Vikan - 02.12.1976, Page 39

,,En hvað þér hafið rétt fyrir
yður, ’ ’ sagði Poirot.
,, Þegar ég var ung, ” hélt frú Lacey
áfram, ,,(mikið er nú annars langt
síðan) þá vorum við varaðar við
ákveðnum ungum mönnum, og auð-
vitað varð það bara til þess eins að
auka áhuga okkar á þeim, og ef
einhverri okkar tókst að ná þeim út á
dansgólfið eða vera með þeim einum
einhvers staðar í dimmu gróður-
húsi....” Hún hló. ,,Þess vegna vildi
ég ekki að Horace gerði neitt af því
sem hann ætlaði sér.”
„Segið mér eitt,” sagði Poirot,
,,hvað er það í raun og veru sem
veldur yður áhyggjum?”
„Sonurokkardóístriðinu,” sagði
frú Lacey. „Tengdadóttir mín lést
þegarSarafædddistsvoað hún hefur
alltaf verið hjá okkur, og við ólum
hana upp. Kannski hefur okkur ekki
tekist uppeldið sem skyldi — það veit
ég ekki, en okkur hefur alltaf fundist
að hún ætti að fá að vera eins frj áls og
frekast hefur verið unnt.”
„Það held ég að sé ákaflega
æskilegt,” sagði Poirot. „Það þýðir
ekki að berjast við tíðarandann.”
„Nei,” sagði frú Lacey, „mér
hefur alltaf fundist það út í hött. Og
að sjálfsögðu gera stúlkur nú orðið
svona nokkuð.”
Poirot leit hugsand á hana.
,, Ég held að venj an sé að kalla fólk
eins og Sara umgengst kaffihúsa-
pakkið,” sagði frú Lacey. „Hún fer
ekki á dansleiki eða svoleiðis nokkuð.
Þess í stað býr hún í tveimur, fremur
óyndislegum herbergjum í Chelsea
niðri við ána og klæðist alls konar
skringilegum fötum, svona rétt eins
og hinir úr þessum sama hópi,
svörtum eða skærgrænum sokkum.
Mjög þykkum sokkum. (Mér finnst
þeiralltaf stinga mig!) Og hún fer um
allt án þess að þvo á sér hárið eða
greiða sér.”
„Ca, c’est tout a fait naturelle,”
sagði Poirot. „Þetta er tíska nú-
tímans. Þau vaxa upp úr þessu.”
„Já, ég veit,” sagði frú Lacey.
,, Ég hef ekki áhy ggj urafþessháttar.
En sjáið þér, hún er farin að vera með
þessum Desmond Lee-Wortley, og
hann hefur afar vafasamt orð á sér.
Hann lifir svo að segja á auðugum
stúlkum. Það virðist sem svo að þær
sjáiekkisólinafyrirhonum. Minnstu
munaði að hann kvæntist stúlku úr
Hope fjölskyldunni, en fjölskylda
hennar lét svipta hana sjálfræði eða
eitthvað því um líkt. Og auðvitað er
það einmitt það, sem Horace vill
ólmur gera. Hann segir að það verði
að gera eitthvað svoleiðis til að
vernda hana fyrir honum. En ég held
að það sé ekki góð hugmynd, herra
Poirot. Ég meina — þau stinga sér
baraí burtu til Skotlands eða írlands
eða Argentínu eða eitthvað, og gifta
sig annaðhvort eða búa saman ógift.
Og þótt það brjóti í bága við lögin og
allt það — það yrði alls engin lausn
þegar allt kæmi til alls, eða hvað? Ég
tala nú ekki um ef hún yrði
barnshafandi. Þá yrðum við að láta
undan og leyfa þeim að giftast. Og
þá, að minnsta kosti sýnist mér að
það fylgi næstum alltaf í kjölfarið,
kæmi að skilnað eftir eitt eða tvö ár.
Siðan kæmi stúlkan heim og að einu
eða tveimur árum liðnum giftist hún
aftur einhverjum, sem er svo góður
og vel upp alinn að hann er nánast
leiðinlegur, og þau koma sér fyrir
einhvers staðar. Það sem mér þætti
verst væri ef barn væri með í spilinu,
vegna þess að það er aldrei eins, að
vera alinn uppafstjúpa hversu góður
sem hann nú kann að vera. Nei, ég
held að það sé miklu betra að haf a það
eins og við gerðum í minu ungdæmi.
Ég á við að sá sem við urðum
ástfangnar af í fyrsta skipti í þá daga
vareiginlegaalltaf einhver óæskileg-
ur náungi. Ég man að ég bar
hræðilega ástríðu í brjósti til ungs
manns sem hét — hvað hét hann nú
aftur? — skrítið, ég get ómögulega
munað skímarnafnið hans! Tibbitt
var ættarnafnið. Tibbitt karlinn.
Auðvitað harðbannaði faðir minn
honum að stíga fæti sínum inn fyrir
okkar dyr, en honum var boðið að
koma á sömu dansleiki og okkur og
við dönsuðum mikið saman. Og
stundum stungum við af og sátum
saman einhvers staðar úti, og
stundum gátu vinir okkar komið því
svo fyrir að við komumst saman í
skemmtiferðir. Auðvitað var þetta
allt saman ákaflega spennandi og allt
harðbannað, en við skemmtum
okkur konunglega. En maður gekk
þá ekki eins — ja, eins langt og
stúlkurgeranúátímum. Ogsvo eftir
nokkurn tíma hvarf herra Tibbitt úr
huga mínum. Trúiðþér því, þegar ég
hitti hann svo aftur fjórum árum
seinna var ég steinhissa á því að ég
skyldi nokkurn tíma hafa séð eitt-
hvað við hann. Þá virtist mér hann
einstaklega leiðinlegurungur maður.
Yfirborðskenndur, þér vitið. Gat
engan veginn haldið uppi sam-
ræðum.”
„Manni finnast alltaf æskuárin
bes t, ” sagði Poirot s volítið spekings -
lega.
„Ég veit,” sagði frú Lacey.
„Þetta er þreytandi er það ekki. Ég
má ekkiþreyta yður. Samt sem áður
vil ég alls ekki að Sarah, sem er i
rauninni indæl stúlka, giftist þessum
Desmond Lee-Wortley. Hún og
David Welwyn, sem býr hérna núna,
vorualltafsvohrifin hvort af öðru, og
við vorum að vona, Horace og ég, að
þau giftust þegar þau yrðu eldri. En
auðvitað finnst henni hann bara
leiðinlegurnúna, og hún er gjörsam-
lega blinduð af ást til Desmonds.”
„Ég skil yður ekki fullkomlega,
madame,” sagði Poirót. „Er hann
hérna núna, hérna í húsinu, þessi
Desmond Lee-Worthley?”
Framhald i næstu VIKU.
*
Iladda
fer í búðir
Fyrir þá sem hafa gaman af að
mála, en treysta sér þó ekki til
að skapa sín listaverk sjálfir, er
alveg tilvalið að mála eftir
númerum. Þessar myndir fást í
Tómstundahúsinu, Laugavegi
164, og kosta frá kr. 335, 15 X 20
cm til 2.020, 41X51 cm.
Verslunin Blóm og ávextir
hefur opnað nýja verslun að
Bankastræti 11. Þar fæst þessi
gamli oliulampi sem kostar kr.
24.700.
Þessi glæsilegi gólflampi er
belgískur. Hann er úr smíðajámi
og með ljóshlíf úr nautshúð.
Hann kostar kr. 46.000 í Ljós og
Raftæki, Glæsibæ.
Barbapapanáttkjólar í stærð-
unum 100—130 cm frá kr. 1.983
og náttbuxur í stærðunum
70—80 cm kr. 1.470. Verslunin
Anna Gunnlaugsson, Starmýri
2.
Hjá Þorsteini Bergmann,
Laufásvegi 14, Laugavegi 4,
Skólavörðustíg 36 og Hraunbæ
102, fæst þessi litla kröftuga
ryksuga. Hún heitir Moulinex
og er franskættuð. Mér finnst
sérstök ástæða til að mæla með
henni þar sem hún kostar aðeins
kr. 11.650.
MiCROMA
MICROMA
MICROMA
MICROMA
MICROMA
Microma tölvu- eða rafeindaúr
með fljótandi kristöllum kosta
frá kr. 16.000 í Radíóbúðinni,
Klapparstig 26 og Skipholti 19.
49. TBL. VIKAN 39