Vikan - 16.08.1984, Blaðsíða 58

— Vikan
Ævintýrið um Agga álf og Lísu
Úti í skóginum bjuggu álfarnir
inni á milli blómanna og í grasinu, í
smásprungum í trástofnunum, niöri
í jörðinni þar sem voru gjótur og
göng. Alls staðar voru álfar og þeir
áttu mjög annríkt.
Þeir urðu að sjá um aö blómin
kæmust upp úr jörðinni á réttum
tíma þegar sólin fór að skína og það
fór að hlýna. Þeir máluðu alla
fallegu blómalitina. Svo þegar
haustið kom bjuggu þeir um öll
blómin svo þau gætu sofið vel allan
langa veturinn.
Þegar álfarnir voru reglulega
duglegir fengu þeir þetta vel borgað
en sumir voru ekki eins iðnir og þeir
áttu að vera og þess vegna voru þeir
fátækir þegar þeir fóru aftur heim til
álfheima.
En það var ekki af þeirri ástæðu
sem Aggi litli var svo fátækur. Aggi
litli var álfadrengur og hann var víst
fátækastur þeirra allra.
,,Þú verður víst aldrei ríkur,
Aggi!” sagði vinkona hans, stóra
kóngulóin sem spann fíngerða vef-
inn í álfabúningana. ,,Þú ert of
góöur!”
,,Ó, það gerir nú heldur ekki svo
mikið til,” svaraði Aggi. ,,Ég get
ekki látið aðra líða skort þegar ég
hef sjálfur eitthvað.”
„En þú gefur of mikið,” sagði
kóngulóin. „Hvar ætlar þú að fá
húsaskjól þegar þú kemur til álf-
heima aftur? Þú getur aldrei boðið
drottningunni í veislu meðan þú ert
svona fátækur.”
Það var hinn mesti heiður, sem
álfur gat hugsað sér, ef drottningin
vildi koma í veislu til hans en Agga
var vel ljóst að hann gat enga veislu
haldiö. Hann átti ekkert sem hann
gat boðið drottningunni.
Hann var nefnilega alltof góður í
sér, hann hjálpaði öllum sem voru í
vandræðum. Þess vegna þekktu
skógardýrin hann svo vel. Hann átti
alltaf eitthvað handa þeim og var
alltaf fús til að koma ef einhver
þurfti á hjálp að halda.
Það var líka Aggi sem kom til
hjálpar þegar Lísa litla týndist. Hún
58 Vikan 33. tbl.