Vikan - 02.12.1976, Síða 20

Ivi./rvrv ,**

REMEDIA h/f, kynnir nýja tegund gervibrjósta frá DOW CORNING.
1. Þau eru mjög áþekk eðlilegum konubrjóstum að lögun mýkt og viðkomu.
2. Þau eru framleidd úr ..Silicone" hlaupi með sérstöku gervihörundi.
3. Þau hafa því sem næst sömu þyngd og konubrjóst og halda sama hitastigi og
líkaminn.
4. Gervihúðin er úr sérstöku efni (non-slip), sem loðir við hörund yðar og hindrar að
gervibrjóstið renni til eða aflagist og veitir áþekka tilfinningu eins og um
eðlilegan líkamshluta sé að ræða.
5. Þau eru hönnuci með tilliti til þess að þau fylli nákvæmlega í hviift venjulegs
brjóstahaldara og leggist þétt að líkamanum. Þess vegna er engin þörf fyrir
sérsaumaða brjóstahaldara.
6. Brjóstin þola vatn og hnjask.íþeim eru engin vökvakennd efni.sem leka eða gufa
upp. Húðin utan um þau er þeim eiginleikum búin, að hún lokar aftur götum, sem
koma við nálarstungur eða af svipuðum orsökum.
7. Þau eru fáanleg í öllum stærðum.
Alger bylting I framleiðslu gervibrjósta. Verið frjálsar í sundi og sól.
I
lemediahf.
Miðstræti 12. Sími 27511 Pósthólf 451 Reykjavfk
Franz Hartmann hafði að vísu
talað af sér, en það var ekki við
hann að sakast fyrir það. Hann
hafði einfaldlega ekki vitað hvað
var í húfi. Ef skella átti skuldinni á
einhvern, var það auðvitað Mark
Bohn. Bohn sá Mercedesbílinn og
kom því á framfæri við Ludvik og
fylgifiska hans (David minntist
þess nú að þeir þekktu öll belli-
brögðin, réðu yfir senditækjum og
ekki skorti þá baráttuviljann). Þeg-
ar þetta var haft í huga máttu þau
Irina teljast lánsöm að komast óséð
til Merano. Hann hafði að visu ekki
valið leiðina um Bolzano og þar með
komið til Merano að sunnan. í þess
stað hafði hann valið leið, sem var
fáfamari, en erfiðari, og komið til
Merano úr norðri. En öll þessi
óbærilega fyrirhöfn hafði verið unn-
in fyrir gig. Þrátt fyrir alla bílana,
sem þau höfðu tekið á leigu og
ráðabrugg Kriegers varð útkoman
neikvæð, vegna þess að Franz hafði
kjaftað frá. Eða þá verið seinn til
svars. Það kom í sama stað niður.
Milan og Jan þurftu ekki annað en
að horfa á þennan falslausa mann
reyna að virðast slægvitur. Þar með
vissu þeir að hann hefði einhverju
að leyna og fóru þess vegna inn í
bílageymsluna. Þannig komust þeir
á einhvem hátt að raun um að Irina
var farin. Þetta var hið eina, sem
þau höfðu verið að keppast við að
leyna og auðvitað þurftu þeir að
uppgötva það.
Og Kriger, hugsaði hann, hvaða
þýðingu hafði það fyrir hann að
staldra við í Merano og hætta
þannig lífi og limum? Þessir tveir
tékkar i Rauða ljóninu vom að vísu
svolítið lemstraðir, en þeir áttu
örugglega ýmislegt vantalað við
Krieger. Þeir ásamt Ludvik ætluðu
sér áreiðanlega ekki að gefast upp
fyrr en þeir hefðu lokið sér af. En
hver var ástæðan? Krieger hafði
ekki náð að segja honum ástæðuna
til fulls. Sá möguleiki var fyrir
hendi, að þeir hefðu komist að raun
um, að hann hefði séð Milan og Jan
yfirgefa morðstaðinn. En hvemig?
Æ, gleymdu því, hugsaði hann, þú
hefur nóg annað að hugsa þó að þú
sért ekki að reyna að geta í allar
þessar eyður. Samt ætlaði hann að
eyða þremur mínútum eða svo,
komast í síma og láta Krieger vita.
En hvar var hann að finna? David
vissi það ekki einu sinni. Þó hlaut
að koma að þvi, að hann færi aftur á
hótelið og David ætlaði að láta
liggja fyrir honum skilaboð þar.
Hann kom við í næsta þorpi og
stansaði hjá matsölustað, sem hon-
um fannst líta út fyrir að hafa sima.
Hann vissi nákvæmlega hvað hann
ætlaði að segja og í huganum þýddi
hann skilaboðin yfir á þýsku og
reyndi að hafa þau eins sakleysisleg
og unnt væri. „Árangur neikvæð-
ur. Engin ástæða til þess að
framlengja dvölina.” Sá sem tók við
skilaboðunum á hótelinu virtist
ákveðinn og snaggaralegur í hugs-
un. Hann hafði setningarnar tvær
nákvæmlega eftir honum. Vissu-
lega fengi herra Krieger skilaboðin
20 VIKAN 49. TBL.