Vikan - 01.06.1989, Blaðsíða 32

REYKJAVÍKURSTÚLKAN
1939
Frh. af bls. 30
Þar, sem Sól- og Brávallagötur mætast,
hoppaði þessi unga stúlka út úr vagninum
og sagði „bless“ við stallsystur sínar. Mér
og tveimur eða þremur öðrum piltum,
milli tvítugs og þrítugs, gaf hún lauslega
auga, glaðlega og hispurslaust, en án þess
að láta nokkurt álit í ljós með svip sínum
að svo stöddu. Bifreið kom þvert í veg fyr-
ir hana, en hún vék ekki til hliðar heldur
hélt sitt strik. Strætisvagninn hélt áfram.
Þetta var Reykjavíkurstúlkan 1939.
Við fyrstu sýn er hún glaðleg, dálítið
ögrandi í augnaráði, kurteis, skjót í svör-
um og verður ógjarnan orðfall. Ef eitthvað
broslegt er í útliti þínu eða framkomu tek-
ur hún eftir því strax á fyrstu fimm mínút-
unum og skopast að því í miskunnarlausri
gagnrýni um leið og þú snýrð að henni
bakinu. Meðan þið eruð ókunnug vill hún
helst tala um daginn og veginn, kvikmynd-
ir, dansleiki og þess háttar. Ef þú minnist á
bækur eða æðri tónlist, finnst henni að þú
sért montinn og viljir þú sveigja talið að
fjármálum eða stjórnmálum finnst henni
þú drepleiðinlegur. Um allt þetta vill hún
þó gjarnan tala við þig þegar þið eru tvö
ein og þekkist dálítið betur. Við fýrstu
kynninguna verður þú að segja „brandara"
aðra hverja mínútu ef hún á að telja það
ómaksins vert að kynnast þér meira. Segj-
um svo að þér takist þetta. Þá heldur kynn-
ingin áfram.
Reykjavíkurstúlkan er venjulega syfjuð
á morgnana þegar hún fer á fætur. Samt er
hún dugleg að vinna. Þótt hún eigi efnaða
foreldra er henni ekkert um það gefið að
vera aðgerðalaus heimasæta. Nám sitt
miðar hún oftast við atvinnuvon, en hefur
lítinn áhuga á vísindaiðkunum. Hins vegar
á hún til að vera þrældugleg í skóla og
einkannasjúk úr hófi. Heimilisstörf eru
henni ekki að skapi, meðal annars af því að
þá er hún kölluð vinnukona og fær fríið
sitt á fimmtudegi. Helst vill hún vinna á
skrifstofu, í búð eða verksmiðju. Annars
kærir hún sig kollótta þótt hún hafi erfitt
og jafnvel ógeðfellt starf, ef hún fer það
vel borgað. Henni þykir gaman að vinna
fyrir miklum peningum, en er fljót að eyða
þeim. Hún kemur stundvíslega í vinnuna,
ef húsbóndinn er strangur en annars er
hún til með að slæpast 5-10 mínútur.
Helst vill hún vinna í sprettinum og slæp-
ast á eftir ef hægt er. Ef henni er trúað fyrir
vandasömu verki leggur hún sig ffam til
þess að gera það vel. Fyrir það vill hún fá
sérstakt hrós.
Komir þú í búðina eða skrifstofúna til
hennar, er hún hóflega þolinmóð að leysa
úr erindum þínum, en mætti gjarnan
temja sér eðlilegri kurteisi. Sértu ungur og
laglegur sveinn, er hún elskuleg. Ef þú ert
ókurteis eða ffekur á hún til að bíta frá sér.
FYRR OC5 MÚ
Hún lætur ógjarnan snúa á sig í peninga-
sökum.
Sértu samstarfsmaður hennar lætur hún
reiði sína bitna á þér, þegar viðskiptavin-
irnir gera henni gramt í geði. En aftur á
móti kippir hún sér ekki upp við það, þótt
þú gjaldir í sömu mynt. Á laugardögum er
hún vís til þess að kyssa þig á vangann um
leið og hún fer heim effir lokunina. Á
mánudagsmorgnana er aftur ekki víst að
hún ansi, þótt þú bjóðir góðan dag.
Á kvöldin vill Reykjavíkurstúlkan hafa
frí. Þá vill hún skemmta sér. Þó hjálpar
hún mömmu sinni við heimilisstörfin ef
hún er beðin þess, en er löt að stoppa í
sína eigin sokka. I versta tilfelli gerir hún
það á morgnana.
í stað þess að sitja heima býr hún sig í
sínar bestu flíkur og fer út. Henni er annt
■ Við fyrstu sýn er hún
glaðleg, dálítið ögrandi
í augnaráði, kurteis, skjót
í svörum og verður ógjarnan
orðfall!
■ Hún hefur tileinkað sér
ókvíðni vorra tíma fyrir
morgundeginum, sjálfs-
bjargarviðleitni íslensks
þjóðarkjarna, frjálslyndi og
hispursleysi íslenskrar
alþýðu í trú- og ástarmálum.
um að vera vel til fara. Kjólar, hattar og
kápur eru henni meira virði en feði og
húsnæði. Hún er vel heima í flestu, er lýtur
að nýtísku kvensnyrtingu. Hún er lagleg
ásýndum. Erlendir gestir hafa í gamni talið
henni trú um það, að hún sé falleg, og hún
tekið það í alvöru. f samræmi við það legg-
ur hún rækt við andlitsfegurð sína en
gleymir, að til er kvenlegur yndisþokki,
sem er allri fegurð skæðari í samkeppni.
