Vikan - 01.06.1989, Qupperneq 13

HEIL5A
hvort það væri til. Ég finn smyrslið, ber
það á bringuna á henni og segi henni að
bíða í korter. Eftir þann tíma segir hún við
mig alveg hissa; „Kláðinn er farinn."
Ég lét hana hafa smyrsl til að bera á sig
áfram, en hún þurfti ekki að nota að, því
kláðinn kom ekki aftur.
Mér fannst þetta mjög merkilegt, ekki
síst fyrir þá sök, hversu fljótt og greinilega
ég vissi hvaða áburð ég ætti að láta hana fá.
Ég man eftir öðru tilfelli, þar sem önnur
kona kom til mín. Var annar fótur hennar,
bæði rauður og blár upp eftir öllu og hafði
hún stórt, hryllilega ljótt sár á miðjum
leggnum. Þetta er ljótasti fótur sem ég hef
nokkurntíma séð. Hún sagðist hafa verið
svona í 22 eða 23 ár, en hann hafði þó ver-
ið misslæmur.
Þetta kom upp snemma á mínum ferli.
Þannig að ég hugsaði með mér. Guð minn
almáttugur. Heldur blessuð manneskjan
að ég geti eitthvað gert í þessu? Ég lét
hana þó hafa bæði inntöku og áburð, sem
var í frekar stórum skammti. Ég heyrði
ekkert ffá þessari konu á eftir og gerði ráð
fyrir því að þetta hefði ekki haft neitt að
segja. Það er samt svo að oft er lítið talað
um það, sem vel er gert og þeir, sem eiga
þakkir skilið fá þær ekki. Á þetta því miður
oft við um blessaða læknana okkar.
Það liðu mörg ár frá því að þessi kona
kom til mín, þangað til hún kom aftur og
sagði mér þá firá því að þetta hefði gróið á
sex vikum, sem mér finnst alveg furðulega
stuttur tími. Ef lækning á annað borð fæst
í tilfelli sem þessu, þá hefði ég búist við
henni á sex mánuðum eða mun lengri
tíma.
Einnig man ég eftir því, að hingað til
lands kom hópur af útlendingum og þar á
meðal fólk, sem vildi hafa tal af íslenskum
grasalæknum. Nokkrir úr hópnum komu
til mín. Einn þeirra var maður, sem hafði
stungið sig í ilina, á einhverri eiturjurt er-
lendis. Þessi jurt var það eitruð, að meinið
var farið að breiðast út. Hann hafði ekki
getað fengið bót á þessu heima hjá sér og
spurði mig hvort ég hefði einhver ráð.
Við létum hann hafa bæði inntöku og
smyrsl, sem hann notaði þá daga sem
hann var hér. Við fréttum, eftir að hann fór,
að hann hefði fengið sig alveg góðan.
Kemur fyrir að læknar vísi sjúkling-
um til þín?
Já, það kemur fyrir. Það eru margir
læknar sem hafa trú á lækningamætti jurt-
anna, sérstaklega þeir sem hafa séð þess
dæmi. Ég held þó að í flestum tilfellum
þurfi sjúklingurinn sjálfur að hafa firum-
kvæðið, því það er ekki nema eðlilegt að
læknir, sem er hámenntaður á sínu sviði,
ráðleggi fólki ekki að fara og leita sér
lækninga á einhvern annan hátt, en þeim
sem þeir hafa lært. Hins vegar finnst mér
það ekkert niðurlægandi fyrir lækna að
ráðleggja fólki að reyna grasalyf, sem hafa
gefið fólki bata, í þeim tilfellum þar sem
þeim gengur illa að hjálpa því.
Það hefur komið til mín fólk, sem hefur
verið hrætt við að fara til læknis, þannig að
ég hef hreinlega þurft að tala um fyrir því,
að fara. Ég væri ekkert betri en þeir, sem
fordæma grasalækningarnar, ef ég segði
ekki sjúklingnum hvert hann á að leita
fyrst. Það er svo langt frá því að ég sé með
einhverja einstefhu í þessum málum.
Notarðu aðeins íslensk grös?
Ég nota aðeins íslensk grös, því að ég
þykist vita að þau séu best, vegna þess að
maður vonar, að það sé ekki komin eins
mikil mengun hér og í Evrópu. Víða er-
lendis eru þessi grös ræktuð upp og er þá
spurning hvort þau séu eins góð og þau,
sem fá að vaxa við sínar eðlilegu aðstæður,
úti í náttúrunni og fá þar þau efiii sem þau
þurfa. Ég hef ekki eins mikla trú á þeim
grösum, sem ræktuð eru í miklu magni,
því ég held að þau fái ekki öll þau efhi sem
þau þurfa. Það gæti þó allteins verið mín
sérviska.
Eru einhver tilfelli, þar sem grasalyf
gætu verið varasöm?
