Vikan - 20.03.1980, Blaðsíða 48

í*
Sklðaskólinn
»4
Hingað til höfum viö rennt okkur á
ská í brekkuna með skiðin í plóg-
stöðu. Nú skulum við hins vegar œfa
okkur i skárennsli með skíðin saman
eins og gert er milli sveiflna. Ef við
á 1. mynd sjáum við stöðuna í
skárennsli: skiðin saman, efra skíðið
um það bil hálfa skólengd fyrir
framan það neðra og efri kantar
skiðanna i snjónum.
Þessi skíðastaða kemur okkur ekki
alveg á óvart, þar sem tröppugangur
upp brekkuna, sem við lærðum strax
i fyrsta tíma, byggist á sömu undir-
stöðuatriðum.
Athugið, að efri helmingur
likamans, öxl, mjöðm og hné fylgja
efra skiðinu fram, og hnén koma
örtítíð inn á við til þess að geta beitt
efri köntum betur inn i brekkuna og
mjaðmir fylgja hnéhreyfingunni eftir
inn á við, en aðeins lítið eitt því
staðan á að vera óþvinguð og
mjaðmavinda upp i brekkuna á helst
ekki að sjást nema í sveiflunni
sjálfri.
Armar eiga að vera mjúkir og létt
bognir fyrir framan líkamann og
hendur i mjaðmahæð. Og horfið svo
fram fyrir ykkur en ekki ofan á
skiðin.
Nú skulum við æfa okkur i
skárennsli og lyfta hæl á efra skiði
nokkrum sinnum á leiðinni. Þessi
æfing kennir okkur eitt undirstöðu-
atriði svigiþróttarinnar, að standa
vel i neðra skiði. önnur ágæt æfing,
sem við skulum einnig gera, er sú að
hækka sig i skárennslinu með því að
stíga upp í brekkuna, fyrst með efra
skíði og svo þvi neðra að efra.

*
48 Vikan u. tbl,