Vikan - 27.10.1983, Page 45

Blíða blandaðist löngun hans til
að vernda hana. „Joyce, ástin
mín, mér þykir fyrir þessu með
bílinn.”
Skyndilega varð hún máttlaus
og tárin tóku aö streyma um leið
og hún byrjaði að kjökra. Hann
kraup enn á annað hnéð, þrýsti
henni að sér, hélt um axlirnar sem
kipptust til.
„0, Kevin! Ég er búin að vera
svo eigingjörn . . . svo hugsunar-
laus. . .”
„Svona, Joyce. Það þarf
ekki.. .”
„0, víst. Víst!” Hún teygöi sig
upp, renndi öðrum handleggnum
aftur fyrir háls hans, vangi
hennar votur við vanga hans.
„Ég hef ekki áhyggjur af and-
skotans bílnum, Kevin! Allur
þessi tími . . . og þú veist ekki
hvar Laurel er. . . aö ganga af vit-
inu af áhyggjum. . .”
„Joyce, ástin mín.”
HANN STRAUK tárin af vöngum
hennar. Svo kyssti hann hana.
Hann fann saltbragð. Varir
hennar voru hlýjar og mjúkar og
rakar. Þegar þau áttuðu sig bæði á
því sem hafði gerst kyssti hann
hana aftur, blíðlega en sannfær-
andi.
Hann horfði enn inn í tárvot aug-
un þegar hann lyfti henni á fætur,
smeygöi jakkanum sínum eins og
skikkju um herðar hennar. I því
að hann var að þerra blóð og tár af
vöngum hennar með vasaklút
mundihanneftirnokkru: „Veskið
þitt?”
Hún hristi höfuðið, virtist
standa á sama. Hann horfði
hnugginn á logandi bílinn. Hula af
olíukenndum reyk hvíldi nú yfir
honum og logarnir höfðu borist í
skraufþurrt kjarrið í kring.
„Var eitthvað verðmætt í tösk-
unni þinni, Joyce?” Hún yppti öxl-
um um leiö og hún gekk af stað.
„Aðallega kreditkort. . . fáeinir
dollarar. . .” Hún haltraði, tók eft-
ir nöktum fæti sínum. „Er hinn
skórinn minn nokkurs staðar sjá-
anlegur, Kevin?”
Hann leitaði hratt en án árang-
urs. Joyce andvarpaði heimspeki-
lega.
Fötin
fyrir
feröalanginn
H€RRn'RÍKI
Snorrabraut Simi 13505
Glæsibæ Simi 34350
Hamraborg Kopavogi
____Simi 46200
Mióvangi - Hafnarfirói
Simi 53300
43. tbl. Vikan 45