Vikan - 03.06.1976, Blaðsíða 33

öðrum kosti leyfið mér þá að
fara.”
Mótmæli hennar tóku snöggan
endi, og hún öskraði upp yfir sig,
er gamla konan barði hana á fing-
urna með stafnum sínum.
„Hingað og ekki lengra,” sagði
hún skrækróma, „svarið þegaryrt
er á yður. Annars skuluð þér
þegja, því að ella kann svo að
fara, að ég missistjórn á skapi
mínu og drepi yður með eigin
hendi. Hins vegar kann ég að
iðrast þess eftir á, því að ef réttur-
inn fæst til þess að hlusta á mig,
þá verðið þér framseldar i mínar
hendur, og ég verð ekki í vand-
ræðumm>eð að ráðstafa yður. Ég á
lítið hús í Ranelagh, þar sem ég
tek á móti tignum herramönnum.
Ef ég þekki þá rétt, munu þeir
kunna að meta yður. Keisaraleg
hóra! Eg vona bara, að hann sé
frambærilegur elskhugi?”
„Um hvern eruð þér að tala?”
sagði Marianne bældri röddu.
„Nú auðvitað mannætuna frá
Korsíku. Verið ekki svona hæ-
verskar. Þér getið verið stoltar af
því starfi, sem ég hefi í huga
handa yður.”
Marianne gat ekki betur séð en
að gamla konan væri geggjuð.
Hvert var hún eiginlega að fara?
Hvað var hún að tala um þessa
mannætu? En þrátt fyrir örvænt-
ingu sína, lét hún ógnun hennar
sem vind um eyrun þjóta. Þotta
virtist allt saman úr lausu lofti
gripið.
„Þér eruð ekki með öllum
mjalla,” sagði hún.
„Ekki það nei? Við skulum nú
sjá til.”
Hún hóf stafinn á loft, en bar-
óninn náði að ganga á milli.
„Nú er nóg komið. Ég er þegar
búinn að segja þér, Fanchon, að
það er ekki okkar að dæma. Láttu
hana í friði. Við skulum fara
niður í kjallara.”
Framhald í næsta blaði.
Blóm og gjafavörur
í miklu úrvali
Skreytum viö öll tækifæri
Blómabúóin DÖGG
Álfheimar6 sími33978
Reykjavíkurveg 60 sími 53848
V
EJNNI & HNNI
Hún er Ijúffeng, mammal Nammi-
namm! Mjúk eins og...
' 9
23. TBL. VIKAN 33