Vikan - 19.05.1977, Síða 2

SAMLOKUR OG SLIKKERÍ
20. tbl. 39. árg. 19. maí 1977
Verð kr. 350
GREINAR:
14 Ástir Siri von Essen og August
Strindberg.
38 Eyða! Eyða! Eyða! Villtustu
draumar urðu að veruleika.
fyrsti hluti greinaflokks, sem
byggður er á sögu Vivians
Nicholson.
VIÐTÖL:
2 LIpp á Skaga. Vikan tekur sér
far með Akraborginni og
spjallar við fólk um borð og á
Akranesi.
12 ..Aldrei að fresta til morg-
uns....” Ungfrú Reykjavík,
Sigurlaug Halldórsdóttir, svar-
ar samviskuspurningum.
SÖGUR:
18 Lengsti dagur vikunnar. Smá-
saga eftir Jacqueline Wilson.
Upp
á Skaga
Hér hefur aö segja frá ferð tveggja
blaðamanna og /jósmyndara
Vikunnar ti/ þess ágæta staðar við
norðanverðan Faxafióa, er Akranes
nefnist. Var ferðin farin í þeim
tiigangi að fá öriitia svipmynd úr
p/ássinu, og einnig urðu aiimargar
verslanir þar fyrir barðinu á f/akki
okkar (sjá: Vikan fer í búðir).
Árangurinn birtist hér og í næsta
biaði, og skai nú haidið af stað.
— Hvað hefur þú unnið hér
lengi?
— Ég er búin að vera í ár,
byrjaði 1. maí í fyrra.
— Er þetta ekki bráðskemmti-
legt starf?
— Jú þetta er ágætt. Ekkert
verra en hvað annað held ég.
— Ert þú með í hverri ferð
skipsins?
— Nei, það vinnur önnur stúlka
á móti mér. Við skiptumst á.
— Hvenær eru flestir farþegar
um borð?
— Það erflest á föstudögum og
sunnudögum. Mikið um skólafólk,
sem fer heim til sín um helgar.
— Er mikið að gera hér í
veitingasölunni yfirleitt?
— Já, það er oft ansi mikið að
gera.
— Hvað selurðu nú helst?
— Ég sel samlokur, pylsur, kaffi
og svo slikkerí.
— Aðstoðar þú farþega, ef þeir
eru sjóveikir?
— Já, ég geri það.
— Hefurðu hugsað þér að vera
áfram í þessu starfi?
— Allavega í sumar. Annars er
ég ekki ákveðin í því, hvað ég verð
lengi.
Við þökkum Kristínu fyrir, en
að spjallinu loknu er skipið komið
á hreyfingu. Við sjáum okkar
óvænna og flýtum okkur að
Veðrið er með skárra móti,
dálítið gráleitt að vísu, og við
flýtum okkur um borð í Akraborg-
ina. Auðvitað erum við alltof
snemma á ferðinni, langfyrst um
borð og verðum því að bíða í
rúmlega hálftíma eftir brottför.
Skipið er mjög vistlegt innan-
borðs, og við sjáum út á sjóinn úr
sætum okkar við gluggann. Mér
sýnist heldur gott í sjóinn, þótt ég
hafi annars lítið vit á þessháttar,
en í svip Önnu blaðakonu finnst
mér ekki laust við að bregði fyrir
einhverjum gulgrænum lit. (Nefnd
blaðakona vill nú alls ekki
viðurkenna þennan gulgræna svip
— ætli morgun-,,meikið" hafi ekki
bara mistekist? Þar fyrir utan er
fyrrnefnd víst búin að taka inn
sjóveikisstöflu fyrir þessa löngu
siglingu__!)
Fólk af ýmsu tagi er nú tekið að
tínast inn í reyksalinn, en við
höfðum neyðst til þess að setjast
þar að af ónefndum ástæðum.
Til þess að nota tímann förum við í
veitingasöluna, kaupum kók og
svoleiðis, og í leiðinni eigum við
eftirfarandi orðaskipti við af-
greiðslustúlkuna, Kristínu Jóns-
dóttur:
6 Smíðum grillið sjálf.
Kristín Jónsdóttir, afgreiðslustúlka.
20 Kölski og Caroline. Annar hluti framhaldssögu eftir Sheilu Holland.
FASTIR ÞÆTTIR:
9 í næstu Viku.
10 Póstur.
23 Heilabrot Vikunnar.
25 Myndasögublaðið.
35 Tækni fyrir alla.
37 Hvað er á spólunum?
40 Stjörnuspá.
44 Á fleygiferð í umsjá Árna Bjarnasonar: Allt i hvínandi botni í páskaralli.
48 Mig dreymdi.
49 Poppfræðiritið: Neil Diamond.
53 Matreiðslubók Vikunnar.
ÝMISLEGT: