Vikan - 31.05.1979, Blaðsíða 45

Framhaldssaga eftir Ma/co/m Wi/liams
Pílagrímsferð
til
fortíðarinnar
Rhiannon kom út og veifaði glaðlega til hans.
Þau mættust á miðri leið. Hár hennar var sett upp
í tagl, og hún var klædd í slitnar kakíbuxur og
köflótta skyrtu.
„Ég hef það á tilfinningunni, að við
misnotum þig, hr. Osborne.”
Hlýjan og einlægnin í augum hennar
fengu Luke til að hugsa aftur til föður
síns. Það hvarflaði að honum að segja
henni, að hann væri sonur Enoch
Owens. En hann sagði kæruleysislega
við hana:
„Ef ég á að borða jafnmikið í kvöld og
í gær, þá veitir mér ekki af að hreyfa mig
til að losna við hitaeiningarnar.”
Hún kinkaði alvarlega kolli og
forðaðist að líta í augu hans. „Það er þá
best að ég gangi frá inni í eldhúsinu.
Þakka þér enn einu sinni fyrir. Ég verð
víst líka að biðja þig um að leyfa mér að
aka með til Sharonarkirkjunnar. Ég fer
þangað á hverjum sunnudegi.” Hún
snerist á hæli og gekk i burtu.
Stóra, hlýlega brosið, sem Rhiannon
sendi honum, þegar hún kom út aftur,
gerði hann undarlega glaðan.
„Ég er búinn að tala við Haydn.
Hann kemur með annan flutningabilinn
eftir morgunverð, svo'að það er best, að
við fáum okkur eitthvað að borða. Þetta
verður annasamur dagur.”
HaYDN Hopkins stóð við orð sín.
Luke hafði varla náð að skipta um föt
eftir morgunverðinn, þegar stór
flutningabill ók inn um bæjarhliðið.
Rhiannon hallaði sér að hliðinu, þegar
Haydn Hopkins opnaði bíldyrnar og
stökk út úr bílnum. Hann var stór-
vaxinn maður, en mjög liðlegur I
hreyfingum.
„Haydn, leyfðu mér að kynna þig
fyrir Luke, varabilstjóranum okkar.”
Haydn Hopkins var vingjarnlegur —
en hann virtist hika, þegar þeir tókust i
hendur.
„Ertu viss um, að þú ráðir við svona
grip?” sagði hann og lagði höndina á
vélarrúmið.
Luke gat ekki álasað manninum fyrir
að vera áhyggjufullur. Þessi gerð
flutningabíla var erfið í akstri.
Hann skoðaði bílinn fuljur áhuga.
Þetta var stór flutningabill með
opnanlegar hliðar, svo að dýrin ættu
ekki erfitt um andardrátt.
„Ertu vanur svona stórum bílum, hr.
Osborne?”
Luke kinkaði kolli. „Ég er viss um, að
ég ræð við þennan.”
Auðséð var, að Haydn var ekki alveg
öruggur ennþá. „Lyklarnir eru í bílnum.
Hefurðu nokkuð á móti þvi að bakka
honum inn á milli viðarstaflans og
eikarinnar þarna?”
Luke gekk orðalaust inn i bílinn.
Hann athugaði aðstæðurnar
gaumgæfilega og sveigði síðan bilnum
aftur á bak í mjúkum boga, þar til hann
var kominn mitt á milli viðarstaflans og
trésins. Hann drap á bilnum og stökk út.
Haydn Hopkins kinkaði stuttaralega
kolli, þegar Luke nálgaðist hann. „Þetta
er ekki í fyrsta skipti sem þú ekur svona
bíl, er það?”
„Nei,” svaraði Luke.
Mig minnir, að Rhiannon hafi sagt,
að þú kæmir frá Afriku?”
„Það er rétt. Zambíu.”
Hopkins kinkaði kolli í áttina að
íbúðarhúsinu. „Réttir þú alltaf
ókunnugu fólki hjálparhönd?”
Luke hló. „Ekki fremur en þú sem
vinnur á sunnudegi.”
Haydn Hopkins horfði alvarlega á
hann. „Það er ekki vinna. Ég geri þetta
fyrir Rhiannon. Þess vegna er það öllu
frekar skemmtun.”
Luke horfði í augu Haydns. Það var
ekki erfitt að geta sér til um tilfinningar
hans gagnvart Rhiannon....
Sólin var komin hátt á loft, þegar þau
hleyptu Nancy Nation út úr bílnum
fyrir framan litlu kirkjuna hans Morlais
Jenkins. Síðan óku þau aö Flutninga-
miðstöð Hopkins. Fyrir framan húsið
var litið bílastæði, þar sem nokkrir ósjá-
legir bílar voru til sýnis og sölu. 1 skrif-
stofuglugganum var spjald, þar sem á
stóð LOKAÐ og við hliðina á
glugganum var stór bílskúr. Það eina,
sem vakti furðu Lukes, voru tveir svartir
bílar, sem auðsjáanlega voru líkbilar.
„Stundarðu líka jarðarfarar-
viðskipti?” spurði Luke.
„Já. Það borgar sig að dreifa sér nú til
dags,” svaraði hann þurrlega.
Rhiannon greip fram í fyrir þeim:
„Haydn hugsar um viðhald á bílunum,
Luke. Það er hr. Prothero, sem sér um
jarðarfarirnar.”
Hún benti á skilti fyrir ofan dyrnar:
PROTHERO OG HOPKINS —
JARÐARFARARSTJÓRAR:
Luke lokaði augunum. Prothero?
Hann kannaðist við nafnið, en hann
mundi ekki, hvar hann hafði heyrt það.
„Það er kominn tími til að við
leggjum af stað,” sagði Haydn
óþolinmóður, „annars náum við aldrei
nógu snemma til baka. Við eigum að
fara á kóræfingu í kvöld, þú og ég,
Rhiannon.”
Haydn gekk á undan þeim, milli
hauga af ónýtum dekkjum og málm-
hlutum. Luke og Rhiannon fylgdu á
eftir.
„Þú ert þá upptekin í kvöld?”
„Já. Haydn og ég erum bæði
meðlimir i Abermorvent-karlakórnum.”
„Kona i karlakór?”
„Hún hló. „Nei, ekki þannig. Haydn
Þýö Steinunn Velgadóttir
HLUTI
22. tbl. Vikan 45