Vikan - 27.10.1983, Qupperneq 44

„Joyce!” rumdi hann, sneri sér
til að ná í hana.
„Þetta er í lagi, Kevin. . .” Hún
var andstutt, gretti sig meöan hún
reyndi að losa sig.
Feginleikinn gaf honum aukið
afl til að kippa upp hurðinni
farþegamegin. Hún var föst, veitti
honum ekki nægilegt rúm til að
komast út. Hann sparkaöi óþyrmi-
lega í fasta hurðina og hún skall
ískrandi frá og hann gat sloppið.
Rammur reykurinn kom honum
til að hósta um leið og hann velti
sér út úr bílnum. Föl og skelfd var
Joyce að eiga við hurðarhúninn
sín megin í því aö hann komst yfir
að hennar hlið. Honum leið illa af
hræðslu þegar hann kippti í hún-
inn. Dyrnar flugu upp á gátt en
Joyce virtist treg að hreyfa sig.
„Joyce, ástin mín, þú verður að
koma út!”
Hún varð stjörf af sársauka
þegar hann byrjaði varlega en
ákveöinn aö mjaka henni út úr bíl-
flakinu.
„Joyce!” hrópaði hann og leit-
aði örvæntingarfullur að öruggum
staö. Það uxu tré neðst í grunna
dalnum sem þau höfðu endasenst
niðurí. „Komdu!”
Hún reikaði þegar hann reyndi
að fá hana til að hlaupa burt frá
bílnum. Hann greip um hana,
renndi handleggnum um mitti
hennar og í sameiningu skjögruðu
þau í átt aö næsta tré.
„Kevin! Ekki. . .ég get
ekki. .
Hann dró hana hranalega niður
á jörðina og hafði þykkan bol
furutrés á milli þeirra og bílsins.
Þá sprakk bíllinn.
Kevin hélt fast um hana, laut
niður, fann ofsahitann frá logandi
bílnum jafnvel þó trén væru til
verndar. Það fór hrollur um hana
og hún sagði hrelld: „Guð minn
góður!”
Áköf löngun hans til aö vernda
hana nærðist á ofboðslegri reiði
við manninn sem hafði af ásettu
ráði ætlað aö bana henni. Hann
píröi augun við æðandi logunum í
nágrenninu, strauk Joyce um hár-
ið, hélt fast um hana, róaði hana
þegar húntitraði.
„Þetta er allt í lagi, Joyce. Við
komumst út. Nú erum viö örugg.”
Hún lyfti andlitinu, vangar
hennar og varir voru rök af tárum
og hún horföi á bílflakið með hryll-
ingi. Blóð vætlaði niður vanga
hennar úr skurði á gagnauganu.
Vinstra augað var illa bólgið og
var að lokast. Hún hristi höfuðið í
sífellu vantrúuö þegar logarnir
huldu bílskrokkinn.
Kevin lyfti henni gætilega upp
og bar hana lengra inn á milli
trjánna, fann enn fyrir hitanum á
baki sínu. Síöan lagði hann hana
varlega á breiðu af furunálum og
hugaði kvíðinn að meiðslum henn-
ar.
Hún kenndi til í rifbeinum,
hægri höndin hékk máttvana niður
og úlnliðurinn var illa tognaður.
Núna hafði augað lokast alveg,
var þegar tekið aö blána. Blóð
hafði runnið niður hálsinn á henni
og litað kragann. Hún var búin að
tapa öðrum skónum og buxurnar
voru rifnar.
Kevin blótaði illilega. „Ég skal
drepaþennan. .
Henni tókst að lyfta handleggn-
um sem ekki var meiddur og
þrýsta fingrunum á varir hans.
„Kevin? Eralltílagi með þig?”
spurði hún ringluð.
„Það er allt í lagi með mig, elsk-
an. Það verður enn meira í lagi
þegar ég næ þessum. .
Fingur hennar lokuðu aftur vör-
um hans. Hann horfði á hana í
þögulli kvöl, reiöin þyrlaöist eins
og rauð þoka fyrir augum hans.
Svo tókst honum með erfiöismun-
um að hafa hemil á sér.
„Joyce, ég verð að koma þér á
sjúkrahús.”
„Nei, Kevin. Ég þarf ekkert
sjúkrahús. Ég þarf bara að kom-
ast heim.”
Hún gretti sig þegar hún reyndi
aö setjast upp. Hann fór úr jakk-
anum og ætlaði að hylja axlir
hennar.
„Hafðu ekki áhyggjur, Kevin.
Ertu viss um að það sé allt í lagi
meö þig?”
HITARINN SEM LEYSIR
VANDAMÁLIÐ í BÍLNUM
OG
BÁTN
UM
Fáanlegir í öllum stærð-
um. Bensín/dísil 12/24
volt.
Fullkomin viðgerðar- og
varahlutaþjónusta. Eins
árs ábyrgð.
Samþykktur af trygg-
ingafélögum og Siglinga-
málastofnun ríkisins.
Umboðsmenn um allt
land.
6 2
•\/y ' j
A
v irrí'..,

/tf /
[JTey
H
Skeifunni 3, Rvík. Sími 84210.
44 Vikan 43. tbl.