■ „Það hefur komið til
mín fólk, sem hefur verið
hrætt við að fara til
læknis, þannig að ég hef
hreinlega þurft að tala um
fyrir því, að fara.“
■ „Ég nota aðeins íslensk
grös, því að ég þykist vita
að þau séu best, vegna
þess að maður vonar, að
það se ékki komin eins
mikil mengun hér og í
Evrópu.“
Það eru mjög margar tegundir af
jurtum, sem alls ekki á að nota. Það er líka
mögulegt, ef maður veit ekki nógu mikið
um jurtina, að blandað sé rangt. Öll
þau grös, sem ég nota þekki ég mjög vel
og forðast þau sem ég ekki veit nægilega
mikið um.
Það er ein jurt sem ég hef haft augastað
á að nota, því ég hef heyrt að hún hafi
sterk bætandi áhrif á blóðið og fleira. í til-
raunaskyni tók ég hana sjálf inn í stórum
skömmtum, í nokkurn tíma, ekki þó
langan, ég hafði vit á því.
Ég fann það út, að húðin var farin að
þynnast á höndunum. Ég mátti ekki koma
við nokkum skapaðan hlut, þá þeyttist hún
af og ég var öll í skrámum. Þannig að það
getur verið varasamt að nota jurtir sem
maður þekkir ekki.
Maður getur að sjálfsögðu haft ofnæmi
fyrir sumum jurtum og það hef ég meira
að segja sjálf. Þegar ég er að tína þær, þá fæ
ég kláða og stingi upp eftir handleggjun-
um og pirring í andlitið. Það, sem ég geri
er að búa til mjög útþynnta lausn af þeim
og taka inn. Er þá eins og ég losni við of-
næmið og virkar þessi blanda þá ekki
ósvipað bólusetningu. Þetta geri ég áður
en ég fer að tína þær.
Ég finn ekkert fyrir ofhæminu þegar
ég tek inn sterka lögun af þessum jurtum.
Það er aðeins þegar þær eru þurrar, að þær
setjast á slímhúðina í öndunarfærunum.
Fólk getur orðið slæmt af að umgangast
þær þurrar.
Ég man aðeins eftir einni manneskju,
sem hefur fengið ofnæmi af inntöku, enn
sú kona var svo ólánssöm að hún hafði
bókstaflega ofhæmi fyrir öllu.
Það hefur komið fyrir að fólk hafi kvart-
að yfir því að blandan hafi verið full sterk,
en það er hægt að ráða bót á því. Fólk á þá
ekki að taka blönduna inn á fastandi maga,
þynna hana svolítið, eða taka minni
skammt og jafnvel, að drekka hálfan bolla
af vatni á eftir.
Getur hver sem er leitað til þín?
Já, hægt er að hringja í mig í síma, sem
er ætlaður fyrir þetta og er hann á mínu
nafhi í símaskránni. Það er yfirleitt einhver
nálægt honum einhvern tíma á daginn.
Fólk verður þá að panta tíma, því hver lög-
un er sérstaklega löguð samkvæmt þörfum
hvers og eins, þannig að þetta er regluleg
handavinna.
Hver heldurðu að verði framtíð
grasalækninga á íslandi?
Draumur minn er, að hægt verði, að
bæta aðstöðuna fyrir þessa starfsemi og
gera það mögulegt, að flestir sem þess
óska, geti átt þess kost að njóta grasalækn-
inga samhliða hinum hefðbundnu lækn-
ingum. Er ég alveg viss um, að það myndi
breyta heilsufari landsmanna verulega til
batnaðar. Því miður eru mörg ljón í vegin-
um, en sem betur fer eigum við marga
ráðagóðamenn, sem framkvæma það sem
þeir telja að sé rétt, þannig að ekki er öll
von úti.
Ég vil koma þeim skilaboðum til þeirra,
sem ráða landinu hverju sinni að þeir sjái
til þess að halda megi því eins hreinu og
mögulegt er og til fólksins að fyrir alla
muni, ekki menga það og sjóinn í kring, að
óþörfu, því landið er eitt það dýrmætasta
sem við eigum.
Því miður eru flest lönd orðin mjög
menguð og ættum við að reyna að komast
hjá því að verða eins, vegna mengunar-
valdandi starfsemi, því það er auðveldara
að koma henni á, en að losna við hana.
Ekki er hægt að tína jurtir á stórum
svæðum nálægt þeim stóriðjum sem hérna
eru, þar sem mengunin liggur sumstaðar
yfir eins og blágrátt þykkt teppi. Ég fylgist
eins vel með henni og ég get. Ég hef feng-
ið sent yfirlit þau óæskilegu efhi sem
finnast úti um landið og ég tíni alls ekki á
þeim svæðum. Þar sem í lagi er að tína, er
gróskan í grösunum, sem betur fer mikil.
Þá hef ég svalað forvitni minni í sam-
bandi við grasalækningarnar. Ég veit að
Ásta mun hafa nóg að gera, það sem eftir
er dags, við að útbúa grasalyf fólki til
hjálpar, því síminn hefur hringt látlaust
niðri í grasakjallaranum hjá henni, meðan
ég hef setið uppi í stofunni og spjallað við
hana. Ég kveð þessa hlýlegu konu og geng
út í sólskinið. □
11.TBL.1989 VIKAN 13