Vikan - 31.01.1985, Blaðsíða 15

Já, því Eikin var alltaf með töluvert af
frumsaminni músík. Til aö byrja með vorum
við eingöngu með frumsamið og svo seinna
meir vorum við eiginlega með tvöfalt
prógramm, dansprógramm og töluvert frum-
samið. Ég samdi miklu meir þama áður fyrr
man ég var, og þó — það eru á báðum
plötunum lög eftir mig. Við gáfum út tvær LP-
plötur og eina litla.
Hvernig músík voruð þið með?
Eikarmúsíkin? Ja, það er ekki svo auðvelt
að negla það. Þetta var ekki mikið léttmeti,
verður maöur að segja, á þeim tíma, svona
neðanjarðar. Þetta sem var á plötunum var
náttúrlega allt annað en það sem við spiluðum
á böllum, þó að það hafi oröið einhver frá-
hvörf frá því.
Þegar Eikin hætti var ég einn vetur á
Kanaríeyjum, var þar að gæta íslenskra
túrista um tíma og veturinn þar á eftir var ég
heima á Islandi. Spilaði þá í jasshljómsveit
sem var kölluð Sjálfsmorðssveitin. Þetta var
liðið sem spilaði með Megasi á sjálfsmorðs-
plötunni, Gvendur Ingólfs, Pálmi Gunnars og
fleiri. Við stofnuðum þetta band upp úr plötu-
vinnunni. Platan hét Drög að sjálfsmorði og
þannig varð nafnið Sjálfsmorðssveitin til á
grúppuna. Þetta var einn skemmtilegasti vet-
urinn sem ég hef átt heima. Ég gerði plötu
með Þokkabót, restinni af Þokkabót, sú
plata hét I veruleik. Svo var mikið að gera
þennan vetur í stúdíóinu, ég í þremur
böndum, Sjálfsmorðssveitinni, Þokkabót og
Eikinni. Hana stofnuðum við aftur í breyttri
mynd.
Ég man eftir þér með Þursunum.
Já, en ég spUaði ekki inn á neina plötu með
þeim. Kalli — Karl Sighvats — var að hætta í
hljómsveitinni og þeir voru aö fara í konsert-
ferðalag til Skandinavíu og hingað til Hol-
lands. Byrjunin á þessu konsertferðalagi var
þó í Los Angeles þar sem við héldum konsert
á klúbb sem heitir „Trubadour” og tókum svo
eitt 17. júní traU í leiðinni fyrir Islendingana.
Við KaÚi vorum báðir í Þursunum um tíma.
Við spiluðum í LaugardalshöUinni og einnig
norður á Akureyri. Þá spilaði ég eitthvaö á
flautuna en aðaUega á synthesizera. Síðan
fórum við til Færeyja og Danmerkur, vorum
út um aUt í Skandinavíu, gerðum tveggja
tíma prógramm fyrir finnska útvarpið á úti-
konsert í Helsinki og annað eins í Stokkhólmi
fyrir útvarpið í Svíþjóð. Og vorum aöalgrúpp-
an á ÁlandseyjafestivaU. Þetta var sumarið
79.
Hvernig stóð á því að þú fórst til
Hollands?
Nú, ég frétti af þessum skóla,
Sonaloginunni í Utrecht, svo ég yfirgaf
bandið. Síðasti hluti Þursaflokksferðalagsins
var hér í HoUandi. Við spiluðum einar fimm
helgar og ég varð hér eftir.
Var þetta eitthvað sem þig hafði alltaf
langað til að stúdera?
Ja, ég bara frétti af þessu og svo var ég
búinn að ákveða að yfirgefa landið um tíma.
Ég átti kunningja héma svo ég ákvaö að
skeUa mér. Ég var nú aðaUega að kynna mér
betur þessa rafmagnstækni, það er farið vel í
þetta bæði fræðilega og verklega, hér, og svo
var maður farinn að fá stúdíótíma og þá
verður maður náttúrlega að gera eitthvað.
Sonalogiu stofnunin heldur svo konserta og
kemur á framfæri flestum þeim verkum sem
gerð eru þar. Eg komst hér í kynni við hljóð-
færaleikara sem ég samdi tónUst fyrir. Þar af
leiðandi kemur af sjálfu sér að verkin mín eru
leikin. Þetta fólk hefur svo flutt verkin víðs-
vegar um Evrópu.
Svo það er hálfgerð tilviljun að þú lendir
í því að verða tónskáld?
Já, lendi í þessu bara. I rauninni vissi ég
lítið um nútímamúsík áður en ég fór að semja
hana, hafði ekki beinlínis haft sérlegan áhuga
á henni. En það er annað uppi á teningnum
núna. Þetta er aðalmáUð í dag.
Þú ert búinn að vera hér síðan '79.
Hefur eitthvað verið fjallað um þig hér í
fjölmiðlum?
Það hefur verið skrifað um konsertana eins
og gerist og gengur og spiluð eftir mig verk í
útvarpinu hér í HoUandi, verkin kynnt og
fjaUað um bau.
Þú hefur tekið þátt í tónlistarviku í
Skandinavíu?
Já, „Ung Nordisk Musik”. Eg var með í
Osló í fyrra og í Malmö í ár og svo líka heima
á Islandi árið þar áður.
Hver eru framtíðaráform þín?
Framtíðaráform mín, ég hef ekki verið
mikið í því um ævina að gera stór plön. Þegar
ég kom hingað ætlaði ég að vera eitt ár, svo
freistaðist ég tU þess að vera tvö ár, þau
urðu þrjú og hér er ég enn út af betri vaxtar-
skilyrðum.
Þannig að þú ert ekki búinn að ákveða
hvort þú ætlar að setjast að hér í Hollandi?
