Vikan - 25.10.1973, Blaðsíða 32

Hefði hann verið svona tauga-
spenntur og bitur, ef hann hefði
kvænst annarri konu en Laurel,
einhverri rólegri og háttbundinni
konu, eins og til dæmis Claire
Bently? Hann leit ekki einu sinni
upp, þegar hún gekk til hans.
— Getur þú ekki heldur sofið?
Þegar hann svaraði henni ekki,
sagði hún: — Michael, við verð-
um að reyna að tala saman.
— Eins og þú vilt. Janet sagði
mér, að þú legðir i vana þinn að
fara út á nóttunni. Rödd hans var
ásakandi. — Við gætum kannski
talað um það:
— Ég gerði það aðeins einu
sinni, til að elta Consuelu. Veiztu
að hún hefur farið nokkrum sinn-
um með Jimmy til þessa altaris...
til að óska þess, að mamma hans
kæmi til hans?
— Vesalings Consuela. Hún
hefur svo ákveðnar skoðanir um
móðurást. Hvers vegna komst þú
aftur? Hann var með dökka
skugga undir augunum, sem
voru mjög rannsakandi. Hún
fylltist þessum sama ógnvekjandi
ótta, sem ætið kom yfir hana,
þegar hann leit beint á hana.
— Ég veit það ekki.
— En það svar!
— Ég get ekki munað það,
Michael, ég man ekki neitt, ekki
neitt um þig, ekki neitt um
Jimmy.... Ég vissi ekki einu sinni
hvað ég hét, fyrr en ég hringdi til
þin frá gistihúsinu. Nafnið þitt
var skrifað á bréfsneþil, sem ég
fann undir buxnastrengnum. Ég
get ekki sagt hvar ég heti veriö,
vegna þess, að ég veit það ekki.
Þú trúir mér ekki, það veit ég!
— Já, ég hefi heyrt, að þú baíir
misst minnið. Það er auðvitað
þægileg skýring. Ó, drottinn
minn, hvað á ég að gera við þig?
Það var svo mikið vonleysi i rödd
hans, að henni var nú skiljanlegt,
að það var ekki hún ein, sem átti
við vandræði að striða. Hún fann
sárt til þess hve erfitt hann átti,
það var skiljanlegt, það hlaut að
verá óbærilegt að eiga konu, sem
hann hataði, en gæti ekki losað sig
við.
Á næsta augnabliki brotnaði
glasið i mola á steinstéttinni og
hann greip hana harkalega i faðm
sér. — Hvaðan fékkstu þessa hug-
mynd? Ég er ekki svo heimskur
eins og þú heldur. Hann þrýsti
henni svo fast að sér, að hún stóð
á öndinni og hún fann heitan and-
ardrátt hans við ennið og hún
fann fyrir köldum hnöppunum á
HVERl
LAURE
einkennisjakkanum hans gegnum
náttkjólinn. — Ég skal segja þér
hvers vegna þú komst. Það hefur
liklega ekki gengið vel hjá þér og
þessum náunga, sem þú bjóst
með. Þið hafið kannski verið
auralaus? Þá hefur þér dottið i
hug, aðþað væri ekki svo vitlaust,
að finna Michael gamla, kynnast
svolitið munaðarlifinu, já og
kannski hefur þér fundist sniðugt,
að sjá hvernig drengurinn var,
drengurinn, sem þú yfirgafst,
getur það ekki verið? Kannski þú
hafir lika gert eitthvað af þér á
annan hátt og neyðst til að flýja af
hólmi. Ég gæti tekið þetta sem
skýringu, en ég ætla ekki að
kyngja annarri eins vitleysu og
þeirri. að þú hafir misst minnið.
Hann sleppti henni og settist á
stein. Eitt andartak var hann
vandræðalegur, eftir þetta reiði-
kast, enda þagnaði hann, eins
skjótt og hann hafði byrjað.
— Munaðarlifið, sem þú ert að
tala um... það getur ekki verið
ástæða til þess, að ég leitaði þig
uppi. Mér liður mjög illa hérna.
— Hvers vegna i fjandanum
ferðu þá ekki burt? Láttu okkur i
friði. Þegar þessum réttarhöldum
i Denver lýkur, ertu frjáls sem
fuglinn. Ef það eru peningar, sem
þú ert að sækjast eftir, þá getur
þú fengið nóg af þeim. Aðeins ef
þú hverfur úr lifi okkar Jimmys.
Hún var ekki eins hrædd við
hann, þegar hann hækkaði róm-
inn. Það var verra þegar hann
var þögull og þungbúinn.
— Jimmy þarfnast móður,
Michael. Skilurðu það ekki? Hún
settist á steininn við hlið hans.
— Heldurðu ekki að hann hafi
lika þarfnast móður fyrir tveim
árum siðan? Þú, sem lézt þig hafa
það, að yfirgefa nýfætt barn, ættir
ekki að koma hingað til að segja
mér frá móðurleysi hans!
— Ég skil ekki hvernig ég gat...
að nokkur manneskja skyldí geta
gert annað eins og þetta. Ef þið
væruð ekki svona viss um, að ég
sé Laurel, þá myndi ég sverja
fyrir að ég hefði getað yfirgefið
Jimmy þá. Ég man það ekki.... en
ég hefi á tilfinningunni, að ég
hefði ekki getað það. Það hljóta
að hafa verið einhverjar ástæður.
En ekkert, sem getur afsakað
þetta....þetta,sem þúsegir, að ég
hafi gert.
— Nei! Komdu þér þá i burt,
áður en þú gerir meira af þér.
— Ég get það ekki, ég verð að
reyna að bæta fyrir gerðir minar.
— Hvernig fer fyrir honum, ef
hann fer að lita á þig sem móður
sina, og svo... svo gripur flökku-
—Trúðu mér, elskulega eiginkona, sagði
hann og lagði áherzlu á hvert orð. — Ef
ég ætlaði mér að myrða þig, þá myndi ég
ekki nota til þess svo ósmekklegt áhald
eins og öxi....
32 VIKAN 43. TBL.