Vikan - 02.09.1982, Síða 45

Hljómleikar
Undirritaður var svo heppinn að
komast á tónleika með Siouxie &
the Banshees á síðasta ári, einmitt
þegar hún var að ljúka síðustu tón-
leikaferð sinni til þessa. Hljóm-
leikarnir voru haldnir í Hammer-
smith Odeon, gömlu 5000 manna
bíói í London. Ég sat á svölunum,
töluvert langt frá sviðinu og náði
þar af leiöandi ekki mesta stuðinu
sem var niðri í salnum. Það voru
engir hátalarar eöa magnarar á
sviöinu, eingöngu fjórar mann-
verur með hljóðfæri sín. Hljóm-
sveitin tók flest þekktustu lög sín,
Hong Kong Garden, Happy House,
Christine, og lögin af Ju-Ju.
Hljómleikamir voru langan veg frá
því sem maður ímyndar sér að
fyrstu hljómleikarnir hafi litiö út.
Hljómsveitin var pottþétt, lögin
öll vel þekkt og ljósasjóið var
hreint ótrúlegt. Hvert lag hafði sín
eigin ljós. Það voru þrumur og
eldingar á sviðinu, ský, mistur og
stundum myrkur.
Siouxie virtist vera þreytt og í
síöustu lögunum brast rödd
hennar. Líklega hefur hún þá
þegar verið farin að missa rödd-
ina. Og þrátt fyrir hálftíma klapp
kom hljómsveitin ekki fram aftur
tilaðtakaaukalag.
Þrátt fyrir þetta voru þetta stór-
kostlegir hljómleikar. Afl og vald
hljómsveitarinnar varð ljóst. Ein
af allra bestu rokkhljómsveitum
heims hafði tekið sinn síðasta vals
ílangan tíma.
Síðan
Á hljómleikaferöalagi um
Evrópu fyrir skömmu varð hljóm-
sveitin fyrir reiðarslagi. Siouxie
leitaði læknis í Gautaborg vegna
raddar sinnar og fékk þann úr-
skurð að hún mætti ekki syngja í
sex mánuði, ef hún vildi ekki tapa
röddinni. Þessi úrskurður var
síðar staöfestur í London og er nú
framtíð hljómsveitarinnar í
óvissu.
Siouxie og Steve eru „cool
people”, töff fólk. Þau hafa alltaf
haft sitt á hreinu og vita hvað þau
vilja. Þau eru kjarninn í hljóm-
sveitinni, hljómsveit sem á upp-
haf sitt í pönksprengingunni fyrir
fimm árum og sem sýnir engin
merki þess að vera á niðurleiö.
Ásamt með Jam hefur S & the B
stöðugt verið í fararbroddi í vin-
sældakosningum í Bretlandi. OÍíkt
þeim bresku hljómsveitum sem
Eftir þessa hljómleika í London
var hljótt um hljómsveitina
nokkuð lengi. Budgie og Siouxie
gáfu út plötu saman með trommu-
leik og rödd eingöngu undir
nafninu the Creatures. Fyrir
skömmu kom svo út lagið Fire-
works, sem ég hef ekki heyrt. Þar
er öll hljómsveitin á ferð á ný.
Gerö LP-plötu hefur staðið yfir og
jafnframt hefur hljómsveitin
ferðast um heiminn, m.a. til
Japans. Ut kom stór plata, safn-
Plata, með öllum lögunum af litlu
Plötunum. Sú plata er geysigóð og
ég ráðlegg þeim sem kynnast vilja
hljómlist Siouxie & the Banshees
að kaupa þá plötu.
komu fram upp úr 1970, eins og
Genesis eða Yes, fjarlægjast þau
ekki aðdáendur sína heldur spila
ferska og skemmtilega rokktón-
list, þriggja mínútna lög, og senda
frá sér stööugan straum af frá-
bærum litlum plötum. Það er í
litlu plötunum sem styrkur þeirra
liggur, eins og hjá öllum góöum
rokkhljómsveitum, og þau eru
stöðugt á vinsældalistum. Þaö
veröur langt þangað til Siouxie &
the Banshees veldur aðdáendum
sínum vonbrigðum spái ég.
LS
Popp