Vikan - 31.01.1985, Blaðsíða 42

Framhaldssaga
Sextándi hluti
c^LSTIR ^EMMU
„Þaö skaltu gera, lafði mín,”
sagöi Agnes Reilly áköf, „og ég
sver að þú munt ekki iðrast þess.”
Eftir að hafa tryggt sér meö
þegjandi samkomulagi liðveislu
þernu sinnar leið Emmu töluvert
betur í anda, ekki síst vegna þess
að lýsing Agnesar Reilly á skap-
gerð eiginmanns hennar treysti
skoöun hennar sjálfrar. Þegar
dagamir urðu aö vikum og einkenni
þunga hennar urðu enn meira
áberandi beið hún meö óþreyju
eftir heimkomu sir Claude svo að
— eins og hún vonaði og bað af
einlægni — hann gæti í versta falli
sætt sig viö ófætt barnið án mikilla
vonbrigða og í besta falli með
gleði og ást.
Vetrardagamir nálguðust og
fylkið lá undir möttli fyrstu snjóa.
Emmu bárust engar fregnir af
manni sínum en margfaldur
kvittur, sem hvíslað var í hverju
skoti bæjarins, óx í öldurhúsum
og óteljandi krám, breiddist jafn-
vel inn í messa Seaforth Hálend-
inganna sem nýfluttir voru í skál-
ana bak viö landstjórabústaðinn.
Stríöið, sögðu sögur, gekk
vel hjá Bretum. Fyrirmælum sir
George Prevost, að varnarliöið
ætti að hverfa aftur til Kingston,
hafði — sumir sögðu aö undirlagi
sir Claude Devizes — ekki veriö
hlýtt. Sá leikur varð efri hluta
Kanada til bjargar. Bretar
hreyfðu sig hvergi en mættu inn-
rásaraðilum staðfastir og stökktu
þeim á flótta — eða svo sögöu
sögurnar. Einhvers staðar á
ströndum Erie-vatns og Ontario
voru dreifðar herdeildir í
örvæntingarfullum átökum um
yfirburði. Rauðstakkar og Kanar,
rauðskinnar og kanadískar vara-
sveitir, allir sváfu úti í nístandi
kuldanum norður undir heim-
skautsbaug og risu til átaka í
hverri dögun. Fáir fangar voru
teknir. Emma hlustaði á þetta allt
— og bað fyrir öruggri heimkomu
eiginmanns síns.
Hún átti ekkert saman við
Gareth Hemmings að sælda.
Einkaritarinn hafði engar skyldur
Janette Seymour
Ung komst Emma að því að lífið er enginn dans á
rósum og allt krefst nokkurra fórna. Hún var uppi á tím-
um sem ekki voru beinlínis neinir kvenréttindatímar en
lærði það jafnframt að konur allra tíma hafa með lagi
getað komið sínum málum fram og haft þó nokkur áhrif á
gang mála í kringum sig.
Hún neyðist til að ganga að eiga mann sem er henni lítt
að skapi og er tæpast eiginmaður nema að nafninu til og
jafnframt lendir hún í hrakningum og ævintýrum sem
gera lífið ansi f jölbreytt og sögulegt. Ekki er það þó allt af
hinu góða og skuggi atburðar í æsku fylgir henni langt
fram eftir árum, eða þar til — nei annars, hér er mál að
láta söguna sjálfa tala.
— Þessari framhaldssögu hefur oft verið líkt við
söguna af Angelique sem að öllum öðrum sögum ólöstuð-
um er einhver vinsælasta framhaldssaga sem birst hefur
á síðum Vikunnar og er nú eitthvert alvinsælasta efnið á
myndbandaleigum landsins.
að rækja í einkaherbergjum
bústaðarins og af augljósum
ástæðum sendi Emma engin
heimboð manni sem hún fann til
ógleði nálægt. Við örfá tækifæri
hittust þau af tilviljun í stiganum
og Hemmings nam staðar til að
hleypa henni fram hjá, hneigði sig
djúpt svo hún sá hvorki andlit
hans né svipinn á því — jafnvel
hefði hún látið svo lítið að gá að
því.
Útilokuð úr samkvæmislífinu
(hún afþakkaði boð um soirée í
Seaforthsmessanum ásamt fjöl-
mörgum óskum frammáfrúa
bæjarins um ánægjulega nærveru
hennar) leitaöi Emma æ meira á
náðir hins nýja sambands þeirra
Agnesar Reilly. Eins og á fyrri
stigum náinna samskipta þeirra,
þegar hún hafði leyft — jafnvel
boðið upp á — líkamleg atlot af
innilegustu gerð, brast aldrei
sambandiö milli húsmóöur og
þjónustustúlku. Húsmóðirin var
áfram formlega „lafði mín”,
„hennar tign” eða — ákaflega
óformlega — „frú”; þeman var
alltaf „Reilly”, ávarpsform við
þjónustufólk sem Emma hafði al-
ist upp við og sem hún hyrfi ekki
fremur frá en hún færi að ávarpa
almáttugan guð einfaldlega sem
„þú” í bænum sínum.
Til að drepa tímann sat Emma
löngum við útsaum í setustofu
sinni og „Reilly” á móti henni, sú
síðamefnda viö þá heldur verald-
legri iðju að bæta og staga (því
heimilislífið í landstjórabústaðn-
um var sniðið að hætti heldra fólks
— það er að segja horft í hverja
krónu). Á þessum stundum spurði
húsfreyjan þemu sína um ævi
hennar.
Fyrri ævi Reilly var frá sjón-
arhomi konu sem alin var upp
við dekur og öryggi svínastíu eins
og Flaxham Palace jafnframand-
leg og ævi hottintotta. Hún var
fædd í Mayo-sveit, dóttir skúr-
ingakonu og farand-hnífaskerpis
sem kvaddi stuttu eftir aö þessi
tólfti ávöxtur lenda hans var
fæddur. Agnes Reilly hafði horft
42 Vikan S. tbl.