Vikan - 15.11.1979, Blaðsíða 62

póSTimw
En málið er
að ég vil ekki
fermast
Halló Póstur.
Mig hefur oft langað til að
skrifa þér áður en aldrei komið
því í verk. Ég hef líka alltaf
hugsað að þér Jinnist bréfln
mín örugglega svo asnaleg að
það taki því ekki einu sinni að
skrifa. En núna ætla ég samt
að gera það. Ég verð bara að
sitja og vona að þér finnist
þetta ekki bjánalegt.
Það er nefnilega þannig að
ég er 13 ára og geng til
prestsins, þú veist af því að ég
á að fermast í vor. En málið er
að ég vil ekki ganga tilprests-
ins og ég vil ekkifermast. Ég
vona að ég sé ekki að
„sjokkera"þig, en ég er ekki
kristin og mér flmnst það sem
presturinn er að reyna að troða
í okkur tómt bull og vitleysa.
Ég trúi ekki einu orði af því
sem hann segir.
Pabbi og mamma eru ekkert
ofsalega trúuð, þau fara bara
stundum í kirkju á jólunum og
svo auðvitað þegar einhver er
að fermast, giftast og að jarðar-
förum. En það gera þau bara
af því að allir aðrir gera það.
Það er aldrei talað um svona
mál heima og ég var aldrei
látin biðja bœnir eða bannað
að blóta, eins og það er heima
hjá einni vinkonu minni. —
Þess vegna flnnst mér bjánalegt
að láta ferma mig. Ég bað um
að fá að sleppa við það, en þá
urðu pabbi og mamma alveg
brjáluð og sögðu að fólk ætti
sko ekki að halda að ég hefði
ekki fengið rétt uppeldi og ég
vissi ekkert hvað ég vildi og
ætti eftir að sjá eftir því seinna
ef ég léti ekki ferma mig. En
það skiptir engu máli hvort
maður er fermdur þegar maður
er eldri. Er það nokkuð?
Ég veit af hverju þau urðu
svona reið. Ég er viss um að
mamma er búin að tala um
þessa fermingu við vinkonur
sínar og er búin að plana ein-
hverja voða veislu! Hún er
alltaf að rembast við að hafa
allt svo flott, en mér flnnst
það ansi hart ef það á að
bitna á mér.
Hvað flnnst þér, Póstur. Hef
ég ekki leyfl til að ákveða þetta
sjálf eða hvað? Eru ekki til ein-
hver lög sem segja að ég þurfl
ekki að fermast ef ég vil það
ekki?
Með von um að þú hjálpir
mér. Reyndu samt ekki að
segja að ég eigi eftir að sjá eftir
því ef ég fermist ekki. Ég trúi
því ekki. Ein kúguð.
Það er ekki nema eitt um þetta
að se&ja- Ákvörðun um
fermingu er nokkuð sem þú
tekur sjálf en ekki foreldrarnir
fyrir þig. Rasaðu samt ekki að
neinu og áður en þú ákveður að
láta allar fermingaráætlanir lönd
og leið skaltu gera þér grein fyrir
hvers vegna þú ert svo mikið á
móti þessu. Er þetta þín eigin
sannfæring — studd rökum og
þekkingu — eða er þetta liður í
sjálfstæðisbaráttu gegn foreldra-
valdi? Þar er mikill munur á og
því aðeins að þú sért þess fullviss
að þarna sé um sannfæringu
þína að ræða skaltu halda fast
við ákvörðun þína. Það er
fæstum neitt sáluhjálparatriði
að láta ferma sig og þér ætti því
að vel athuguðu máli að vera
óhætt að hafna umstanginu.
Farðu samt með varfærni, ef
þessi leið verður ofan á, því for-
eldrar þínir verða líka að fá að
átta sig á kringumstæðunum.
Finni þau að þetta er ekki nein
fljótfærnisákvörðun eða löngun
til að gera þeim sérstaklega á
móti skapi, er ekkert ósennilegt
að þau verði þínir bestu
stuðningsmenn. Skiptir þú svo
aftur um skoðun síðar er ekkert
því til fyrirstöðu að þú látir
ferma þig — jafnvel eftir
tuttugu ára umhugsunarfrest!
Ég er með of
feit læri og kálfa
— og kannski
helst til stóran
rass
Hæ Póstur!
Þetta er í þriðja sinn sem ég
skrifa þér og ég hef aldrei
fengið svar.
1. Viltu gefa mér upp
jr
Eg er alltaf full um helgar
og lendi í löggunni
Kæri Póstur!
Ég er ekki áskrifandi að Vikunni, það flnnst mér leitt,
hún er of dýr. Ég hef skrifað þér áður og fengið gott svar.
Eins og aðrir hef ég við mín vandamál að stríða og mig
langar að biðja þig um hjálp.
Ég er alltaf full um helgar, ég lendi alltaf í löggunni og á
enga vinkonu sem ég gæti talað við um þetta. Hvað aég að
gera? Á ég að fara I AA-samtökin? Ef ég eignast góða
vinkonu, sem ég get treyst, þá er ég viss um að þetta myndi
lagast. Ég er gift og á tvo krakka. Ég vil ekki lenda í vand-
ræðum. En þegar ég fór I partí um daginn, þá drakk ég of
mikið og húsbóndi minn keyrði mig heim. En hann fór ekki
með mig heim strax, heldur vildi hann fara upp á mig. En
ég reyndi að forðast það. Honum tókst það ekki, en ég þori
varla að fara til konunnar hans, af því að hann er alltaf
heima.
Hvað á ég að gera til að laga þetta? Á ég að fara í AA-
samtökin? Þar er einn vinur minn, en ég þori ekki að hitta
hann. Hann vann í sama frystihúsi og ég þegar ég var ung.
Ó, elsku góði Póstur, hjálpaðu mér. Með fyrirfram þökk
og ég vona að ég þurfl ekki að bíða lengi eftir svari.
Hjálp, 007
Það er enginn vafi á því að þú þarft að snúa við blaðinu sem
allra fyrst, ef ekki á verr að fara. í því efni áttu margra kosta
völ og þú ættir að velja þá leið sem þér sjálfri hentar best.
Fyrsta skrefið er að hætta að drekka og þar áttu kost á hjálp
bæði með því að hafa samband við AA samtökin (til dæmis í
gegnum þennan kunningja þinn). Símar þeirra eru 16373 og
12021 og einnig hafa SÁÁ slíka starfsemi og síminn þar er
82399. Það er alltaf erfiðast að taka fyrsta skrefið, svo þú
ættir að taka strax upp tólið og hringja í eitt þessara
símanúmera. Þegar þú ert laus við vandamálið, sem virðist í
þínu tilviki vera vínnotkun, er ekki ósennilegt að önnur
vandamál reynist hafa verið fasttengd því og þar með úr
sögunni líka.
62 Vikan46. tbL