Nei, maöur verður bara að sjá til. Það er
náttúrlega ekUci andskotalaust að setjast að
einhvers staðar, best væri að geta verið hér
og þar. Núna í vetur ætla ég að vera heima á
Islandi í nokkra mánuði. Þarf svo að koma
hingað út því það kemur konsertsúpa, þá þarf
ég að vera tU staðar af því að öll þessi verk
mín eru það mikið vesen, sérstaklega ef þau
eru fyrir hljóðfæri og tónband (elektrónik).
Hvenær verða þessir tónleikar?
Þeir verða í mars og aprQ í Frakklandi og
HoUandi.
Hverjir flytja verkin?
Háskólakórinn verður með verk sem ég er
að fara að semja fyrir hann og síðan verður
Johann Donker Katt að spila, Þóra Stína
Jóhannsdóttir og Wim Hoogenwerv einnig. Þá
verð ég búinn að gera nýtt verk fyrir Þóru
Stínu og svo spila þau verkið sem ég samdi
fyrir þau í fyrra. Ég sem svo fyrir Háskóla-
kórinn heima.
Kemstu í sömu græjur heima og hér?
Nei, öðruvísi græjur. Ég kem ekki tU með
að nota þá tækni sem ég notaði í Utrecht. Ég
kem til með að nota mín eigin tæki eða nýja
synthesizerinn minn auk annarra af sömu
tegund.
Hvaða tegund af synthesizer er þetta?
Yamaha DY7. Hann get ég tengt við tölvur,
að minnsta kosti aUar japanskar tölvur.
Hvaða starfsmöguleika hefur þú heima?
Á hverju ætlar þú að lifa?
Ég fæ peninga fyrir Háskólakórsverkið frá
Musica Nova, það verður Musica Nova kons-
ert í lok febrúar eða byrjun mars. Hljóðfæra-
verslanir í bænum hafa beðið mig að kenna á
synthesizer. Það er til fjöldi svona synthesiz-
era á Islandi auk fleiri tegunda en margir
kunna ekkert á þá, bara kaupa sér þessi tæki
og nota bara þau sánd sem koma frá verk-
smiðjunni búa ekki tU sín eigin, bara ýta á
takkana. En sándin, sem koma frá verk-
smiðjunum, eru náttúrlega ekki endilega
athygUsverð heldur bara ætluð tU þess aö
gefa hugmynd um hvað hægt er að gera með
hljóðfærið. Minnsta málið er að taka eitthvert
sánd og breyta því. Maður getur aUtaf séð í
glugganum á græjunni hvernig það er búið til.
Ertu með eitthvað fleira í huga til að
gera á íslandi?
Já, ég fer að vinna eitthvað fyrir leikhúsin,
fyrir Alþýöuleikhúsiö, það verður bara að út-
búa teip fyrir þá, ekki músUc eftir mig. Og svo
ætla ég að vinna með Viðari Eggertssyni verk
fyrir einn leikara og útvarpstæki, einhvers
konar tilraun, við erum ekld búnir að setja
það niður fyrir okkur hvort það verður notað
meira sem effekt eða músík. Leikritið heitir
Grænfjöðrungar og er eftir Carlo Gozzi, í
þýöingu Karls Guðmunds. Ég verð að vinna
meö Nemendaleikhúsinu og það væri gaman
að stofna eitt band eða svo, ekki beinlínis
grúppustand heldur svona. . . það er slatti af
skemmtilegu fólki sem ég er með í huga.
Poppmúsík?
Nei, ekki popp, en ég veit ekki hvaö skal
segja, það er ekki svo auðvelt að setja upp í
stUtegundié hvort sem það heitir popp eða
eitthvað annað, alla vega mjög rafmagnað.
Hvaða möguleika hefur þú ef þú hugsar
þér að setjast hér að í framtíðinni?
Ég er búinn að vera það lengi hér að ég hef
rétt til að sækja um styrki héma. Það er
reyndar meira í gegnum hljóðfæraleikarana.
Þeir biðja um styrk fyrir þennan ákveðna
kompónista til þess að semja fyrir sig verk.
Það er miklu skynsamlegra fyrir mig að
semja fyrir Hollendinga en Islendinga, það
eru svo fáir sem spUa nútímamúsUc heima.
Það hefur enginn beðið mig um að semja verk
nema Arnaldur Arnarsson gítarleikari. Þetta
eru fá tækifæri því hópurinn sem stundar
þetta er svo lítill og fá tækifæri til að spila. Ég
er ekki hlynntur því að leggja á mig mikla
vinnu fyrir verk sem er svo aðeins flutt einu
sinni, það er hálfbanalt. Það er til dæmis á-
stæðan fyrir því að ég nota enskan texta fyrir
Háskólakórinn. Okei, þau flytja þetta á
þessum konsert þama heima og svo á kons-
ertum hér heima. Ef það er íslenskur texti þá
getur maður ekki notað verkið erlendis og það
er allt of mikil vinna að þýða texta og svona.
Mér líkar ekki svoleiðis. Maður hefur textana
fyrst og fremst á frummálinu.
Heldur þú að það sé erfiðara að flytja
verkin þín heldur en að flytja klassísk verk?
Þaö er aUt öðruvísi. Auðvitað eru sum verk
erfiðari í flutningi en önnur og mörg klassísk
verk kannski erfiöustu verkin — að spila þau
alla vega.
Og hvað vilt þú ráðleggja ungum
áhugamönnum um tónsmiðar?
Að hafa vit á því að koma sér úr landi í nám,
fara út í hinn stóra heim. Það er aUs staöar
mikið að gerast í nútímamúsík.
Og ég kveð Lárus á heimiU hans á Bloem-
gracht og rölti út í haustsólina.
5, tbl. Vikan 15