Vikan - 11.12.1975, Page 20

Gamla konan er búin að borða.
Hún tekur af borðinu, ber bakkann
fram í eldhúsið og tekur til við að
þvo upp. Hún fer sér að engu
óðslega og nostrar við uppþvottinn.
Hún hefur nógan tíma. Það kemur
áreiðanlega enginn fyrr en klukkan
fimm. Hún dundar við eitt og annað
I eldhúsinu, þurrkar enn einu sinni
af eldavélinni og katlinum, hengir
þurrkuna síðan bak við hengið og
sléttar það vandlega með hendinni.
Síðan gengur hún aftur til stofu.
Hún hafði lagt afþurrkunarklútinn
frá sér á skenkinn, og nú tekur hún
aftur til við að þurrka ryk. Hún hafði
líka þurrkað ryk, áður en hún fór
til kirkjunnar klukkan ellefu. Pré-
dikunin var reyndar góð í dag.
Hún var svo - uppbyggileg. Einmitt,
Uppbyggileg var rétta orðið. Og svo
hefur þessi nýi prestur líka svo fall-
ega rödd. Annars fannst henni
oft eins og margir þessara ungu
presta kynnu ekki almennilega að
messa. En nú er líka svo margt
orðið breytt, Loks gefst hún upp og
leggur frá sér afþurrkunarklútinn.
Hún getur þetta ekki lengur. Það er
hvergi rykkorn að sjá.
Svo sest hún i djúpa stólinn
við gluggann, þar sem maðurinn
hennar var vanur að sitja meðan hann
lifði. En nú er orðið svo langt
síðan, svo óralangt. Hún setur púð-
ann við bakið, kemur sér vel fyrir,
teygir sig í sokkinn, sem hún er að
prjóna, og prjónarnir fara að tifa
í höndum hennar.
Lágvær tónlist berst frá útvarpinu
i hinu horninu. Það eru miðdegis-
tónleikarnir. Hún hlustar eiginlega
ckki á tónlistina, en kann henni
eigi að siður vel, þvi þá er þögnin
i stofunni ekki eins óbærileg. Venju-
lega kveikir hún á útvarpinu um
ieið og hún fer á fætur á morgn-
A
SUNNU-
DAGINN
Smásaga eftir Kirsten Holst.
Allt í einu heyrir hún einhvern ganga
um útidyrnar. Fótatak í stiganum -
það færist ofar og ofar, þrep fyrir
þrep og nálgast stöðugt dyrnar hennar.
Hver getur verið að koma til hennar
um þetta leyti dags?
ana, og svo lætur hún það ganga fyrr þótti henni líka gaman að hlusta
mestallan daginn. Hún kann þvi vel leikritin, en það er orðið svo erfitt
að heyra raddir i kringum sig - eins að fylgjast með þeim í seinni tíð.
þótt þær berist bara frá útvarpinu. Leikararnir tala svo hratt og óskýrt -
Þá finnur hún ekki eins mikið fyrir einhvern veginn er það öðru vísi
einmanaleikanum. en.1 eam,a daSa' °S svo eru leik-
Hið eina, sem hún hlustar á með ritrn ’ sem flutt eru- oft sv0 marg-
athygli í útvarpinu, eru guðsþjón- menn og ruglingsleg, með alls
ustur og stöku fyrirlestrar. Áður konar hljóðum og jafnvel músík, að
það er ekki nokkur lifandis leið
að botna í þeim. Hún þreytist í
hpfðinu af að hlusta á þau og missir
strax þráðinn.
Hún grínir í prjónið. Missti hún
niður lykkju? Nei, og hún prjónar
áfram. Hún er farin að tapa sjón, og
það kemur fyrir, að hún missir niður
lykkju og tekur ekki eftir því
fyrr en hún er búin með plaggið.
Það er ergilegt og hvimleitt. Maður
missir ekki niður lykkjur eins og
ekkert sé - eða það á maður að
minnsta kosti ekki að gera.
Hún er Iangt komin með sokkinn.
Hann er úr grönnu, svörtu ullar-
garni og ætlaður henni sjálfri. Þegar
barnabörnin hennar voru lítil, prjón-
aði hún vitaskuld ósköpin öll á þau -
peysur, húfur, vettlinga og allt sem
heiti hefur, en hún sér ekki lengur
nógu vel til þess að prjóna neitt
sem vandasamt er. Á tímabili prjón-
Mikið og vandað vöruúrval
Handskorinn kristall
Mótaður kristall
Litaður kristall
Glervörur í miklu úrvali
Onix vörur mjög fallegar
Styttur í fjölbreyttu úrvali
Keramik frá Glit
- og margt annað sem er þess virði að líta á
Vörur fyrir alla - Verð fyrir alla
lEKK^
n v Laugavegi 15, sími 14320. ?y
20 VIKAN 50. TBL.