Hún er sæmilega vaxin, og stolt af því að
hafa snotra fætur. Ef hún hefúr breiðan og
fallegan hnakka gengur hún með drengja-
koll, annars með hálfsítt hár. Óliðað hár
þolir hún ekki. Andlitsduft notar hún
mikið, en þó tiltölulega meira varalit,
slæma tegund. Tennurnar hirðir hún
sæmilega. Neglurnar lakkar hún með
ódýru lakki, en er trassi að skafa undan
þeim. Að öðru leyti er hún hrein og
þokkaleg. Föt hennar eru venjulega dýrari
en hún hefúr efini á að kaupa, sérstaklega
kápan. Þó notar hún oft ódýra tegund af
sokkum og gengur þá í þeim úthverfum.
Lykkjuföll þeirra eru hennar vestu óvinir.
Hún gengur oftast á hælaháum skóm, jafnt
á götunni sem innanhúss, snýr þá
stundum, en hirðir sæmilega.
Úti á götunum gengur hún hratt, og ber
sig vel. Þó er það siður hennar að ganga
hægt umhverfis Tjörnina þegar fer að halla
sumri. Kveðju þinni svarar hún með lítilli
hneigingu og brosi. Hún er alltaf niður-
sokkin í samræður við stallsytur sínar, en
gefúr þó nákvæmar gætur að hverjum,
sem hún mætir. Hún er mannglögg og
minnug á föt annarra. Ef þú tekur ekki eftir
henni á götu er hún móðguð, þar til þú
heilsar henni næst. Á götunni lítur hún oft
um öxl.
Á skemmtunum er Reykjavíkurstúlkan
kát og skemmtileg. Hún vill leggja lag sitt
við það sem hún kallar „betra fólk“, en það
er teygjanlegt hugtak. Hún dansar vel, og
gerir þá kröfú til allra karlmanna, að þeir
geri það líka. Hún syngur ekki mikið og
velur helst lög eins og „Kátir voru karlar"
eða önnur þess háttar. Vín er hún til með
að smakka, en þolir ekki mikið. Aftur á
móti reykir hún sígarettur á við hvern
karlmann og fer því oft gula fingur. Af gos-
drykkjum vill hún helst sítrón og appelsín,
en sætar rjómakökur eða tertur með kaflf-
inu. Henni þykir vænt um ef dálítið er
dekrað við hana, en ef herrann er blankur
vill hún gjarnan borga að sínum hluta, þó
ekki á skemmtistaðnum.
Fylgi herrann henni heim, er henni ekk-
ert á móti skapi, að hann reyni að kyssa
hana í bílnum eða forstofúnni. Takist það
ekki, er það annað hvort fyrir klaufaskap
hans, eða að henni fellur hann ekki í geð.
Reykjavíkurstúlkan slær ekki hendinni á
móti þannig löguðum smáævintýrum að
ástæðulausu. Verði hún seint fyrir hjá vini
sínum og komi heim undir morguninn, er
hún sleip að sannfera pabba og mömmu
um, að hún hafi verið á balli í Hafnarfirði
og misst af öllum bílum.
Reykjavíkurstúlkan er vinur vina sinna.
Hún tekur svari þeirra og er hjálpfús ef í
nauðirnar rekur. Kynnist þú henni vel, vill
hún gjarnan tala um alvarleg efni og láta í
ljósi skoðanir sínar, sem hún dregur
endranær í hlé, en eru nær ætíð skynsam-
legar niðurstöður hennar eigin reynslu og
athugana. Hún er ekki trúhneigð en oft
talsvert pólitísk. Siðferðiskröfur hennar
eru ekki strangar frá trúarlegu sjónarmiði,
en hagkvæmar og í samræmi við það, sem
hún veit að er nauðsynlegt til þess að
halda óspilltri heilsu og mannorði. Þekk-
ing hennar er háð mismunandi upp-
ffæðslu, og því oft ábótavant, en hún vill
gjarnan fræðast. Bókmenntasmekkur
hennar er spilltur af reyfaralestri. Hún les
aðallega erlend tískublöð, en sneiðir hjá
þyngri bókmenntum. Ástarkvæði les hún,
en lítið af öðrum kvæðum. íþróttir ber
hún talsvert skyn á og iðkar þær, sérstak-
lega tískuíþróttir. Hljómlist stundar hún
nokkuð, en aðrar listir fremur lítið. Aftur á
móti dáir hún listamenn á kvenna vísu, og
eru kvikmyndaleikararnir þar í fremstu
röð. Yfirleitt þekkir hún sæg af kvikmynda-
leikurum, bæði körlum og konum. Kvik-
myndaleikkonur eru í hennar augum fúll-
komnun kvenlegs ágætis.
Frá 16 ára aldri og firam yfir tvítugt hef-
ur Reykjavíkurstúlkan gaman af ástarævin-
týrum, en vill ekki giftast strax. Henni þyk-
ir gaman að vita um ævintýri stallsystra
sinna og er nösk að geta í eyðurnar. Sé hún
beðin vel fyrir leyndarmál, getur hún þag-
að yfir því, annars ekki. Hún gefúr ungum
32 VIKAN ll.TBL. 1989