Vikan - 20.04.1989, Qupperneq 18

BAK5TUR
MATARÆÐI
Súkkulaði
laufblöð
Hvernig væri að skreyta næstu tertu eða eftirrétt
með súkkulaðilaufblöðum? Til þess að vel takist
til þarf að íylgja leiðbeiningunum nákvæmlega, en þá
gengur þetta líka vel. Athugið að hjúpsúkkulaði þarf að
vera við rétt hitastig þegar unnið er með það til að
blöðin verði falleg.
IBræðið súkkulaðið
• (suðu- eða hjúp) í
vatnsbaði við vægan hita.
Hrærið varlega svo massinn
verði jafh. Ekki þeyta því þá
myndast loftbólur.
Þegar massinn er um 45-
50°C heitur þá er ílátið sett í
kalt vatnsbað. Hrærið í þar til
hann fer að þykkna og hita-
stigið er orðið 20°C.
Setjið súkkulaðið aftur í
heitt vatnsbað. Haldið áífam
að hræra. Þegar hitastigið hef-
ur hækkað og er orðið 31-
32°C þá er massinn orðinn
léttfljótandi og sléttur. Þá er
kominn tími til að gera blöðin.
Látið ílátið standa í heitu
vatnsbaðinu þannig að hita-
stigið haldist jafnt. Gætið þess
vandlega að ekki svo mikið
sem 1 vatnsdropi komi í súkku-
laðið. Þá verður það hart eins
og sement.
Súkkulaðinu er strokið yfir
blöðin með breiðum hníf.
Byrjið í miðjunni og strjúkið
út í kantana, en látið ekki fara
aftan á. Blaðið verður að vera
alveg þurrt. Sólberja- og rifs-
berjablöð eru mjög góð en
önnur blöð virka einnig vel,
t.d. rósablöð.
2Súkkulaðið er látið
• harðna á blöðunum,
sem eru lögð yfir stuðning
þannig að í þau komi falleg
sveigja. Eftir um 10-15 mínút-
ur er súkkulaði strokið yfir aft-
ur og þá gjarnan heldur þykk-
ara lag. Látið blöðin stífha
aftur.
3Þá eru súkkulaðiblöðin
• tilbúin og þau grænu
eru fjarlægð varlega. Byrjið á
stilkinum, lyftið og dragið það
síðan varlega af. Það skiptir
ekki máli hvor hlið blaðsins er
notuð, en æðarnar koma skýr-
ar í ljós sé bakhliðin notuð.
Af enskum matarmálum
TEXTI: SIGRÚN HARÐARDÓTTIR
England er undarlegt
land. Fyrir nokkru
kom í ljós að ekki var
lengur hættulaust að
borða egg. Landið skalf og
nötraði undan eggjadeilunni
miklu, sem Edwina Currie, þá-
verandi aðstoðarheilbrigðis-
ráðherra hratt af stað. Um þó
nokkurt skeið hafði fólk virst
vera að veikjast unnvörpum
og deyja drottni sínum af völd-
um salmonellu í eggjum og
kvenskörungnum var nóg
boðið. Ráðherrann faldi sig á
bak við hana til að missa ekki
dýrmætan ráðherrastólinn, og
að lokum varð hún frá að víkja.
Eggjabændur gerðu uppreisn
gegn því að þurfa að ffamleiða
heilbrigð egg. Sumir þóttust
hafa fúndið snjalla lausn og
vildu bara selja Pólverjum egg-
in úr því Bretar neituðu að
deyja fyrir málstað markaðs-
lögmálsins. Ekki varð samt af
því. Síðan írafárið varð, sjóða
Englendingar eggin þangað til
þau eru nægilega hörð til þess
að rota meðal mann.
Síðan kom upp úr dúrnum
að ekki var heldur hægt að
borða kjúkling án þess að
leggja líf sitt í hættu. Nú eru
það kjúklingabændur sem
emja undan þeirri kröfú að
neytendur fái að lifa eftir
sunnudagsmáltíðina.
í þriðja sinn var salmonellan
slæga í fréttum þegar okkur
var ráðið frá því að kaupa í
verslunum tilbúinn mat til
upphitunar. Mér þótti heldur
þrengja um minn hag, og þann
daginn keypti ég eintómar
kartöflur í mótmælaskyni.
Nú, ég var nokkurn veginn
sátt við að hætta að borða egg
og kjúklinga og tilbúinn mat
úr búð. Satt að segja var ég
innst inni fegin að hafa sloppið
við heldur ógeðslegan matar-
dauða fram að þessu þegar
sjónvarpsfféttirnar tilkynntu
mér það einn fagran morgun,
að ég mætti ekki borða franska
ógerilsneydda osta heldur. í
staðinn átti ég að borða ógeðs-
lega harða gula enska osta, að
öðrum kosti yrði ég veik eða
eignaðist andvana barn. Eitt-
hvað þótti mér þetta vera enn
eitt lúmska skrefið til varnar
gegn innflutningnum sem
mun flæða yfir landið á því
voðaári 1992, þegar Evrópa
verður eitt tollalaust verslun-
arsvæði. Samt sem áður
gramdist mér feikilega að
þurfa að neita mér um ffansk-
an Brie og Camembert og var í
slæmu skapi í marga daga eða
þangað til ég mundi allt í einu
að ég borða aldrei ost.
Ég prófaði um daginn að
borða fisk, enda orðin löngun-
arfúll eftir heilbrigðum, örugg-
um mat. Ég get ekki sagt til um
það nákvæmlega hvenær sá
fiskur hafði síðast synt í
sjónum, en það var þó nokkuð
lengra síðan en ég er vön að
heiman, og eiginlega hélt ég
að kæstur hákarl og siginn fisk-
ur gætu aldrei átt sína líka í
„nýrri ýsu“. Nú veit ég betur.
Hér er manni alltaf boðinn
„pudding" eftir máltíðina, eins
og til að bæta fyrir enska eld-
húsmeðferð á matvöru. En
búðingur í Englandi er allt ffá
ávexti í köku, með allt sem
hugsast getur þar á milli undir
því nafni. En það hefur hingað
til aldrei verið búðingur. Ekki
ffá því ég kom hingað. Skelfi-
legasta útgáfan af þessum land-
læga rétti sem ég hef smakkað
er þurr og seig deigrúlla með
marmelaði í. Ég get svarið að
hún sat í maganum á mér það
sem eftir var vikunnar.
Kannski er hún þar enn.
Nú sit ég önug við matar-
borðið og narta í lífrænt rækt-
aðar gulrætur og salatblöð. Ég
þori ekki orðið að treysta á
neitt nema líffænt ræktað, og
súkkulaði. Á meðan ég má
borða súkkulaði án þess að
eiga von á dauða mínum dag-
inn eftir er enn sólskinsblettur
í lífi mínu.