Vikan - 17.04.1980, Page 41

— segir Pétur Friðrik listmálari
sem nú ætlar að sýna á Kjarvals
stöðum eftir 5 ára hlé.
í kringum sig hóp aðdáenda sem talar
máli þeirra uti í bæ, stuðlar að því að
kynna viðkomandi og gera hann
vinsælan. Þar er ég engin undantekning.
— Hvað kosta myndir hjá þér í dag?
— Svona frá 700 þúsundum og upp í
milljón eða meira. Ég held að það sé
verðið á myndum flestra þeirra málara
sem hafa málað í einhvern tíma.
Stundum selst ein mynd á mánuði,
stundum fleiri en svo geta komið tímar
þegar engin mynd selst svo mánuðum
skiptir.
— Er þetta ekki allt of mikið verð?
— Hvernig ætti að fara að því að hafa
myndirnar ódýrari? Ég held að það sé
ekki rétt að lækka verðið þegar maður
einu sinni er kominn upp í þennan klassa
— þá væri frekar að gefa fólki
myndirnar. Hvers vegna ætti ég ekki að
fá eitthvað fyrir mina vinnu líkt og aðrir
handverksmenn? Ég er búinn að leggja
mikla vinnu og dýrt efni i þessi verk,
léreft og litir hafa aldrei verið dýrari en
einmitt í dag. Oft hefur maður þurft að
hafa áhyggjur af fjárhagnum og oft ekki
verið borgunarmaður fyrir efninu en
þeir í Málaranum hafa verið liðlegir við
að lána málurum svo þeir geti haldið
áfram að vinna þrátt fyrir blankheitin.
Síðast þegar ég sýndi á Kjarvalsstöðum,
fyrir 5 árum, var ég farinn að skulda
þeim stórfé.
Myndlistargagn-
rýni hérlendis —
kunningsskapur,
öfund og illgirni
— Nú er sýning á næsta leiti, býstu
við góðri gagnrýni?
Ég hef fram að þessu bæði fengið
góða gagnrýni og slæma, allt eftir því
hver hefur haldið á penna i það og það
skiptið. Ég býst ekkert við að fá betri
útreið nú en áður. Þrátt fyrir ítrekaðar
tilraunir gagnrýnenda til að rakka mig
niður stend ég enn uppréttur, mest
vegna þess að ég hef ekki tekið mark á
skrifum þeirra. Tökum sem dæmi mann
eins og Aðalstein Ingólfsson sem ekki
þekkir í sundur myndir eftir Gunnlaug
Scheving og Snorra Arinbjarnar....
— Er það satt?
— Ég er nú hræddur um það.
Aðalsteinn stjórnaði uppsetningu og
gerð sýningarskrár þegar sýndar voru
myndir á Kjarvalsstöðum i eigu Reykja-
víkurborgar. Þar stóð í sýningarskrá að
tiltekin mynd væri eftir Gunnlaug
Scheving, en sú mynd var reyndar eftir
Snorra Arinbjarnar. Aðalsteinn hefur
tæpast verið að rugla þessu vitandi vits,
eða hvað? Þá lágmarkskröfu verður að
géfa'ty'gagnrýnenda að þeir viti eftir
hvern málverk eru — þekki þau alla
vega i sundur. Annars tilheyra allir
gagnrýnendur vissum klíkum og sjá
ekkert nema þessar klíkur sínar sem þeir
eru að skrifa fyrir. Það hefur að sjálf-
sögðu áhrif á þá dóma sem þeir fella um
menn sem standa utan við klíkur þeirra.
Ég hef komist að þeirri niðurstöðu að
myndlistargagnrýni hérlendis sé að
mestum hluta grundvölluð á kunnings-
skap, öfund og illgirni. Af gagnrýn-
endum þykir mér Bragi Ásgeirsson
skástur. Hann er ofurlitið réttsýnn og
glöggur á köflum.
— Uppáhaldsmálarar?
— Ég held mest upp á gömlu meistar-
ana, Kjarval, Jón Stefánsson, Ásgrím,
Scheving og Snorra Arinbjarnar. Af
útlendingum myndi ég nefna Matisse og
Cezánnq.
— Verður þú aldrei uppiskroppa með
mótif og hugmyndir eftir alla þessa
málun?
— Nei, það eru óþrjótandi verkefni
falin í náttúrunni, hvar sem maður fer
má alltaf búast við að sjá eitthvað sem er
þess vert að það sé fest á léreft. Ég á
andskoti góðan sendiferðabíl sem ég get
farið á hvert á land sem er og ef eitthvað
er að veðri get ég málað inni í honum.
En talandi um mótíf og bíla þá dettur
mér i hug ágæt saga og lærdómsrík sem
Gunnlaugur Scheving sagði mér eitt
sinn en hún er svona: — Kjarval og
Valtýr Pétursson voru eitt sinn sam-
ferða niður Laugaveginn í bil. Þá segir
Kjarval við Valtý: „Heyrðu mig, nú er
það slæmt. Þeir eru farnir að kalla mann
fófóéfáf og1 Sígja að það^sé miklu betra
að taka bara ljósmyndir frekar en að
vera að mála þetta eftir fyrirmyndum.
En ég held nú samt að það sé betra að
vera góður fótógraf frekar en vera alls
ekki neitt. Ha? ”
— Dálítið til í þessu hjá honum —
ekki satt? EJ
Ég segi upp!
16. tbl. Vikan 41