Vikan - 16.07.1981, Qupperneq 17

Framhaldssaga
Falsarinn
CIA sífellt og beittu undirróðri. Þeir
réðust á menn, sem unnu fyrir CIA ,
þeir fengu njósnara þeirra erlendis
annaðhvort til að gerast gagnnjósnarar
eða drápu þá; blaðagreinar komust á
prent og grunsemdir og vantraust varð
srnárn saman að áhrifantikilli en
óáþreifanlegri andstöðu.
„Nú er þetta komið á það stig,” sagði
forstjórinn andvarpandi. „að félagar
okkar i öðrum leyniþjónustum lita
okkur hornauga og treysta okkur illa. Já,
nú erum við grunaðir um græsku,
Mason, þó að kaldhæðnislegt sé.”
Svo sagði hann Mason í stuttu máli
hvað hann óttaðist svo mjög núna en án
þess að ljóstra of miklu upp.
„Þetta hefur verið undirbúið mjög
vel, Mason. Sprengingin vofir yfir og
flóðbylgjan gæti drekkt okkur öllum. Ég
kæri mig lítt um að vera leikrænn. Það
hentar mér ekki eins og þú veist en lyk-
illinn að aðgerðunum er einn maður.”
Forstjórinn reis á fætur og gekk
kringum skrifborðið.
Mason rétti ósjálfrátt úr sér.
„Þú átt að ná falsaranum, ofursti.
Hann má ekki, ég endurtek ekki,
komast inn í landið. Ég held að hann sé
hættulegasti maður sem CIA hefur átt i
höggi við lengi.”
Mason yggldi sig. Vantrúarsvipur
kom á hann sem snöggvast. Voru þetta
ekki ýkjur?
„Ég veit hvað þú heldur, Mason — en
þér skjátlast,” sagði forstjórinn og
kipraði augun.
„Nei, sir, ég.. ..”sagði Mason.
„Hlustaðu á mig,” sagði forstjórinn.
„Maðurinn kom til Kanada fyrir tveim
dögum. Við höfum ástæðu til að ætla að
við vitum svona hér um bil hvar hann
er. Hann er þrautþjálfaður, hörkutól og
hefur mikla reynslu. Hann heitir Karl
von Haaz eða gengur undir því nafni
núna. Réttu nafni heitir hann Heinrich
von Schroder.”
Mason varð stóreygður.
„Auschwitz?” spurði hann efins.
„Já. Hann hefur verið á flótta svo
árum skiptir. Hann er það eiginlega enn
en nú er hann i deild D. Mér skilst að
hann sé stjarnan í liði þeirra,” bætti for-
stjórinn þurrlega við. „Það er eitthvað á
seyði, Mason, og fýlan er svo mikil að
mann langar til að halda fyrir nefið.
Veistu nokkuð?” spurði forstjórinn
hraðmæltur.
Mason hugsaði sig um en hann hristi
höfuðið.
„I. janúar er á morgun,” sagði for-
stjórinn blátt áfram en með alvöru-
þunga.
Mason tók viðsér.
„Friðarráðstefnan!” sagði hann
stundarhátt.
„Rétt. Kreml hefur lagt áherslu á
hana í marga mánuði. Hið nýja timabil
friðar undir stjórn USSR Toppfundur-
inn sem bindur enda á alla slíka fundi.
Upphaf eilífrar ástar og alheimsvel-
megunar. Móðir Rússíá gengur í farar-
broddi leiðina til friðar og allsnægta.
Úff!” Forstjórinn hrækti orðunum út úr
sér. „Mér verður óglatt!”
Aftur undraðist Mason kaldhæðnis-
legan æsing yfirmannsins.
„Verk þitt verður mun erfiðara vegna
þessa, ofursti. Það gerir það nær óhugs-
andi. Ég gef fyrirmælin. Þú framkvæmir
skipanir mínar eftir eigin höfði.”
„Já, sir,” sagði Mason og undraðist
þessi ruglingslegu fyrirmæli. Skipanir
þær sem hann átti að vinna eftir voru
alltaf nákvæmar. Þetta var gjörólíkt öllu
öðru. Hann varðað leggja eyrun vel við.
„Falsarinn má ekki komast til Banda-
ríkjanna. Ég á ekki bara við að hann
megi ekki komast yfir landamærin.
Hann má ekki komast að landa-
mærunum." Forstjórinn barði i borðið.
„Þú átt að stöðva hann. Allt mistekst ef
honum tekst að hafa samband við landa-
mæraverðina eða útlendingaeftirlitið.
Hvers vegna, ofursti? Vegna þess að D.
deildin vill einmitt að það komi fyrir. Ég
veit, að eiturlyfjadeildin hefur fengið
upplýsingar um ferðir eiturefnasmyglara
yfir landamærin og aðeins sex staðir
komi til greina. Þeir taka þetta alvarlega.
Eftirlitsmenn eru á öllum stöðunum sex.
Þeir bíða átekta. Og ein tilviljunin enn,”
hélt forstjórinn áfram máli sinu,” er að
útlendingaeftirlitinu hefur verið ráðlagt
að fylgjast með manni sem hefur falsað
kanadískt vegabréf. Mikill viðbúnaður
er við allar hafnir, flugvelli og landa-
mærastöðvar í austurhluta Kanada.
Heinrich von Schroder, öðru nafni Karl
von Haaz, fær veglegar móttökur,
Mason. D. deildin hefur komið blaða-
fregnum um þetta áleiðis til fjölmiðla.
Skilurðu nú hvaðviðeigum í höggi við?”
„Já, sir,” svaraði Mason alvarlegur.
„Þetta erófagurt.”
„Við getum ekki sigrað — fyrir
opnum tjöldum.” Forstjórinn settist á
skrifborðsbrúnina. „Maðurinn hefur
kanadískt vegabréf. Ég veit ekki hvort
það er falsað eða ekki. Ottawa gerir allt
vitlaust ef við reynum að taka hann og
hann verður fyrir skoti. Allur heimurinn
myndi mótmæla.
Framhald i næsla lölubiadi.
U
Wliir hú ekki lik&
rI 'rijti'k rbmii •>
V*3s WY ur vjppá Okva
sæn^urvera 9
’öggup
Laugavegi 64, Pósthólf 5249, 125 Reykjavik, Sími 27045
29. tbl. Vikan 17