Vikan - 02.08.1979, Blaðsíða 21

dökk aö ómögulegt var að reyna að lesa
hugsanir hans. Röddin var mjúk en hún
bar sterkan hreim Cornwallbúans og ég
vissi að pabbi yrði ekkert sérlega hrifinn
af því. Jenny hlaut einnig að hafa orðið
hugsað til pabba á því augnabliki því að
hún sagði: „Við vissum ekki að það yrði
haldin hátíð hér i kvöld, þá hefðum við
aldrei komið og alls ekki án
þjónustustúlku. Svo ef þú vilt hafa
okkur afsakaðar þá held ég að við ættum
að halda heimleiðis. Þakka þér kærlega
fyrir hjálpina.”
Hann leit á okkur til skiptis. „Aftur
heim? Nóttin er ung enn. Það væri sorg-
legt ef þið yrðuð af hátiðahöldunum.
Þessi hátið er aðeins haldin einu sinni á
ári. Látið ekki þetta óþægilega atvik
eyðileggja það sem eftir er kvöldsins. Ef
ég má skal ég fylgja ykkur og vernda
gegn frekari óþægindum.”
Ég sá að Jenny ætlaði sér að afþakka
þetta góða boð hans en ég vildi svo
gjarnan vera áfram og kynnast þessum
manni sem hafði vakið áhuga minn
betur. Ég sneri mér áköf að Jenny:
„Gerðu það fyrir mig, Jenny, nú þeg-
ar við erum komnar hingað getur
getur það skaðað að vera hér aðeins
lengur. Það gæti orðið svo
skemmtilegt."
Eins og alltaf tókst mér að fá Jenny til
að samþykkja sjónarmið mín. Þó hafði
ég vit á að skammast mín örlitið i þetta
skiptið en það var tilfinning, sem ég ýtti
fljótlega út í ysta horn huga mins. Hr.
Mowbray var skemmtilegur félagi. Við
fórum í hringekjuna, Jenny settist á
glæsilegan hana, hann á illilegan dreka
og ég á fagurlitaðan hest sem kallaður
var Alice. Við fylgdumst með því, fullar
skelfingar, þegar þessi nýi vinur okkar
þeyttist um á þeytibrettinu og af-
þökkuðum boð hans um að við tækjum
einnig þátt i þessari tvieggjuðu
skemmtun. Við komum við á
markaðnum og í mörgum litlu
sölubúðanna. Allan tímann hljómaði
tónlistin í eyrum okkar og fólkið virtist
nú vera orðið enn háværara en áður.
Svo fór Jenny að tala um að halda
heimleiðis allt of snemma að mínum
dómi. Við vorum á leiðinni að hliðunum
i gegnum mannþröngina þegar ég leit
um öxl mér, leið vegna þess að ég átti
nú að yfirgefa þennan stað. Allt í einu
hnaut ég um tjaldnagla og féll endilöng
á jörðina.
Jenny og Mr. Mowbray hjálpuðu mér
strax á fætur en ég fann fyrir áköfum
sársauka í ökklanum um leið og ég steig i
fótinn, ég hefði fallið aftur ef þau hefðu
ekki stutt mig.
„Hvernig hefurðu það núna, frk.
Payne? Geturðu gengið eða viltu hvila
þig dálitla stund?” spurði hr. Mowbray.
Ég reyndi að leggja þyngd mína
varlega á auma fótinn en um leið og ég
gerði það fann ég að ég var ekki fær um
að ganga eins og sakir stóðu.
Ég leit hjálparlaus á þau til skiptis.
„Mér þykir það ákaflega leiðinlegt en ég
get ekki gengið. Hvað í ósköpunum
eigum viðað taka til bragðs?”
„Ef við getum hjálpast að við að
styðja þig burt af svæðinu, veit ég um
stað þar sem vagnarnir halda til hér rétt
hjá. Komum, við skulum reyna,” sagði
hr. Mowbray.
Með arm Jennyar utan um mig öðru
megin og arm hr. Mowbrays hinum
megin lögðum við hægt af stað i þessa
sársaukafullu ferð til baka gegnum tjald-
stæðin í áttina að vagnstæðinu. Nú
vakti litadýrðin ekki lengur áhuga minn.
Hvert einasta skref sem ég tók útheimti
miklar þjáningar og þegar við náðum
þjóðveginum, beið ég skjálfandi á
meðan hr. Mowbray náði í vagn. En
þegar ég var komin inn var ég búin að ná
mér nægilega til að biðja fylgdarmann
okkar afsökunar vegna þeirra óþæginda,
sem ég hafði valdið honum og þakka
honum fyrir hve vingjarnlegur hann
hafði verið.
Hann hallaði sér að vagndyrunum,
það skein i hvítar tennur hans í
myrkrinu og augu hans glitruðu.
„Þetta hefur verið mér sönn ánægja,
og ég er glaður að hafa kynnst ykkur. Ég
vona að þú náir þér fljótt, frk. Della, og
mér þætti vænt um að fá að líta heim til
þin einhverntíma til að fullvissa mig um
aðsvo sé.”
„Það væri gaman,” sagði Jenny
vingjarnlega, „og þakka þér enn einu
sinni fyrir hjálpina."
Hann lyfti hattinum og hreyfði sig
ekki fyrr en hestarnir höfðu ekið okkur
úr augsýn.
„Það sem okkur var einu sinni kennt,
„að af illu geti hlotist gott", virðist hafa
sannast í kvöld. Hvernig hefðum við
annars getað kynnst hr. Mowbray? Því-
lik augu og þvílíkt hár.Finnst þér hann
HVAÐER
ÖLKELDUVATN?
' /. s
Hugsið
vel um
heilsuna.
Bœtið
steinefi
snauða
fœðu
með eir
glasiaf
ölkeldu
vatrii
ádag.
ölkeldu
vatnmeð
öllum
mat

^to***** s,***n *******
INNKAUPASTJÓRAR
SÍMINN ER 21260 OG 39327.
31. tbl. Víkan 21