Vikan - 03.06.1976, Blaðsíða 31

Þau voru nú stödd á hinum bakka
árinnar rétt hjá Boulogneskógi.
Hún sá tvo aðra reiðmenn, sem
biðu hjá vagni, er hún þekkti allt
of vel.
„Svarti vagninn," sagði hún
felmtri slegin.
Annar hinna grimuklæddu
manna fór að hlæja. „Hún hefur
þá tekið eftir honum! Þú hefur
rétt fyrir þér, hún er hættulegri
en vænta mátti. En nú verðum við
að hafa hraðann á.”
„Andartak. Einmitt vegna þess
að hún er hættuleg, verðum við
að hafa vaðið fyrir neðan okkur.
að leyfa henni að ná andanum er
eitt, en...”
„En hvað hef ég til sakar
unnið?” andmælti Marianne um
leið og hinn maðurinn batt
hendur hennar með silkiklút.
„Hvert ætlið þið með mig, og
hvers vegna?”
Þetta var út í hött. Reiðin varð
óttanum yfirsterkari, og ósjálfráð
sjálfsbjargarviðleitni var farin að
gera vart við sig.
„Það mun yður verða sagt,
mademoiselle, þegar við komum á
áfangastað,” svaraði maðurinn.
„Þangað til er yður fyrir bestu að
hafa hægt um yður. Okkur
geðjast ekki að því að myrða
konur...”
Hún sá nú glitta í hólmgöngu-
byssu með löngu hlaupi í hendi
mannsins, og hann beindi byssu-
hlaupinu að vinstra brjósti henn-
ar. Þetta var alvarleg ógnun.
„Eg skal hafa hægt um mig,”
muldraði hún.
„Gott. Og nú verð ég að
biðja yður um að hafa mig afsak-
aðan.”
Þvl næst var bundið fyrir augu
hennar svo fast, að hún sá ekki
glætu. Sfðan tóku mannræningj-
arnir sinn undir hvorn handlegg
hennar og leiddu hana að vagnin-
' um. Hún fann, að hendur teygðu
sig innan úr vagninum og drógu
hana til sin. Svo var dyrunum
skellt aftur og Marianne settist i
þægilegt sæti. Hún heyrði andar-
drátt við hlið sér og gat sér þess
til, að þetta væri maðurinn, sem
hefði hjálpað henni upp í vagn-
inn. Einhver fyrir utan sagði:
„En múffan hennar. Hún ligg-
ur þarna á bakkanum. Við getum
ekki skilið hana eftir þar. „Engin
verksummerki,” sagði foringinn.
„Hvers vegna ekki? Þeir halda
þá kannski, að hún hafi drukkn-
að.”
„Og múffan á þessum bakka.
Flfl!”
Fáeinum sekúndum slðar opn-
uðust dyrnar aftur, og einhver
smeygði múffunni utan um
reyrðar hendur hennar. Maður-
inn við hlið hennar opnaði nú
munninn I fyrsa skipti og það fór
hrollur um hana. Rödd hans var
harðneskjuleg og miskunnarlaus.
„Að þið skulið gera svona mikið
veður út af einum strokufanga.”
„Okkar verk er að flytja hana,
en ekki dæma,” sagði hinn. „Ef
hún reynist sek, verður hún tekin
af lífi, en hún þarf ekki að liða að
ósekju. Við verðum að koma
henni til foringjans heillri á
húfi.”
Dyrunum var skellt aftur, og
vagninn ók á fleygiferð í áttina að
skóginum. Marianne heyrði, að
reiðmennirnir fjórir komu á eftir,
og hún fór að velta því fyrir sér,
hver þessi foringi gæti eiginlega
verið.
Ferðin með vagninum var til-
tölulega stutt, en sfðan var farið
fótgangandi. Tveir mannræningj-
anna hálf'báru Marianne á milli
sín, og þetta virtist engan endi
ætla að taka. Marianne fannst
eins og verið væri aið draga hana
niður bræðilega hála, daunilla
brekku. Það var nistingskalt og
mikill raki i lofti, og rotnunarlykt
barst að vitum hennar. Hún sá
ekki glóru. Hvorugur fylgdar-
manna hennar höfðu sagt stakt
orð siðan þau lögðu af stað frá
ánni, og Marianne rambaði þarna
um í dimmum þagnarheimi. Ein-
ungis styrkar hendurnar, sem
italski
smábíllinn
Autobianchi er rúmgóður smábill, árangur ítalskrar
hugkvæmni og smekkvísi í bílaiðnaði.
Autobíanchi er nýr bíll á íslandi þótt að hann hafi um árabil verið
seldur víða í Evrópu.
Hann er ódýr í innkaupi og hefur lítinn rekstrarkostnað.
Autobianchi er líka öruggur bíll með framhjóladrifi, sem í öllum
Bíla-fagblöðum er álitið að gefi mestan
stöðugleika og öryggi í akstri.
Autobianchi er bíll sem býður upp á lipurð og hraða í akstri,
jafnframt því að vera sparneytinn á bensín.
BDÖRNSSON Aco
SKEIFAN 11 REYKJAVÍK SlMI 81530
AUTOBIANCHI Lipur og
harðger..
23. TBL. VIKAN 31