Vikan - 11.12.1975, Qupperneq 36

<JB*0S
Eitt er að minnsta kosti gott við að vinna hjá honum
— maður kemst snemma heim.
,Jæja?” sagði hún. ,,Hvað cr á
seyði? Eru gestirnir gengnir til
náða?”
Frú Jenkins ansaði ekki strax. Hún
tók ofan gleraugun og þurrkaði þau
vandlega. Marianne vissi samstundis,
að eitthvað var að. Jenkins gerði
þetta ávallt, þegar hún þurfti að
hugsa sig vel um, áður en hún talaði.
,Jæja?” sagði Marianne aftur.
,, Flcstir þeirra eru farnir, frú
mín,” svaraði ráðskonan að loktím og
setti aftur upp gleraugun.
„Flestir? Hver er enn þarna
niðri?”
,,Eiginmaður yðar og útlendingur-
inn, maðurinn frá Ameríku.”
Marianne herpti saman varirnar.
Hvaða leyfi hafði ameríkaninn til
þess að halda Francis þarna niðri á
þeirri stundu, er allar hans hugsanir
hefðu átt að snúast um btúðina?
Jason Beaufort var vissulega síðasta
manneskjan, sem hana langaði að
heyra um á þessu augnabliki.
,,Eru þeir enn að drekka púrt-
vín?”
,,Nei, þeir eru að spila á spil.”
,,Spila! Á þessari stundu?”
Frú Jenkins fórnaði höndum ráð-
þrota, er hún sá undrunarsvipinn
á andliti Mariannes. Stúlkan opnaði
munninn til þess að segja eitthvað,
en snérist svo hugur. Hún snéri sér
hægt við og gekk aftur að glugg-
anum. Ekki einu sinni gamla
Jenkins, sem hafði alið hana upp,
mátti sjá vonbrigði hennar. Hvernig
gat Francis sóað tímanum í heimsku-
legt spil, þegar hún beið hans
titrandi af eftirvæntingu og engu
líkara en magi hennar færi í einn
hnút.
,,Spil!” hreytti hún út úr sér.
,,Hann er að spila á spil á meðan ég
bið hans!”
Reiðin var nú í þann veginn að
verða vonbrigðunum yfirsterkari.
Ellis frænka hennar hafði lagt mikið
upp úr mannasiðum, og hún hefði
aldrei liðið Francis það að spila við
vin sinn á brúðkaupsnóttina. Og það
var beidur ekki gert í skáldsögum.
Þetta var ef til vill smáatriði, en
þessi atburður varð til þess, að það
rann upp fyrir henni, hversu mjög
hún saknaði frænku sinnar.
,,Nú er hann hið eina, sem ég á,”
hugsaði hún bitur. ,,Hann hlýtur að
skilja það? Ég - ég þarfnast hans
svo mikið.”
Hún lokaði augunum til þess að
varna tárunum að streyma yfir
hvarmana. Reiði hennar jókst. Þol-
inmæði hafði aldrei verið hennar
sterkasta hlið, og er henni varð hugs-
að til þess, að eiginmaður hennar
væri að eyða timanum með Beaufort,
þá varð hún svo uppnæm, að hún
varð að halda aftur af sjálfri sér, svo
hún hlypi ekki niður og ræki þennan
mann á dyr. Nógu slæmt var að
Elsta og reyndasta málningavöruverzlun landsins i
nýjum húsakynnum aö Grensásvegi 11 — sími
83500. Erum einnigá gamla staönum Bankastræti 7
sími 11496.
36 VIKAN 50. TBL.