Vikan - 24.01.1985, Side 42

m Framhaldssaga
15. hluti.
C JISTIR ^EMMU
„En hvers vegna — hvers
vegna?” hrópaði Emma. „Þú
stóðst prófið. Þú fullnægðir
heimskulegum fyrirmælum
þinnar stéttar — sem ég var
fullvissuð um að allar væru til aö
þjóna æðra skipulagi og dýrlegri
útkomu. Af hverju þurrkar þú þér
ekki um augun, snýtir þér og ferð
aftur þarna inn — þar sem ég er
sannfærð um að þú finnur
einhverja eftirláta stúlku, fulla
aðdáunar, sem hrífst af þér fyrir
aö vera svona hugrakkur piltur?”
„Hvernig get ég farið inn svona
á mig kominn?” sagði hann. „Ég
get ekki hætt aö skjálfa. Og — ég
er búinn að bleyta mig. ”
Emma fékk sting í hjartaö. „Æ,
veslings strákkjáni!” hrópaði
hún. „Heyrðu — þú kemur meö
mér.” Hún greip um hönd hans.
„En — lafði Devizes, frú mín
góð...”
„Komdu. Fljótur. Áður en ein-
hver sér okkur.”
Hún leiddi hann á hlaupum yfir
mánalýst torgið, undir bronsaug-
um — eflaust fullum vanþóknunar
— sigurvegarans frá Quebec, að
litla skrautgarðinum við húsið og
garðdyrunum sem opnuðust að
stiga beina leið upp á efri ganginn
og að herbergjum hennar.
„Faröu hljóðlega,” hvíslaði
hún. „Þjónustustúlkan mín bíður
eftir mér og hún má ekki heyra til
þín.”
Emma læddist eftir teppalögð-
um ganginum með Morris í eftir-
dragi, komst að dyrum sínum, dró
hann inn, lokaði og læsti. Agnes
Reilly hlaut að hafa heyrt það...
Bank, bank. „Er eitthvað sem
þig vantar, lafði mín?”
„Nei, þakka þér fyrir, Reilly.”
„Ég vona að þú hafir skemmt
þér vel á dansleiknum, lafði mín.”
„Þokkalega, þakka þér fyrir,
Reilly. Góða nótt.”
„Góða nótt, lafði mín.”
Fótatakið f jarlægðist eftir gang-
inum, dyr heyrðust lokast hljóð-
lega við hinn enda hans. Emma
varpaði öndinni léttar. „Jæja þá,
Janette Seymour
Ung komst Emma aö því að lífið er enginn dans á
rósum og allt krefst nokkurra fórna. Hún var uppi á tím-,
um sem ekki voru beinlínis neinir kvenréttindatímar en
lærði það jafnframt að konur allra tíma hafa með lagi
getað komið sínum málum fram og haft þó nokkur áhrif á
gang mála í kringum sig.
Hún neyðist til að ganga að eiga mann sem er henni lítt
að skapi og er tæpast eiginmaður nema að nafninu til og
jafnframt lendir hún í hrakningum og ævintýrum sem
gera lífið ansi f jölbreytt og sögulegt. Ekki er það þó allt af
hinu góða og skuggi atburðar í æsku fylgir henni langt
fram eftir árum, eða þar til — nei annars, hér er mál að
láta söguna sjálfa tala.
— Þessari framhaldssögu hefur oft verið líkt við
söguna af Angelique sem að öllum öðrum sögum ólöstuð-
um er einhver vinsælasta framhaldssaga sem birst hefur
á síðum Vikunnar og er nú eitthvert alvinsælasta efnið á
myndbandaleigum landsins.
þetta dugði við hana. Nú, nú, ungi
maður, hvað á ég að gera við
þig?”
Hann starði æðislega á hana.
„Frú, ég stefni mannorði þínu í
hættu. Ég verð að fara héðan. Ég
verö...”
„Þú verður að fara úr fötunum
og þvo þér, svona til að byrja
með,” tilkynnti Emma. „Komdu
inn í búningsherbergið mitt. Þar
er setubað og kanna með heitu
vatni til reiðu. Ég ætla að fara og
sækja einn af sloppum mannsins
míns handa þér að fara í. Ekki
standa og glápa á mig, ungi
maður. Sinntu sjálfum þér eða á
ég að baða þig eins og ungbarn?”
Hún fann víðan ullarslopp í her-
bergjum eiginmanns síns og
fleygði honum inn um dyrnar þar
sem hún heyrði Morris busla í set-
baðinu hennar. Hún fór aftur inn í
setustofuna, hellti vænum koníak-
sopa í glas handa sjálfri sér og
bætti ölkelduvatni út í. Atburðir
næturinnar og hitinn í yfirfullum
salnum höfðu í sameiningu gert
hana eirðarlausa, fyllt hana af
óánægju sem var henni ákaflega
framandi. Því skyldi hún annars
stika um herbergið eins og hlé-
barði, með glas i hendi, hrista
púða, setja skrautgripi á sinn
stað, rétta myndir?
Hvað átti hún að gera viö
þennan fáránlega, fallega pilt?
Hún hlaut aö vera gengin af vitinu
aö fara með hann hingað. Hvaö ef
það spyröist að eiginkona
hernaðarlandstjórans í Quebec
hefði haft ungan undirforingja í
herbergjum sínum á meðan
aldraður eiginmaður hennar var
fjarverandi í stríði? Best aö
þurrka blautu fötin hans við eldinn
í svefnherberginu og senda hann
svo sína leið, þveginn og klæddan.
Emma drakk afganginn af
koníakinu í einum sopa, hellti aft-
ur í glasið, sleppti ölkelduvatninu
og kastaði sér með fýlusvip niður
á legubekk með silkið flögrandi í
kringum sig.
Hvað ætlaði pilturinn að vera
42 Víkan 4. tbl.