínu þeirra var eitt- hvert hrúgald, hulið ábreiðu. A öðru borðinu var pokinn, sem þeir höfðu komið með, og mennirnir tveir stóðu hjá og krunkuðu eitt- hvað saman um leið og granni maðurinn taldi peninga i útrétta hönd Fitch. En á þriðja borðinu... Abel glennt upp augun af skelf- ingu. Það var greinilegt, að þetta var lik af ungum manni. Abel sá annan vangann, sléttan og náhvitan. En það var aðeins annar vanginn: af hinum hafði húðin verið flegin af og lá til hliðar. Abel gekk ósjálfrátt nær, eins og dáleiddur. — Hvað finnst þér svona áhugavert, drengur minn? Hann hrc";k við og sneri sér snögglega trá borðinu og sá að granni maðurinn virti haiin fyrir sér. —Er það þetta, sem þið gerið við likin? spurði Abel og það lá við, að honum svelgdist á. — Gerið við þau öll, — gerið þau öll að kjöti, eins og Lil segir? — Hvað sem þessi Lil þin segir, þá er ég ekki að búa til kattar- fæðu, en ég meðhöndla þau samt svona. Það er að segja, ég og stúdentarnir minir. — Stúdentarnir? Abel sá, að Fitch hafði ekki af honum augun. — Já, stúdentar, drengur minn. Þeir eyða peningum for- eldra sinna til að læra þetta hérna. — Læra hvað? Granni maðurinn borsti. — Skurðlækningar, að sjálfsögðu. — Þurfa þeir að gera þetta, til að læra skurðlækningar? Abel gaut augunum til liksins. — Skurðlækningar, drengur minn, eru I þvi fólgnar, að nota hnifinn til að lækna mein manna. Það getur komið fyrir, að fljót- lega þurfi að bregða við, til dæmis, til að sauma fyrir blæð- andi slagæð eða fjarlægja hættu- legt æxli, svo maðurinn eigi lifs von og sem betur fer, eiga margir langa lifdaga eftir. Skurðlæknar þurfa að gera þetta, en til þess þurfa þeir að þekkja vel mannlegan likama: það getur enginn beitt hnifnum i þessum tilgangi, nema að vita til hlitar hvað felst undir húðinni, eöa heldurðu það? Svo ég kenni þessum ungu mönnum, það sem mér vaV kennt og það er liffæra- fræði. — Hvers vegna þurfið þið að kaupa likin og hvað er liffæra- fræði? — Þetta eru of margar spurn- ingar, sagði Fitch og gekk i áttina til Abels, en granni maðurinn hristi höfuðið. — Hann verður betri likræn- ingi, ef hann veit til hvers likin eVu notuð. Liffærafræði er sú námsgrein læknavisindanna, sem kennir mönnum að þekkja byggingu mánnlegs likama. Og við kaupum lik, til að stúdent- arnir geti lært af eigin reynd og skiliö I hverju þetta er fólgið. Það er ekki hægt að æfa sig á.lifandi holdi, það er ekki leyfilegt, það er ekki heldur "kristilegt. Það er aftur á móti ekkert sém mælir á móti þvi að kryfja látið fólk, það gerir engum neitt til. En svo ef áð finna nægilega mörg lik! Það er önnur saga og þar i liggja erfið-, leikarnir. Þú og hann húsbóndi þinn, eruð mennirnir, sem Við verðum að leita til. Þú skilur þetta vonandi? — En hvers vegna... — Nú er nóg komið, öskraði Fitch. — Eg vil fara að komast heim til min og ég býst lika við, að þú viljir það lika. — Næst þegar þú kemur, skal ég svara eins mörgum spurn- ingum og þú vilt. Og Fitch, þú tékur hann með þér næst, þegar samstarfsmenn þinir eru vant við látnir annars staðar. Frámhald á bls 36 43.TBL. VIKAN 19

x

Vikan

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.